เส้นทางแห่งปริญญากับห้วงเวลาของบททดสอบ : รู้ว่าไกลแต่จะไปให้ถึงซึ่งปริญญา


           นับตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๔๙ ที่ผมได้ปริญญาศิลปศาสตร์บัณฑิต (ศึกษาศาสตร์) ภาษาไทย ณ วันนั้นชีวิตผมอาจเรียกว่าโชคดีกว่าคนอื่นที่ไม่ต้องฟันฝ่าแบกเป้ขึ้นบ่าเดินเตร็ดเตร่หางานเหมือนเพื่อนๆคนอื่นๆ แต่มันก็เป็นบททดสอบก่อนการเดินทางมาถึงจุดนี้จุดที่ผมยืนอยู่ ผมได้รับการคัดเลือกจากการสมัครสอบเป็นนักวิชาการอุดมศึกษาของมหาวิทยาลัยราชภัฎแห่งหนึ่งในภาคใต้ แต่ก่อนหน้าวันที่จะไปสัมภาษณ์หนึ่งวันผมก็ได้รับโทรศัพท์ติดต่อทาบทามจากมหาวิทยาลัยอิสลามยะลา (สถาบันที่ผมกำลังทบทวนอะไรบางอย่างถึงเส้นทางตลอดระยะเวลาที่เดินมา)  ณ วันนั้นปลายสายที่ติดต่อให้ผมพูดคุย คือ ท่านอาจารย์จารุวัจน์  สองเมือง (คณะนั้นดำรงตำแหน่งรองคณบดีฝ่ายวิชาการและวิจัย คณะศิลปศาสตร์และสังคมศาสตร์) ผมครุ่นคิดหนึ่งคืนจึงตัดสินใจตามความประสงค์ของพระเจ้าผู้ทรงสร้างทุกสรรพสิ่งไม่ไปสัมภาษณ์สถาบันแห่งหนึ่งแต่กลับเลือกมหาวิทยาลัยอิสลามยะลาทั้งๆที่ไม่รู้มาก่อนว่าอยู่ที่ใดและเป็นอย่างไรผมได้ยินแต่คำว่า "กุลียะฮฺ"  ณ วันนั้นที่ไปถึงผมประทับใจอะไรหลายอย่างมากมายแต่เมื่อ ณ วันที่ไปเริ่มทำงานผมกลับเกิดคำถามมากมายในตัวเองกับมหาวิทยาลัยที่ผมเลือกมาที่นี่อย่างคนแปลกหน้า ด้วยกับวัยวุฒิ ด้วยกับคุณวุฒิ ผมไม่สามารถบอกตัวเองได้เลยว่าเพื่อนร่วมงานของผมคือเพื่อนรุ่นเดียวกันแต่ทุกท่านคือพี่ชายและพ่อของผมมากกว่า ความเกรงใจ ความเคารพในอะไรหลายๆอย่างมันทำให้ผมตัดสินใจอยู่เรียนรู้ด้วยกับความสุขที่ผมสุขกับมันนั่นคือ การได้สอนได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับนักศึกษา ผมรู้เลยว่าความรู้ที่ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับพวกเขานั้นแววตาของพวกเขาบ่งบอกถึงความหวังและความอยากรู้อยากเห็นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน (ผมเชื่ออย่างนั้น)

     เมื่อเวลาผ่านไปหนึ่งเทอมกับการไปเป็นอาจารย์พิเศษ ผมได้รับการทาบทามให้เป็นอาจารย์ประจำอย่างไม่มีข้อคำถามใดๆว่าทำไม...และทำไม  ผมตัดสินใจบรรจุในภาคการศึกษาที่ ๒ ของปีแล้วตัดสินใจคิดที่จะเรียนต่อ ป.โท ดั่งที่วาดฝันไว้และผมก็ได้นำใบสมัครไปให้อดีตท่านรองฯอีกครั้งพร้อมบอกเจตจำนงค์สาขาที่ผมอยากจะเรียนนั่นก็คือ "จิตวิทยาการศึกษา" แต่คำตอบ ณ วันนั้นคือการพูดคุยอย่างมีเหตุผลของท่านรองที่ไม่เห็นด้วยกับการที่ผมอยากจะไปเรียนต่อในสาขาที่ต้องการ เพราะท่านมองว่า ณ วันนี้สาขาภาษาไทยยังคงมีความจำเป็นมากกว่าขอให้เรียนต่อตามสายที่เรียนมา ความจริงตอนปริญาตรีผมจบเอกภาษาไทยก็จริงแต่ผมเรียนวิชาโทจิตวิทยาเลยชอบการเรียนในสาขาวิชาโทมากแต่ผมก็ต้องกลับมานั่งครุ่นคิดขบหาคำตอบอีกครั้งว่าจะเอายังไงกับชีวิต อัลฮัมดุลิลละฮฺ (ขอบคุณพระเจ้า) ผมตัดสินใจยื่นใบสมัครอีกครั้งแต่คราวนี้ต้องให้ท่านคณบดี (อ.สุกรี หลังปูเต๊ะ) เซ็นต์รับรองการไปเรียนต่อ ผมตัดสินใจเปลี่ยนใบสมัครจากสาขาที่อยากเรียนไปสู่สาขาที่ใครหลายคนคาดหวังคือภาษาไทย

     ณ วันนั้นจวบจนวันนี้บททดสอบมากมายระหว่างที่ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยพร้อมกับคาบสอนที่มากมายเกินคณานับหนึ่งปีระหว่างรอให้ใครสักคนมาช่วยแบ่งเบาได้แต่เฝ้าวอนขอจากพระเจ้าให้ได้มีคนมาช่วยเหลือสังคมตรงนี้ อัลฮัมดุลิลละฮฺก็ได้อาจารย์รุ่นน้องผู้หญิงจากเมืองกรุงพกพาความตั้งใจเกินร้อยมาช่วยแม้ ณ วันนี้อาจารย์ท่านเองก็เจอบททดสอบมากมายแต่กำลังใจคือสิ่งสำคัญในฐานะที่ผมเคยพบเจอจุดนั้น ณ ตอนนั้นที่เข้าไปทำงานใหม่ๆ

      และแล้วเมื่อมาถึงวันนี้บททดสอบเท่าที่มีก็ไม่ได้ลดน้อยถอยลงผมตัดสินใจจะยื่นใบลาออกแต่ได้รับคำตอบจากท่านคณบดีซึ่งในระหว่างนั้นผมนั่งอยู่ในห้องของท่าน ผอ.สำนักวิทยบริการ (Ibm ครูปอเนาะ) พร้อมพูดคุยแลกเปลี่ยนท่านคณบดีก็เดินเข้ามาพอดีพร้อมบอกเหตุผลและให้ข้อคิดเห็นอะไรหลายๆอย่าง ผมตัดสินใจเก็บใบลาออกที่เซ็นต์ไว้เข้าลิ้นชักในความทรงจำของคำพูดที่ทั้งสองท่านให้ผมได้ไตร่ตรอง แล้วก็เปลี่ยนจากใบลาออกเป็นใบลาศึกษาต่อก็อัลฮัมดุลิลละฮฺผมได้รับความเมตตาให้ได้รับการอนุมัติภายใต้ข้อกังขาของคนบางคน (แต่ผมก็ไม่ได้สนใจ...แม้คำพูดนั้นจะเจอกับตัวเองอย่างที่ไม่มีใครเคยรู้) คำถามที่ดูเหมือนจะหวังดีแต่น้ำเสียงของเขากลับประชดประชันเสียดสี " ๑ ปีจะจบหรือ" คำตอบของผมทุกสถานการณ์กับการเป็นอยู่ที่นี่ คือ การยิ้มรับทุกข้อคิดเห็นจะพูดเมื่อยามจำเป็น แม้จะลาศึกษาต่อแต่ผมก็ต้องกลับเข้าไปช่วยระดมความคิดกับปัญหาการขาดแคลนครูและรายวิชาที่สอนโทรศัพท์ที่สารพันเข้ามาพูดคุยในวันที่ผมลาได้ไม่ถึงเดือนใครเคยรู้บ้างว่า คำถามภายในใจของผม คือ อะไร แต่ผมก็ตัดสินใจกลับเข้าไปต่อเพื่อให้การจัดการเรียนการสอนได้เดินต่อไปเพราะสิ่งสำคัญคืออนาคตของนักศึกษา...

       ห้วงเวลาผ่านพ้นไปการดิ้นรนเดินทางจาปัตตานี ยะลา ไปเรียนยัง ม.ทักษิณ ที่สงขลาคืออีกห้วงเวลาของบททดสอบที่มิมีใครเคยรับรู้ถึงบททดสอบที่ผ่านมาเว้นแต่เพียงพระเจ้าที่สร้างผมมาแต่ก็อัลฮัมดุลิลละฮฺกับการทำให้ผมได้เรียนรู้ว่าผมเหลือเวลากับความอดทนอีกมากเท่าไหร่ (ผมมีคติอยู่ว่า "เมื่อเวลาผ่านไปความอดทนจะกลายเป็นความสำเร็จ...อินชาอัลลอฮฺ)

        ณ วันนี้ผมได้กำลัังใจได้รับการช่วยเหลือได้รับคำแนะนำตักเตือนจากหลายๆท่านในการที่จะเดินต่อไปให้ถึงฝั่งฝันของใครหลายคนแต่ผมเองกลับไม่แน่ใจว่าใช่ฝั่งฝันของผมหรือไม่ (เพราะผมมีความฝันองผมที่ผมสัญญากับตัวเองว่าจะไปให้ถึงฝั่งฝันนั้นให้ได้) แม้ระยะเวลาถึง ๕ ปีของการเรียนปริญญาใบนี้ที่ทางมหาวิทยาลัยกำหนดให้เรียนแต่ผมมีเวลาเพียงไม่ถึง ๑ ปีของมหาวิทยาลัยที่ผมทำงานผมต้องทำอะไรอีกมากมายเพื่อให้รู้ว่าเวลา ๕ ปีของหลักสูตรผมใช้มันไม่หมดนะ (อินชาอัลลอฮฺ) ผมจะพยายามด้วยความหวังและดุอาอฺและเมื่อถึงวันนั้นผมคงเป็นคนแรกๆที่สามารถพิชิตสิ่งที่ใครหลายคนมองว่ามันยากนะกว่าจะไปถึงซึ่งปริญญาแห่งสาขาของสถาบันแห่งนี้

(ภาพถ่ายตอนไปเยี่ยมเยียนพี่น้องที่อุดรธานี)

     ผมขอขอบคุณพี่สาวที่แสนดีอีกท่านในโกทูโน  ศน.อ้วน ที่ให้คำปรึกษาในงานของผมผ่านทางจดหมายอีเล็คทรอนิคส์ (E-mail) เพื่อสร้างความกระจ่างชัดในงานของผมกับองค์ความรู้ที่ผมยังคงด้อยประสบการณ์อีกมากมาย ขอขอบคุณด้วยใจสำหรับคำปรึกษามา ณ โอกาสนี้อีกครั้ง รวมทั้งทุกกำลังใจที่มอบให้เสมอมา

     ขอบคุณกำลังใจและมิตรภาพจากสมาชิกบ้านมิสบะฮฺที่รวมเอาทุกความรู้สึกและกำลังใจทุกย่างก้าวให้ได้เดินต่อไป และขอบใจสำหรับกลุ่มเสียงเล็กๆทุกท่านน้อง สัญญาเราจะเดินไปด้วยกันและร่วมผลักดันสิ่งสร้างสรรค์สู่สังคม

    อีกไม่นาน อีกไม่นาน ผมจะกลับไปพร้อมทบทวนในสิ่งที่ควรจะเป็นต่อไปเพราะกำลังใจ(หรือกดดันก็ไม่รู้ อิอิ) ที่ผ่านมามันทำให้ผมได้เรียนรู้ว่า ความอดทนบนความไม่เข้าใจมันมีค่ามากเพียงใด

      ขอพระเจ้าโปรดตอบแทนคุณความดีแก่ทุกท่านในทุกๆการงานของความตั้งใจ

       "รู้ว่าไกลแต่จะไปให้ถึงซึ่งปริญญา"....ด้วยความหวังและดุอาอฺ

  บันทึกความในของผู้ชายคนนี้

           ฟูอ๊าด (เสียงเล็กๆ)

   ณ ห้องเช่าเล็กๆหน้า ม.อ.

   แต่เพียงพอกับความสุขที่มี

         ๑๑ ม.ค. ๒๕๕๓

 

 

หมายเลขบันทึก: 326794เขียนเมื่อ 11 มกราคม 2010 09:18 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:13 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (24)

ยอดเขาที่เราเห็นว่ามันสวยงาม การที่จะขึ้นไปสัมผัสบรรยากาศตรงนั้น

มันไม่ยากแต่ ต้องอาศัยจิตใตที่แข็งแกร่ง และบางครั้งหนทางไม่ได้สบาย

ลูกรัง ปลัก เหว และต่างๆ นานา ที่ต้องเหยียบย่ำลงไป มีเจ็บบ้าง เป็นธรรมดา

สู้ต่อไป....วันนี้อาจจะไม่เห็นยอดเขา พรุ่งนี้อาจจะเริ่มเห็น และใกล้ขึ้นมาเรื่อยๆ

Assalamualaikum

  • อ่านบันทึกของอาจารย์แล้วเข้าใจความรู้สึกที่ว่า..ต้องเลือกระหว่างสิ่งที่ตัวเองต้องการกับสิ่งที่สังคม (มุสลิม)ต้องการ...
  • แต่ก็อัลฮัมดุลิลละฮฺ..ที่น่าจะภูมิใจได้อย่างหนึ่งคือ..ที่เราคือคนที่พระองค์เลือกให้เป็นบุคคลที่สังคมต้องการในเวลานี้ ..
  • นับว่าเป็นโอกาสที่ดีที่จะได้มีส่วนเติมเต็มในสิ่งที่สังคมมุสลิมตรงนั้นขาดอยู่ค่ะ
  • ซิลเวียเรียนอยู่แถวนี้ก็เห็นพี่น้องที่จบสายวิทยาศาสตร์สุขภาพแทนที่จะไปเป็นหมอ เภสัช หรือพยาบาล..แต่ต้องผันตัวเองมาสู่วิชาชีพครู..
  • เพราะอะไรนั่นหรือ..ท่านเหล่านั้นให้คำตอบว่า...เพราะระบบการศึกษาที่เป็นอยู่ในปัจจุบันไม่ใช่คำตอบที่จะนำพาเยาวชนให้อยู่ในทางนำได้เลย..
  • ขอเป็นกำลังใจให้อาจารย์ค่ะ...
  • ผมไม่รู้ว่าอาจรย์เป็นใคร รู้เพียงแต่ว่ามี น.ศ. มอ. มาช่วยติวเด็กนักเรียนที่โรงเรียนของผม(สุขสวัสดิ์)
  • และรู้ว่าแม้วันเวลาผ่านมาหลายปีแล้ว อ.ก็ยังสอนเด็กไม่เคยขาด
  • ผมดีใจที่ อ.เลือก แนวทางที่จะอยู่กับเรา อย่าลืมว่าเราจะให้เป็นไปตามใจเราทุกอย่างนั้นเป็นไปไม่ได้ ขอให้เราเป็นส่วนหนึ่งของการสร้างสังคมมุสลิมที่ดี

 

  • เมื่อวานนั่งคุยกับ อ.จรุวัจน์ เป็นกลุ่ม CoP เกี่ยวกับการประกันคุณภาพ อุสตะแม รองฯอิสลามศึกษา มาแซวผมว่า เป็นเรื่องดนยาทั้งนั้นนะ ผมก็ตอบว่าใช่ เพราะอิคลาศเราไม่ค่อยเกิดผล เลยจำเป็นต้องใช้ดนยา เอาอย่าง อ.จรุวัจน์ ซิ ลาศึกษาต่อแล้วแต่เมื่อเป็นเพื่ออุมมะฮฺ ยอมกลับมาทำงาน ด้วยความจริงจังและเต็มใจ

ขอบใจมากเพื่อน... (ว่าที่มหาบัณฑิตจุฬา) นับถือๆ

 

30

คนเร่ร่อน

คมเข้มลุ่มลึกในข้อคิด ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนเช่นกันเพื่อกลับมาพัฒนาบ้านเกิดของนาย อย่าปล่อยให้คนต่างถิ่นอย่างเราต้องพิชิตขุนเขาเพียงผู้เดียว ฮ่าๆๆๆ

ผมรวบรวมข้อเขียนที่เคยตอบคุณครูไว้ที่หมวด Appreciative Education

หรือที่ http://gotoknow.org/blog/aiedu

เพื่อความสะดวกในการสืบค้นครับ

ส่วนข้อเขียนของนักปฏิบัติ AI ในกลุ่ม AI Thailand ผมได้รวบรวมไว้ที่

http://gotoknow.org/blog/aiedu

จะมีเขียนลงทุกวัน คุณเสียงเล็กๆจะเห็นตัวอย่างการสัมภาษณ์ AI ในโจทย์ด้านต่างๆกันครับ

นับถือ

อ.โย

เวลาแวะมาที่นี่ทีไรรู้สึกนับถือในความคิดของคุณครูครับ ขอเป็นกำลังใจในทุกด้านครับ

และขอให้ประสบความสำเร็จครับ

ขอบคุณมากครับ...

P

น้องซิลเวีย

ข้อคิดที่ชวนตริไตร่ตรองกับการมองไปข้างหน้ามันช่างน่าคิดมากครับ

เห็นด้วยอย่างยิ่งครับกับการที่สังคมบ้านเรายังต้องการคนที่จะมาช่วยผลักดันเรื่องการศึกษา ขอบคุณอีกครั้งสำหรับกำลังที่ดีตลอดเรื่อยมาครับ

เป็นกำลังใจให้เช่นกันครับ

 

 

ขอบคุณมากครับอาจารย์...

P

Ibm ครูปอเนาะ ڬوروفوندق

จะมีสักกี่คนที่ยังคงยืนหยัดแะยืนอยู่เคียงข้าง คอยให้กำลังใจ ข้อคิดต่างๆนานา จนนำพาห้วงเวลาบททดสอบของผมให้ค่อยมลายหายไปกำลังใจตั้งแต่แรกเริ่มที่เข้าไปรู้จักทายทัก คือ ความรัก ความอบอุ่น ความเมตตา และความจริงใจที่ผมได้รับ

  ดูแลสุขภาพด้วยครับ...อยากเข้าไปนั่งพูดคุยมากมาย

ขอให้อัลลอฮฺทรงคุ้มครองและตอบแทนคุณความดีแก่อาจารย์และครอบครัว

  จะจดจำทุกคำพูดและเรื่องราวที่ทำให้ผมเรียนรู้ครับ

ขอบคุณมากครับอาจารย์...

P

ดร. ภิญโญ รัตนาพันธุ์

ขอบคุณที่แวะมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้

ความตั้งใจและมอบความรักในสิ่งที่ทำแม้หลายคนอาจจะทุกข์ใจแต่หากมันคือความสุขที่เราเลือกก็ควรที่จะทำมันครับ เพราะหากเราสุขแล้วสังคมสันติสุขมันก็ควรทำครับ

สวัสดีครับคุณเสียงเล็ก ๆ

มีใครคนหนึ่ง เคยให้กำลังใจผมเอาไว้

"ขอเป็นกำลังใจให้ทุกกรณี"

วันนี้ ..ผมคิดถึงคำพูดของคนคนนั้น และอยากมอบไว้ให้กับคุณด้วย

คำพูดคำนี้ มองมีพลังดี นะครับ

ด้วยความระลึกถึง

 

ขอบคุณมากครับ

P

แสงแห่งความดี

จะน้อมรับด้วยใจครับ

ขอเป็นกำลังใจให้ครับและขอให้เป็นแสงแห่งความดีตลอดไปครับ

          บิสมิลลาฮฺ

          หากความมุ่งมั่นของเราแน่วแน่ ความสําเร็จคงอยู่เพียงแค่เอื้อม ว่าแต่เราจะคว้ามันมาครองได้เมื่อไหร่ ขอพระองค์ทรงช่วยเหลือ และจะคอยให้กําลังใจ แม้นไม่ต้องการ

          วาสลาม

สลาม

หมั่นดุอาร์เยอะๆ แล้วพระองค์จะทรงชี้ทางออก

สู้ สู้

ขอบใจมากน้อง...

P

สายเชือกวัว

จังหวะก้าวของแต่ละคนไม่เหมือนกันอยู่ว่าในแต่ละก้าวย่างนั้นมันสร้างค่ามากเพียงใด ช้าเร็วมันไม่สำคัญ เป็นกำลังใจให้เสมอ

ขอบคุณมากครับ...

P

ความสุขอยู่ที่ใจ

ช่วยดุอาอฺให้อีแรงด้วยนะครับ

เมื่อเช้าผมนั่งคิดก่อนไปทำงาน กับภาระงานที่ผมกำลังทำและกำลังจะเริ่มทำครับ จากคำถามในวันเด็ก ที่ผู้ใหญ่ท่านหนึ่งถามผมว่า อาจารย์จะไหวอีกหรือ? ผมตอบว่า คิดว่าไม่ไหวแล้วครับ แต่ผมกำลังจะปลดออกอย่างหนึ่งครับ (แล้วก็เล่าในสิ่งที่จะปลดออก) ท่านก็ตอบว่า ปลดไปอย่างหนึ่ง แต่ที่เหลือก็หนักมาก

ฮือ ถามว่าอะไรที่จะได้จากสิ่งที่พยายามทำอยู่ตอนนี้ เงินทองหรือ? ลาภยศหรือ? ไม่เลยครับ ไม่คิดเลย ไม่เคยขอดุอาให้เป็นคนรวย ขอแค่อย่าให้เป็นคนขัดสน กลัวว่า หากรวยแล้ว การทดสอบของอัลลอฮ์จะมากขึ้นด้วยครับ

ตกลงผมคิดและทำเพื่ออะไร? คำตอบเป็นตัวกำลังว่าทำไมผมเลือกที่จะเดินไปในเส้นทางนี้ครับ

บางทีฟังเหมือนนิยานนะครับ แต่ผมรู้สึกว่า การตัดสินใจจากทางเลือกที่มากมาย คือการทดสอบหนึ่งจากอัลลอฮ์ และตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมคิดว่า ผมยังอยู่ในเส้นทางที่ถูกต้องครับ

ขอบคุณมากครับอาจารย์

P

จารุวัจน์ شافعى

ข้อคิดเห็นที่ได้พูดคุยกันวันนี้มันทำให้ผมเรียนรู้อะไรมากมายครับ ขอเป็นกำลังใจและร่วมเป็นแรงใจให้อาจารย์ครับ ผมรู้ว่างานที่หนักอึ้งมันจะผ่านพ้นไปด้วยความหวังและดุอาอฺครับ ผมคิดว่ายิ่งอัลลอฮฺทดสอบมากยิ่งได้รับการโปรดปรานมากครับหากเราอิคลาสกับงานที่ทำ เป็นกำลังใจให้เสมอครับ

จากจุดเดียวกัน...

เดินตาม ฝันอัน ยิ่งใหญ่

จากบ้าน มาไกล แสนไกล

เปี่ยมด้วย หัวใจ ทรนง

จากจุดเดียวกัน...

พลิกผัน ตามพระ ประสงค์

ด้วยผู้ อภิบาล เอกองค์

ขอเรา มั่นคง ตรงทาง

จากจุดเดียวกัน...

แม้มัน มีสิ่ง กีดขวาง

พร้อมสู้ รุดไป ไม่วาง

เยื้องย่าง อย่างผู้ มีชัย

จากจุดเดียวกัน...

จักพบ คืนวัน สดใส

ขอเป็น อีกหนึ่ง แรงใจ

และจะ เดินไป ด้วยคน

ขอบคุณมากครับ... อาจารย์

 

30

คนไกลบ้าน

ขอเป็นกำลังใจให้เช่นกันครับและยังเชื่อมั่นว่าเราต้องทำได้

ด้วยความหวังและดุอาอฺครับ

พี่อ้วนจะพูดกับคุณครูเสมอ..

     "เราจะก้าวไปด้วยกันในวันนี้

     อุปสรรคมีหรือไม่..ใช่คำถาม

     หากมั่นคงและมานะพยายาม

     (เรา)จะก้าวข้ามปัญหาสารพัน"

พร้อมจะเป็นเรากับน้องฟูอ๊าดค่ะ

โดยเฉพาะเรื่องรักษ์ภาษาไทยให้คงคู่ชาติแล้วยินดีอย่างยิ่งค่ะ

สู้ๆๆ..

ขอบคุณมากครับพี่สาวที่แสนดี

P

ศน.อ้วน

ซึ้งมากครับกับคำว่า "เรา"

"เราจะก้าวไปด้วยกันในวันนี้

     อุปสรรคมีหรือไม่..ใช่คำถาม

     หากมั่นคงและมานะพยายาม

     (เรา)จะก้าวข้ามปัญหาสารพัน"

ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งและคำปรึกษาที่ทำให้ผมเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ครับ

 

ขอเป็นกำลังใจอีกคนนะคะ ... ขอพระองค์อัลลอฮทรงบันดาล

พลังกาย และ ใจ ให้น้องฝ่าฟันอุปสรรคนี้อย่างราบรื่น

หากความนียัตเราดี ทุกอย่างก็จะดีเอง...

 

ขอบคุณมากครับ

30

มัทนี

จะเก็บเกี่ยวทุกกำลังใจเพื่อไปให้ถึงเส้นชัยด้วยความหวังและดุอาอฺครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท