ซบลงตรงความเมื่อยล้า : การจากไปกับการมาเยือนพื้นที่สามจังหวัดฯ
หลังจากนั่งทำงานต่างๆนานากับภาระงานที่เรียกว่าล้นมือ ล้นความคิดจนเกิดอาการสนิมเกาะกินความคิดขึ้นมาอีกครา ดูเวลาเกือบจะเที่ยงคืน เอนตัวซบลงกับหมอนตรงความเมื่อยล้าของความคิด นอนนคิดทบทวนถึงบทบาทภาระหน้าที่ที่มีมากว่า ๗ ปี(ตั้งแต่เรียนปี ๒ ปริญญาตรี) กับการทำงานบนพื้นที่แห่งนี้ ที่วิถีคิดของผู้คนนอกพื้นที่มองว่ามันคือความหม่นหมอง ตลอดระยะเวลาร่วมค่อนชั่วโมง ตริตรองลองย้อนวิถีตัวเองในวันข้างหน้า กับ ห้วงเวลาการทำหน้าที่ครูสอนภาษาไทยใยพื้นที่สามจังหวัด (ชายแดน) ภาคใต้ การทำหน้าที่วิทยากรติวเอ็นท์ให้แก่โรงเรียนเอกชนสอนศาสนาในพื้นที่ตลอดระยะเวลาร่วม ๗ ปีที่ผ่านมา ไม่ต้องบอกว่าเหนื่อยล้า ไม่ต้องบอกว่าน้ำตาหลั่งไหลบ้างไหม๊ ไม่ต้องบอกต้องเจออะไรเพราะทุกพื้นที่ที่เดินทางไปไม่ต้องบอกว่าท้าทายและเสี่ยงเพียงใด ไม่ต้องบอกกี่ครั้งคราที่พ่อแม่พยายามพูดคุยให้กับคืนถิ่นฐานบ้านเกิด บททดสอบกับกรอบความคิดคือชีวิตที่นับได้ว่าคุ้มค่ากับห้วงเวลาที่นี่จริงหรือ...
วันนี้ได้รับโทรศัพท์ติตด่อสมัครเป็นอาจารย์สอนภาษาไทยที่มหาวิทยาลัย (เกือบ ๓ ปีที่คนสอนภาษาไทยที่สถาบันมีผู้สอนแค่คนเดียวแต่กลับเสมือนไม่มีใครเหลียวมองลองสานเสวนาทบทวนบทบาท ไม่รู้ผู้บริหารระดับสูงรับรู้มากน้อยเพียงใด เพราะความเป็นไปกับปัญหาซ้ำๆซากของคนสอนภาษาไทยที่เจอ ณ วันนี้กับเมื่อวานในสถาบันแห่งนี้ไม่มีแปรเปลี่ยนเลย) ความครุ่นคิดอยู่คนเดียวกับหลายๆเรื่องในการทำงานเสมือนการสร้างสนิมความคิดให้เพิ่มขึ้น คำถามกับการมาทำหน้าที่อาจารย์สอนภาษาไทยของผู้ติดต่อมาล่าสุดซึ่งเป็นคนพื้นที่ ถามผมต่างๆนานาเสมือนว่ากลัวอะไรหลายอย่างกับการทำหน้าที่ (นี่หรือวิถีคิดของคนที่นี่) แล้วเราหล่ะคนที่ไหน (คำถามเกิดขึ้นในใจ)
ไม่อยากคิด ไม่อยากทบทวน ไม่อยากไตร่ตรอง แต่อยากมองไปข้างหน้าว่า...ถ้าวันนี้ผมหาอาจารย์สอนภาษาไทย ๒ ท่านมาสอนที่นี่ได้แล้ว ควรใช่ตัวเองน่าจะเหมาะไหม๊ที่จะไปจากที่นี่ (เพราะสอน ๒ ท่านก็ยังดีกว่าสอนคนเดียวอย่างที่ผ่านๆมา)
การรอคอยของเด็กๆน้องๆเยาวชนในพื้นที่(แนวข้อสอบการสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่พยายามถ่ายทอดออกไป กับภารกิจที่มีในการเรียนรู้ภาษาไทยในสถาบันแห่งนี้ และชีวิตที่ต้องทบทวน
บันทึกซบลงตรงความเมื่อยล้า...กับห้วงเวลาที่ต้องทบทวน
ความเห็น (11)
ผมเดินทางมามากมาย นับสถานที่ไม่ถ้วน เจอผู้คนก็มากมาย ล้วนแต่ก็มีปัญหาที่แตกต่างกัน พวกเขาก็อยู่ได้อย่างมีความสุข เมื่อเขาคิดจะสู้กับปัญหา และมีความสุขที่ได้ท้าทายกับอุปสรรค
ให้กำลังใจครับ...การงานเริ่มต้น ก็มีปัญหาบ้างที่ยังไม่ลงตัว ปัญหา อุปสรรคนานับประการ เป็นบททดสอบ หากผ่านตรงนี้ไปได้ เราก็จะแกร่งอย่างที่สุดครับ
สถานการณ์แบบนี้ คิดให้ท้าทาย ทำให้ดี และทำให้เกิดนวัตกรรมดีๆ แล้วเราจะภาคภูมิใจ ในที่สุดสังคมก็ได้รับสิ่งดีๆที่เป็นผลผลิตจากความพยายามของเรา
สู้ๆนะครับ ผมให้กำลังใจน้องชายเสมอครับ :)
นับเป็นข่าวดีว่าจะมีผู้มาสมัครเป็นอาจารย์ภาษาไทย อย่าช้านะอาจารย์ รีบพาเจ้าสาว(หรือเจ้าบ่าว) มาแนะนำตัวโดยพลัน
Mr.Direct... says:
มีไรให้ช่วยมั้ย...
Mr.Direct... says:
จบจิตวิทยา พอจะไปสอนภาษาไทยได้มั้ย...
ในพื้นที่ยังมีเรื่องราวอีกมากมายให้ได้เรียนรู้ ให้ได้บอกเล่า บอกกล่าวให้สังคมรับรู้...
สู้ ๆ ครับผม...
ผมตอบแทนฟูอัตแล้วกันครับว่า ได้ครับ แต่ต้องสอนจิตวิทยานะครับ ฮิฮิ ไม่ใช่ภาษาไทย
บททดสอบ กับ กรอบความคิด...ชีวิตที่มากกว่าชีวิต says:
คงได้ครับบัง
บททดสอบ กับ กรอบความคิด...ชีวิตที่มากกว่าชีวิต says:
มาเลยครับ พื้นที่แห่งนี้ยังรอคนอย่างบัง หลายอัตราครับ
ขอบคุณทั้งสามท่านที่ผมนับถือเหมือนพี่ชายครับ สำหรับกำลังใจและการช่วยเหลือในหลากหลายเรื่องราวเรื่อยมาครับ
ขอบคุณพี่เอก
จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร สำหรับกำลังใจและมิตรภาพดีๆครับ
ขอบคุณ
อ.จารุวัจน์ มากๆๆๆๆๆๆๆ
ครับที่คอยเป็นกำลังใจและแรงผลักให้ผมได้ขับเคลื่อนในหลายโอกาสและหลายมิติพื้นที่ แม้อาจารย์อาจไม่เคยเห็นว่าอาจารย์ช่วยเหลือผมตรงไหน ขออัลลอฮิคุ้มครองและตอบแทนครับ
ขอบคุณบังเลาะฮฺ (บังดิเรก)Mr.Direct
สำหรับกำลังใจและการได้หยิบยื่นสิ่งดีๆให้แก่กัน บอกเลยครับคนอย่างบังควรมาอยู่ในพื้นที่นี้เป็นอย่างยิ่งครับ
อย่ไปกลัวกับเวลาที่ฟ้าไม่เป็นใจ
อย่าไปคิดว่ามันเป็นวันสุดท้าย
น้ำตาที่ไหลย่อมมีวันจางหาย
หากไม่รู้ถึงบททดสอบ ก็คงไม่ซึ้งถึงความสุข
อัลฮัมดุลิลละฮฺ
ขอบใจน้องชายที่แสนดี กับทุกสิ่งที่มีให้ครับ
ขอเป็นกำลังใจให้ "ดอกหญ้า" ทำหน้าที่ต่อไปอย่างสมเกียรติ
ขออัลลอฮฺทรงตอบแทนทุกด้านที่จะทำให้น้องชายเติบโตต่อไปเป็นประชาชาติที่ดียิ่งฯ