คุณดอนน่ารักมากค่ะ จัดเตรียมข้าวกล่องมาให้เราเรียบร้อย และบอกให้พวกเรากินให้เสร็จก่อน แล้วจะพาไปเที่ยว...(พวกเราก็ว่าง๊าย ง่าย ให้กินก็กิน) ข้าวกล่องก็เป็นกระเพราหมู กะไก่ทอดค่ะ มีพริกน้ำปลา แพ็คใส่ขวดมาอย่างดี พริกที่นี่เผ็ดจัดจ้าดซะไม่มีอ่ะ

       ได้เวลาไปเที่ยวกันแล้วเย้.....ตอนแรกเราจะไปที่เขาสูงค่ะ แต่ต้องเปลี่ยนแผนฯ เพราะวันนี้ฟ้าปิด หมอกลงจัดมาก มองแทบไม่เห็นถนนกันเลย
       พวกเราเข้าไปในหมู่บ้านแทนค่ะ หมอกหนาและลงต่ำมาก แต่ก็เย็นฉ่ำทั้งกายและใจ ตัวเปียก ชื้นไปตามๆ กัน แต่ไม่มีใครบ่นซักคนเดียว วิ่งถ่ายรูปเก็บภาพบรรยากาศกันอย่างสนุกสนาน ตอนนี้เหมือนเราอยู่ในเมืองแห่งสายหมอก มันสวยงาม และประทับใจ 

      "ดูรอยยิ้มที่ปนเปื้อนความสุข....เห็นเพื่อนๆ ยิ้ม หัวใจเราก็ยิ้ม อยากบอกว่า มีความสุขและมันเป็นภาพแห่งความทรงจำที่ดีๆ ร่วมกัน ระหว่างเพื่อน"
 

     หลังจากนั้นพวกเราก็ได้เวลาเข้ารีสอร์ทกันแร้ว คุณดอนบอกว่า ถนนค่อนข้างสูงชั้นเกาะดีๆ หล่ะกาน เหอ เหอ
     ตอนเข้ารีสอร์ทสนุกสนานมากค่ะ ได้ยินแต่เสียงกรี๊ดของสาวๆ ที่อยู่ท้ายรถ ส่วนในรถจะมีเรา ป้าปู น้องกุ๋มกิ๋ม และน้องแอ้ว ภายในรถก็จะมีเสียงหัวเราะ กรี๊ดเป็นระยะ หลังจากป้าปู เริ่มแทะโลม คนขับรถ 5555
     หนุ่มๆ ที่นี่ดูจะใสๆ ความรู้สึกก็ช้า หือ หือ ถูกแทะจนจะเหลือกระดูกอยู่แร้วยังไม่รู้เนื้อ รู้ตัว 555
     ที่นี่ไม่ค่อยมีของพื้นเมืองขายเท่าไหร่นัก คุณดอนบอกว่าจะมีก็เป็นพวกไม้กวาด แต่ถ้าซื้อ "ต้องซื้อไม้กวาดไปกวาดไม้กวาดอีกที" เอ๊ะ พูดยังงัยเนี่ย ลองตีความดูนะคะ 555 (ดูแกพูดดิ กวนประสาทมากมาย หุ หุ) ถามหาร้านอาหารดังๆ อร่อยๆ แถวนี้ คุณดอนก็ไม่รู้อะไรซักอย่าง รู้แต่รีสอร์ทและทางกลับบ้านเท่านั้นเอง 555 โอวม่าย.....(ชายรับไม่ได้)

     โอมาถึงรีสอร์ทซะที นั่งรถเอนหน้าเอนหลัง ป้าจะเดี้ยงแร้วเนี่ย พอลงจากรถได้ เพื่อนๆ ก็กรูเข้าไปหวัดดีป้าเกล็น ช่วงนั้นดูป้าเกล็นก็ม่วนอยู่กับการตัดเค้กต้อนรับแขก
     ผู้รั้งท้ายที่ยังไม่ได้เข้าไปหาป้าเกล็นก็มีเรากะชายน้อย ซึ่งชายน้อยเดินนำมาก่อน ท้ายสุดคือ เราเอง   
     เอ่อ...ชายน้อยจะทำไรเหรอ เห็นยืนเก้ๆ กังๆ ทำท่าจะยกมือไหว้ ม้วนเข้า ม้วนออกอยู่เป็นนาน แต่ไม่สบโอกาสซักที ป้าเกล็นก็ดูจะยุ้ง ยุ่งโน๊ะ และแล้วชายก็หันมาบอกว่า "เอ่อ เค้ากำลังยุ่งๆ กันอยู่" เสร็จแล้วชายก็เลี่ยงไปนั่งเงียบๆ เพราะที่วังหม่อมแม่สอนมาดี (วังหิน)
     ส่วนเพื่อนๆ ก็สนุก เฮฮาไม่หยุด เสียงดังสุดเห็นทีจะเป็นกลุ่มนี้แหล่ะ ยกเว้นชายน้อย ผู้มีสีหน้าเจือกังวลปนสงสัย เอ...เค้กนี่กินได้มั๊ยน๊า (ชายหิว..แต่...) น้ำนี่กินได้ป่ะ (ชายถาม) โอ...มาจากวังไหนเนี่ย เชิญดื่มเชิญกินได้เลย เค้กนี่ก็กินไม่อั้นค่ะ เราซื้อทัวร์แบบพิเศษ สำหรับชายโดยเฉพาะเรยนะเนี่ย 555
    ส่วนสนมเอก ไม่ดูแรชายส์เรย มัวแต่นั่งแคะเศษขนมเค้ก ซึ่งมารู้ทีหลังว่า ป้าเกล็นเก็บไว้ให้หมา 555 (เอ่อ..เอชอบ...ค๊า)
    ส่วนตุ๊กกะโต่น กะลูกลิง ก็นอนไข่อึ่งลื่ง เป็นพะยูนเกิยตื้นสองตัวพันกัน.....เป็นวงเชียว ดูไม่จืดเรย
    ส่วนแอะแอ้ของเรา เดินวนๆ เวียนๆ อยู่แถวโต๊ะขนมเค้ก ได้แต่เล็ง แต่ไม่กล้าตัก และไอ้ที่อยากตักก็ดันยังไม่เสร็จ 555
    ส่วนป้าปู แผนก Present จับถาดเค้กถ่ายรูปพัลวัน ป้าอย่าทำหลุดมือหล่ะ งานนี้มีเฮนะ เหอ เหอ
    ส่วนกุ๋มกิ๋มและแอ้ว ไม่รู้มาด้วยรึเปล่าเนี่ย มิดซีลี เง้อ

    ลูกลิง พอตื่นมาก็คะยั้นคะยอให้เราไปถ่ายรูปในห้องน้ำ บอกว่าสวยแถมสะอาด ก็แหมห้องน้ำไม่ได้เอาไว้ถ่ายรูป เอาไว้ข......ง่ะ โอ....(ถ่ายทำไม..ที่อื่นมีให้ถ่ายเยอะแยะ) 
    กินเค้กกันยังไม่จุใจเลย ก็ได้เวลาไปเที่ยวกันแล้วที่น้ำตก...อะไรก็ม่ายรู้ จำชื่อไม่ได้แระ รู้แต่ว่าขี้เกียจเดิน 555
   

    ดูน้ำตกเสร็จก็ได้เวลาเข้าที่พัก....(ชายน้อยเป็นงัยมั่งน๊า)...ที่พักของเราก็เป็นเรือนไม้แถวเรียงยาว ประมาณ 4 ห้องค่ะ สภาพห้องก็ธรรมดาๆ ห้องน้ำกว้างดี และเย้...มีเครื่องทำน้ำอุ่น 
    ค่ำแร้ว...และฝนก็ตกพรำๆ บรรยากาศโรแมนติกมากมาย...เฮ้อ...
    วันนี้เรามีปาร์ตี้ BBQ มื้อค่ำค่ะ ที่รีสอร์ทดูแลเราดีมากค่ะ มาจัดเตรียมสถานที่ เตาย่าง พร้อมย่างให้เรียบร้อย BBQ อร่อยมากมาย อาหารอย่างอื่นก็โอค่ะ กินได้ คืนนี้มีสังสรรกันนิดหน่อย....
    และแร้วก็ถึงเวลาที่จะได้ฟังสุนทรพจน์ของพี่แอ้ ถึงแม้หน่อยจะเป็นคนที่ได้ฟังบ่อยที่สุด แต่ลึกๆ ในใจก็อยากจะฟังต่อไป เพราะนั่นเป็นสุนทรพจน์แห่งมิตรภาพ ไม่ว่าจะฟังกี่ครั้งกี่หนก็ไม่ได้รู้สึกเบื่อเลยสักครั้ง.....