สืบเนื่องจากงานสัมมนาทางวิชาการวันก่อนเรื่อง "นครปัตตานีภายใต้รัฐธรรมนูญฯ" ณ ม.อ.ปัตตานี ผมมีโอกาสได้พบตัวจริงกับ ส.ว. ท่านหนึ่งครับซึ่งผมเคยเขียนเรียงความสมัยเรียนปริญญาตรีเกี่ยวกับบุคคลผู้นี้ครับและแล้วทาง สพท.สตูลก็ได้นำงานชิ้นนี้เผยแพร่ให้แก่ผู้คนได้ศึกษาและเรียนรู้
บุคคลที่ผมกำลังพูดถึง คือ สมาชิกวุฒิสภา (ส.ว.) มณเฑียร บุญตัน ท่านเป็น ส.ว. คนพิการคนเดียวในรัฐสภาไทยครับ ทราบว่าท่านสนใจงานสัมมนาในวันนี้ตั้งแต่แรกเริ่มที่ได้รับทราบข่าวจากท่านสมาชิกวุฒิสภาในพื้นที่ คือ ท่าน ผศ.ดร.วรวิทย์ บารู และเมื่อวันงานท่านก็เดินทางมาร่วมงานนี้อย่างที่ตั้งใจไว้ครับ ทั้งการพูดจา น้ำเสียง และความนอบน้อมบอกได้คำเดียวครับว่าหากนักการเมืองไทยมีคนอย่างท่านมากกว่านี้สังคมคงจะมีการพัฒนาขับเคลื่อนไปในทิศทางที่ดีขึ้น
สิ่งหนึ่งที่ท่านพูดและรู้สึกประทับใจและคงจะได้ใจผู้ฟังหลายๆคนทำให้ต้องขบคิดคือ มีน้องนายกองค์การบริหารนักศึกษา นักศึกษาจาก ม.อ.ปัตตานี ออกไปแสดงความคิดเห็นและทิ้งท้ายฝากไปยังท่านนายกรัฐมนตรี ว่า "...อยากให้ท่านนายกมาเปิดพิธีมหกรรมสันติภาพที่จะมีขึ้นในวันที่ ๑๖-๑๗ มกราคมนี้ และอยากให้ท่านนายกมารับฟังปัญหาของน้องๆในพื้นที่บ้าง...เมื่อก่อนท่านายกก่อนเป็นนายกยังลงมาได้...และอีกมากมาย" หลังจากที่น้องนักศึกษาพูดจบท่าน ส.ว. มณเฑียร บุญตันก็ออกไปให้กำลังใจและพูดว่า "หากคนพิการตาบอดอย่างท่านเดินทางมาถึงปัตตานีได้ ท่านนายกก็ต้องมาได้" ทำเอาเสียงปรบมือดังทั่วห้องประชุมและเป็นประโยคทองของงานอีกประโยคหนึ่งก็ว่าได้ครับสำหรับงานในวันนี้
ประโยคดังกล่าวมันสะท้อนให้ได้คิดว่า...แม้เราจะเจอบททดสอบใดแต่หากใจเราไม่บอดปัญหาหรืออุปสรรคใดๆก็มิอาจขวางกั้นความตั้งใจที่จะทำและเผชิญต่อสิ่งนั้นได้เลย งานนี้ภาพสะท้อนอีกมุมคือ คือ ภาพความเป็นเพื่อนของท่าน ส.ว. ในพื้นที่อย่าง ผศ.ดร.วรวิทย์ บารู ที่สะท้อนน้ำใจและมารยาทในฐานะเจ้าบ้านได้อย่างเด่นชัดถึงสิ่งที่ควรทำ ผมประทับใจมากครับกับความเป็นสมาชิกวุฒิสภาของไทยกับบุคคลทั้งสองท่าน
ผมคงไม่ขอพูดถึงรายละเอียดอื่นๆในงานวันนี้แต่ขอเก็บเกี่ยวความรู้สึกดีๆและความประทับใจที่สะท้อนให้เห็นว่าไม่ว่าเราจะเป็นใคร จะนับถือศาสนาใดเราก็คือพี่น้องกัน (วัลลอฮฺอะลัม)
อยากให้ชวนคิดหากจะมีสัมมนาเรื่องราวเหล่านี้อีกในบทประพันธ์นี้
มาขอประทับใจไปกับน้องด้วยนะคะ
นักการเมืองน้ำดีก็มีมากครับ
สวัสดีค่ะ
วันนั่นเจอท่าน สว.วรวิทย์ สงสัยว่าทำไมท่านเดินแบบสั้นๆ และคล้ายๆ จะระวังมากที่สนามบิน และมีคนเหมือนจะประคองท่าน เข้าไปทักท่าน ก็ยังสงสัยว่าท่านเป็นอะไร (ไม่ได้ถาม) แต่สุดท้ายพอท่านเดินไป ก็เลยรู้ว่าไม่ใช่ ผมเข้าใจผิด ท่านเป็นคนเดินประคอง สว. มณเฑียร บุญตัน แต่ยังไม่ได้ทักทายท่านครับ เพราะเหตุการณ์ไม่อำนวย
ประทับใจท่านมานานเช่นกันครับ สว. สรรหา???
ขอบคุณมากครับคุณหมอ น่าประทับใจจริงๆครับ
มาให้กำลังใจน้องชายครับ
ภาพมุมกว้างสวยดีครับ เห็นบรรยากาศได้หมดเลย ถ้ามองไม่ผิด เห็นลุงเอกในภาพด้วย..
ขอบคุณมากครับพี่เอก
ใช่ครับในภาพมีลุงเอกด้วยครับ...ท่านพูดได้น่าฟังครับและให้แง่คิดมากครับ โดยเฉพาะประเด็นการยืนหยัดด้วยตัวเอง
ผมชื่นชมท่าน สว คนนี้มาก เช่นกันครับ คำพูดทุกคำ ผ่านการกลั่นกรองมาอย่างดี คนที่มืดบอดทางปัญญาเช่นผม ได้ฟังแล้ว แจ่มแจ้ง ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆ จากใจจริงครับ ท่าน สว
ขอบคุณมากครับ
อิสระยศ
เราก็เป็นคนนึงที่ดีใจและภูมิใจที่มีคนอย่างท่านเป็นนักการเืมือง ท่านให้แนวคิดที่ดีมากในการดำรงชีวิต และที่สำคัญยังเป็นแรงบันดาลใจให้คนอย่างเราได้มีแรงกายและแรงใจทำงานทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดต่อไป เพื่อจะได้เผื่อแผ่ไปช่วยเหลือคนอื่นๆได้อีก