บันทึกต่อมาจากเรื่องงานพี่ทิพย์กับคุณจิม นะคะ
พระอาจารย์มหาฤทธิ์จากวัดอตัมมยตา เทศน์หลายเรื่องค่ะ เช่น
จริงๆท่านเทศน์มากกว่านี้ค่ะแต่คงเล่าได้ไม่หมด ขอเล่าเรื่องที่เห็นจะเป็นที่ประทับใจผู้ฟังทุกคนมากที่สุดไว้อีกเรื่องเดียวนะคะ
ท่านมากัน 3 รูป นำหนังสือและ CD ธรรมะดีๆ มาแจกมากมาย ท่านบอว่า อยากให้คนไทยอ่านหนังสือมากๆ อ่านนสพ.ให้ทันเหตุการณ์บ้านเมือง นักการเมืองคนไทยไม่ดีจะได้รู้ทัน ไม่ใช่เลือกซำ้ๆไปเรื่อยๆไม่รู้ว่าทำอะไรไว้บ้าง ท่านบอกว่าเคยไปทัวร์อินเดีย ศรีลังการ นึกว่าคนไทยจะพกหนังสือพุทธประวัติไปบ้าง เหมือนนักท่องเที่ยวต่่างประเทศที่มีหนังสือติดตัวไปเสมอเวลาเดินทาง
ท่านอยากให้คนไทยเป็นอย่างนั้นบ้าน ท่านเล่าว่าคนไทยที่ไปทัวร์กับท่านแบกเอาข้าวสาร เอาน้ำพริกตาแดง เอามาม่าไป กลัวไม่มีอาหารถูกปากกิน ไม่มีใครเอาหนังสือไปเลย
ทัวร์ไกด์บอกกับท่านว่า นำเที่ยวคนไทยหน่ะง่ายครับ ท่องไว้ "นิ่งหลับ ขยับแดก แยกหลง ลงซื้อ"
พระอาจารย์ก็หัวเราะ แต่จริงๆหัวเราะแบบเศร้าๆ
ที่ท่านทำหนังสือขนาดพกใส่กระเป๋าได้ก็เพราะท่านอยากให้พกจริงๆ พกไปอ่าน หรือ ถ้าเจอใครถูกใจอยากให้เป็นของขวัญก็ควักออกมาจากกระเป๋าให้ได้เลย
ท่านจบการเทศน์ไว้ด้วยความหวังอยากให้พวกเราช่วยกันปฏิบัติตาม ดูแลตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ แล้วก็ขยันอ่านหนังสือให้มากค่ะ
มาเสริมว่าท่านสอนเรื่อง "การล้างจาน เพื่อล้างจาน" ของท่านติช นัท ฮันท์ด้วยค่ะ
ให้ล้างเพื่อล้าง ไม่ใช่รีบๆล้างๆหวังจะให้มันเสร็จๆไป ล้างไปด่าคนทำสกปรกไป ไม่ใช่ล้างเพราะแค่เอาให้มันสะอาด แต่มีสติและ appreciate ชีวิตเสมอในขณะล้าง
แล้วชีวิตนี้จะมีสุขในการทำงาน
สวัสดีค่ะ อ.มัท
พี่แอมป์ตามมาติดๆจากบันทึกโน้น พระท่านเทศน์สนุกจังเลยค่ะ หลายๆครั้งที่รู้สึกว่า การยกตัวอย่างใกล้ตัวที่ทำให้เราเห็นจริง(เพราะเราก็ทำยังงั้นจริงๆ) : ) กระทบใจและจำนานดีชะมัด
ชอบมากเลยที่ท่านถามว่า วันนี้ไปเที่ยว.. เอ่อ...ข้างล่างมากี่รอบแล้วละเนี่ย "......ใจ" เลยอะ
เรื่องหนังสือธรรมะนี่ก็น่าคิดละ พ่อพี่เคยบอกว่าโรงแรมไทยหลายที่ โดยเฉพาะ ที่ต้อนรับแขกต่างชาติน่าจะมีหนังสือธรรมะวางไว้ให้อ่านด้วย หลังๆพี่เลยตั้งใจ(ด้วยจิตอันเป็นกุศล) เอาหนังสือธรรมะไปวางลืมไว้แทบทุกโรงแรมที่เคยไปพักเลย อิๆๆ
แบบว่าเผื่อมีคนอยากอ่านมั่งอะค่ะ : )
ปล.ขอให้เดอะสิสของ อ.มัทเสร็จโดยเร็วและราบรื่นนะคะ
ขอบคุณ พี่ใบบุญค่ะ
อยากให้คนไทยอ่านหนังสือมากๆเช่นกันค่ะ
หรือถ้าชอบดูหนัง ดูทีวี ฟังวิทยุก็อยากให้มีรายการดีเพิ่มขึ้นมากกว่านี้
จะหวังต่อไปค่ะ : )
สวัสดีค่ะพี่แอมป์ (ดอกไม้ทะเล)
"......ใจ" เหมือนกันเลยค่ะ : )
ไอเดียคุณพ่อพี่แอมป์กับการแอบลืมของพี่แอมป์ น่าเอาเป็นตัวอย่างทำตามกันให้มากเลยค่ะ
โรงแรมฝรั่งยังมีไบเบิลในลิ้นชักข้างเตียงเลยนี่เนอะ
ยินดีค่ะ อ. หมอ ธนพันธ์
อ่านบันทึกนี้แล้วคิดถึง คุณพ่อขายาว ของน้องภู เป็นคนแรก
ในแง่ว่าคุณเธอ "แบก"กระเป๋าเดินทางใบย่อมหนึ่งใบอัดไปด้วยหนังสือเสมอเวลาเดินทาง
คุณเธออ่านมากจริง ๆ อ่านช้าแต่อ่านตลอดเวลา
จำแม่นด้วยนะ ส่วนหนึ่ง..อ้อหลายส่วนที่พี่เขียนถึง..หัวข้อ ชื่อหนังสือ โครงเรื่องฯลฯสารภาพว่าไม่ได้ค้น กรูเกิ้ล ค้นจาก ก้นเธอ(ก้นบึ้ง)ความจำคุณเธอเร็วกว่ากันเยอะเลย
ล่าสุด คุณเธอแบกหนังสือแม่ลูกเผื่อไปด้วย
และที่เข้ากับบันทึกนี้คือ มีธรรมะไปด้วยหลายสิบเล่ม
แล้วซื้อเพิ่มที่โน่นก็อีกมาก หนักแสนหนัก
จึงอยากให้หลายคนและพระอาจารย์ดีใจว่า อย่างน้อยมี "เขา"คนหนึ่งค่ะ..ที่..แบกหนังสือข้ามน้ำข้ามทะเลไปอ่าน..เสมอ
แอบโมแรน...ติค อีกแล้ว ;P
มาเติมนิดว่า ไกลสุดที่เขาไป ปลายสุดแหลมแห่งความโชคดี(Good hopeของทวีปอาฟริกา) นอนกลางหุบเขา ได้ยินเสียงกวางเรนเดียร์(จริงหรือ..โม้มากกว่า) เขาขนหนังสือไปนอนอ่านอย่างสุขสบาย
ขากลับ แบกหนังสือ(ขนาดบิ๊ก)รวมภาพของ วินเซ็นต์ แวนโกีะมาฝาก..พี่..สิคะ
โ ม แ ร น ติ ค........อิ อิ
พี่หมอเล็ก....ชอบ....ชอบ....
ที่ชอบมากเข้าไปคือคุณพ่อขายาวทำให้น้องภูชอบอ่านหนังสือไปด้วย : )
แถมยังจุดประกายทำให้พี่หมอเขียนหนังสือให้คนอื่นอ่านอีก....
เพิ่งได้ข่าวมาว่าบันทึกนี้คนแถว Seattle เค้าอ่านกันเยอะนะพี่ hahahaha
อีกหน่อยไปเที่ยวหล่ะ ดังแล้วสามพ่อแม่ลูกโรแมนติก : )