อาหาร  เป็นหนึ่งในปัจจัยสี่ของมนุษย์ 

ไปอยู่ไหนๆ ก็ไม่พ้นต้อง.....กิน 

เราเป็นห่วงเรื่องกินมาก  เราก็ใช้เรื่องกิน เป็นจุดขายของเรา 

และเราก็สมหวังเรื่องนี้  ได้ใช้ครัวอังกฤษอย่างมีความสุข

*****

*****

ตั้งแต่ เริ่มเดินทาง  เราเสี่ยงกับการนำ เครื่องปรุงรสไปด้วย  เพราะคิดว่า ......นำเข้าไม่ได้ 

แต่เปล่าเลย  หากเราผูกมัด ดีดี  เราก็นำเข้าได้  ไม่มีปัญหา

ทำอย่างไรล่ะ  ไม่ได้นำมา 

เราก็ต้องเดินหาซื้อ  ตามห้างร้าน ของ คนจีน

*****

*****

เราพบร้านที่ขายเครื่องเทศ  จึงได้อาหารอร่อย รสชาติถูกปาก  เหมือนอยู่เมืองไทย 

พูดง่ายๆ  เราไม่ปรับตัวให้กินกับข้าว ของอังกฤษเลย

การที่กินยาก และ ไม่ปรับตัว  ทำให้ครูอ้อย  สลิม    บางลงตั้งมาก

*****

*****

อาหาร  มื้อเย็น  จะกินพร้อมกัน  มีความสุขมาก  กินไป คุยไป  คุณนาโอมิ  ถามถึง  ครอบครัวของเรา  การเรียนของเรา  การไปเที่ยวเตร่ ของเรา ทุกๆๆวันที่นี่  ที่โต๊ะอาหาร

*****

*****

คุณนาโอมิ  จะได้รับเงิน จากสถาบัน  เพื่อเป็นค่าใช้จ่าย  ระหว่างการพักที่นี่ 

คุณนาโอมิ ซื้ออาหาร คาวหวาน เพื่อใช้ในการกิน  ตลอดทุกสัปดาห์ 

แต่เรา.....คุณสะมะนึก ก็หาซื้อเองด้วย  เพราะเนื้อแกะ  ช่างมีกลิ่นเฉพาะ.....ครูอ้อย รับไม่ได้

*****

*****

อาหารที่ครูอ้อยหิวมาก  ก็คือ  อาหารที่รสชาติ เผ็ดๆๆ แบบ......ผัดกระเพราะ ของบ้านเราน่ะค่ะ