เดือนนี้เป็นเดือนสำคัญของผู้เขียนเป็นอย่างมากเนื่องจากเป็นเดือนที่ได้ถือกำเนิด ทำให้ระลึกถึงบุคคลที่มีความสำคัญที่สุดในชีวิตนั่นคือ "แม่" จึงขอนำบทกลอนที่ได้จากการไปปฏิบัติธรรมมาลงเพื่อเป็นคติเตือนใจ

       แม่สละสวย       สละสาว    คราอุ้มท้อง

แม่ไม่ร้อง   แม่ไม่บ่น   แม่ทนได้

แม่เฝ้าถนอม      จนครรภ์แก่ แม่เต็มใจ

จะหาใคร   เหมือนแม่  แพ้ทุกคน

        ครบสิบเดือน      เคลื่อนคลอด      รอดชีวิต

แม่ใกล้ชิด  ลูกน้อย     คอยฝึกฝน

แม่ลำบาก อย่างไร     ใจแม่ทน

สายเลือดข้น      เต้าแม่กลั่น        ปันลูกกิน

        แม่ป้องริ้น  ป้องไร       มิให้ผ่าน

แม่สงสาร  ห่วงลูกยา  กว่าทรัพย์สิน

แม่เห่กล่อม        ยามนิทรา  เป็นอาจิณ

แม่ไม่ผิน    แม่ไม่ผัน    ทุกวันมา

        ยามลูกสุข         แม่สุขสม   อารมณ์ชื่น

ยามลูกขื่น         แม่ขม       ระทมกว่า

ยามลูกไข้          แม่อดนอน         ร้อนอุรา

ยามลูกยา         อับโชค      แม่โศกใจ

        คราวลูกหิว                แม่หิวกว่า  น้ำตาร่วง

แม่เป็นห่วง                ดิ้นรนหา           เอามาให้

แม้แม่อด           หมดข้าวปลา     ไม่ว่าไร

แม่สละได้  ลูกอิ่มแปล้         แม่ทนเอา

        ใครไหนเล่า        เฝ้าอบรม   บ่มนิสัย

แม้เติบใหญ่               ไม่ท้อถอย         คอยนั่งเฝ้า

พระคุณเลิศ       ลูกโศก      ช่วยบรรเทา

ใครไหนเล่า        รักมั่นแท้   แม่ฉันเอง...

จากหนังสือคู่มือ สวดมนต์ทำวัตรแปล ของวัดป่าธรรมสุข