ผู้เขียนมีโอกาสได้อ่านบันทึกของท่านดร.ขจิต และพี่อาร์ม เกี่ยวกับการไปจัดค่ายให้กับน้องๆโรงเรียนวัดหนองตาเดช จึงทำให้อยากมีบันทึกเป็นของตัวเองบ้าง ตั้งใจจะเขียนนานแล้ว แต่ไม่รู้จะเขียนอะไรค่ะ เรียบเรียงคำพูดไม่ถูก และลำดับเหตุการณ์ข้ามไปข้ามมาอ่านแล้วงงค่ะ ผู้เขียนจึงแก้ปัญหาโดยการอ่านบันทึกหลายๆเรื่อง หลายๆแบบ พออ่านมากก็ทำให้เข้าใจการวางลำดับเรื่องและการใช้คำมากขึ้นค่ะ(ลอกเลียนแบบนั่นเอง) แถมยังทำให้มีความรู้รอบตัวเพิ่มขึ้นอีกด้วย ผู้เขียนเพิ่งเข้าใจนะคะว่างานเขียนไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ตั้งใจมากเกินไปก็ไม่ได้ค่ะเพราะจะคิดไม่ออก แต่ถ้าไม่คิดเลยก็จะไม่มีการบันทึกเกิดขึ้นค่ะ ถ้าผู้อ่านสงสัยตรงไหนหรือมีข้อเสนอแนะอะไรก็ช่วยแนะนำผู้เขียนเพื่อเป็นวิทยาทานด้วยนะคะ เพื่อให้ได้นำไปปรับปรุงให้ดีขึ้นต่อไป ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

   วันที่ 5 กุมภาพันธ์ 2554 พวกเรานิสิตมก. วิทยาเขตกำแพงแสนคณะศึกษาศาสตร์ และพัฒนศาสตร์ สาขาภาษาอังกฤษศึกษา ชั้นปีที่ 2 มีโอกาสได้ไปทำความดีกันค่ะ (โครงการปันน้ำใจสู่น้องโรงเรียนบ้านหนองตาเดช) พวกเรานำหนังสือ เสื้อผ้า อุปกรณ์กีฬาและเงินไปช่วยน้องๆในโรงเรียนค่ะ

            ผู้เขียนเริ่มออกจากมก.ตอนตี5 แต่ตื่นตั้งแต่ตี3 ค่ะเพราะพี่อาร์ม หัวหน้าโครงการคนเก่งโทรมาปลุก ขอบคุณมากนะคะ (แต่ว่าเช้าไปหน่อยแฮๆ) ผู้เขียนจึงเตรียมหมอนไปนอนต่อบนรถค่ะ (โอ้… คิดได้ไงเนี้ยะ) ถ้าใครคิดจะหลับบนรถการมีหมอนไปด้วยช่วยได้มากเลยนะคะขอแนะนำค่ะ เพราะจะไม่ทำให้เราเมื่อยคอ(บางคนอาจคอเคล็ดได้เลยนะคะ อันตรายค่ะ) ที่สำคัญคือช่วยให้หลับสบายด้วยค่ะ(ผู้เขียนหลับตลอดทางเลย) ผู้เขียนขอเล่ารายละเอียดกิจกรรมต่อคราวหน้านะคะ 

 (จบการบันทึกแบบน้ำขุ่นๆเลย5555)