สวัสดีค่ะน้องนก
สวัสดีคุณนก...........
พวกที่เราไม่มีสิทธิ์เลือกเจ้านายได้ ไม่มีสิทธิ์เลือกลูกน้อง แต่เรามีสิทธิที่จะเลือกคิด เลือกทำแต่สิ่งดีดีให้กับสังคม ประเทศชาติได้ ของเป็นกำลังใจให้ครับ
สวัสดีค่ะ แวะมาให้กำลังใจ...และที่ใช้พรหมวิหาร คิดว่าดีมากๆค่ะ ที่สำคัญเมตตา เมตตา ท่องไว้ค่ะ ขอบคุณมุมมองลูกน้อง ค่ะ
คุณนก
ขอบคุณที่อ้างอิงสิ่งที่ผมได้เขียนเอาไว้ ลงในบันทึกนี้
ความเป็นภาคเอกชน กับราชการ ต่างกันก็เพียง
แค่ความอิสระในการทำงาน ภาคอกชนต้องการความคิดสร้างสรรค์
และพร้อมที่ให้ทำ ให้ลอง เพื่อสิ่งที่ดีกว่า
แต่ภาคราชการ เน้นความถูกต้องของขั้นตอนการทำงาน
ปฏิบัติตามระเบียบ ทำให้ ความคิดสร้างสรรค์ถูกกรอบกั้นเอาไว้
คนราชการมีความคิด ดีๆ มากมาย แต่ มีเพียงไม่กี่คนที่จะเอา
สิ่งที่คิดมาเปลี่ยนระเบียบ และสิ่งที่เป็นอยู่ได้
องคืกรที่เน้น เป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ช่วยได้ครับ ดังตัวอย่าง
ที่เห็นใน g2k นี้ที่คนราชการนำเสนอสิ่งดีๆมากมาย
คุณนก จงดีใจที่เป็นมดตัวเล็กๆ มดนั้น มีระเบียบวินัย เดินเป็นแถวเป็นแนว สามารถยกสิ่งของที่ใหญ่กว่าตัวเองตั้งหลายเท่าๆด้ รู้จัก ทำงานเก็บอาหารไว้ ยามหน้าหนาว ทำงานไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เมื่อพ้นหน้าหนาว มดงานก็รีบออกจากรัง มาหาอาหารต่อไป การทำงาน หากเป็นดั่งมด ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น เอารอยยิ้มเยาะมาเป็นกำลังใจ สร้างสิ่งที่เล็กๆ ไปหาสิ่งใหญ่ เราจะมีคุณค่าต่อองค์กรเองครับ เป็นกำลังใจให้ครับ
ขอบคุณอีกครั้งคะ
พี่นกครับ ขุนนางดีข้อ 6 หายไปไหนครับ ช่วยเติมให้เต็มด้วยจะได้นำไปเล่าให้น้อง ๆ และเพื่อนผู้จัดการที่ทำงานฟังครับ
เห็นใจระบบงานราชการที่ไม่สามารถเลือกนายและลูกน้องได้ แต่ระบบเอกชนบางแห่งน่าสงสารกว่าเพราะมีโอกาสเลือกทั้งนายทั้งลูกน้อง แต่ไม่สร้างระบบการเลือกสรร และการประเมินผล เข้าทำนอง เรือดี แพดีไม่ขี่ข้าม ดันเอาเรือรั่วน้ำมาข้ามขี่...
สรุปแล้วก็ต้องอดทนเหมือนท่านประจักษ์ว่าไว้นั่นแหละครับ
ใครมีนายถ่ายเอกสารส่งไปก็ได้นะ ถ้าอยากมีเหตุอันไม่ควร อิอิ
สวัสดีครับ
เป็นบันทึกที่ดีและมีประโยชน์มากครับ
ประโยคข้างล่าง น่าจะเชย แต่ก็ยังเป็นจริงอยู่ครับ
ระบบราชการ ค่าของคน อยู่ที่คนของใคร
ระบบเอกชน ค่าของคน อยู่ที่ผลของงาน
ดังนั้น ระบบราชการ จึงยังไม่ไปใหนไกลครับ
ในวงการศึกษา มีคุณครูผู้สอนท่านหนึ่งบอกว่า
การปฏิรูปการศึกษา ไม่ต้องไปทำอะไรมาก ไม่ต้องไปจัดอบรมหรือเปลี่ยนแปลงอะไรมากมาย
ขอเพียงแต่ให้สองขั้นคนขยันสอนหนังสือ แค่นี้ การศึกษาก็ไปไกลแล้ว
เอาแค่นี้ก่อนนะครับ