Junshi นักปราชญ์ชาวจีนกล่าวไว้ว่า ที่มาของคำว่า rei ในภาษาญี่ปุ่นที่แปลว่า etiquette หรือ ธรรมเนียมปฏิบัติ/จรรยา นั้นมาจากภาษาจีนที่แปลว่า "self-restraint over the desire"

• to use desire to gain the non-material (spiritual) OR
• to seek the material by desire
• in either case desire moves one out of balance...
  
• the function of etiquette is to maintain a dynamic balance between the spiritual and the material

During the performance of shooting the archer must be true in his attitude to his self. When the archer finds the balance in truth, then the correct release will follow.

ในขณะที่ยิง ผู้ยิงต้องซื่อสัตย์ต่อตนเอง นอกจากนี้ rei ยังแปลว่าความนอบน้อมต่อผู้อื่นด้วย (Girei)

This truth to oneself is tested in your attitude towards others. There should not be envy to those who are better than you. On the contary, use the situation to examine your own inadequacies.

เมื่อเห็นคนที่เก่งกว่า เราไม่ควรคิดอิจฉา หากแต่ควรน้อมนำโอกาสนี้มาพิจารณาว่าเราจะพัฒนาตัวเองได้อย่างไรบ้าง

-------------------------------------------------------------------------

ขงจื้อกล่าวว่า "A true gentle,am will never quarrel with others. If he does it will be through archery. In going to the archery field he will never fail to go with the utmost courtersy. Should he lose the competition, he shows respect for others  by serving rice wine. The archery competition with others honoured in this way is the expression of the true gentleman"

-------------------------------------------------------------------------

ธรรมดาแล้วผู้เขียนเป็นคนที่ไม่ชอบคำว่า etiquette เลย ไม่ชอบที่ต้องทำอะไรขัดใจตนเพียงเพราะผู้ใหญ่บางคนบอกว่า ก็คนอื่นเค้าทำอย่างนั้น ทำเพราะเป็นหน้าเป็นตา เป็น norm ของสังคม จึงต้องทำ

พอมาเรียนเรื่อง rei มุมมองต่อคำว่า etiquette ก็กว้างขึ้น คิดว่ามันมีอะไรน่าคิดต่อ ถ้าการทำตามธรรมเนียมนั้นเป็นการ

1. พัฒนาตนเอง ลด ego ของตน
   
2. นอบน้อมต่อผู้อื่น ก็มีประโยชน์ต่อทั้งสังคมและการฝึกตน

ถ้ามีทั้ง 2 ข้อนี้ ก็น่าปฏิบัติตาม

อยากให้คนที่คิดว่าต้องทำอะไรตามๆกัน ต้องทำตาม etiquette ได้หยุดคิดให้ดีว่า ที่ทำไปนั้นทำไปเพราะอะไร จำเป็นหรือไม่ ส่วนมากแล้วคนเราทำเพราะข้อ 2 แต่ไม่ยอม be true to yourself กำจัด ego ออก ไม่ยอมรับว่าทำไปเพราะอะไรแน่

ส่วนมากทำไปเพราะ"กลัวคนอื่นว่า" ถ้าทำเพราะเหตุผลแค่นี้ไม่เห็นต้องน่ารักษาธรรมเนียมนั้นๆไว้เลย?

-------------------------------------------------------------------------

ขนบธรรมเนียมประเพณีนั้น ถ้าเราเปิดใจให้กว้าง ยอมรับว่า การรักษาขนบธรรมเนียมประเพณีที่ดีที่สุดคือการยอมให้มันเปลี่ยนอยู่เสมอ มันอาจจะคงอยู่ได้นานและมีแต่สิ่งดีๆเพิ่มเสริมขึ้นๆไปซะอีก!

คิวโดะสอนไว้ว่า เราจะสืบทอดคิวโดะให้ลูกหลานได้ เราจะทำให้คิวโดะเป็นที่นิยมได้ก็โดยการยอมรับว่า....

Even though our practice is rooted in the values of the past, we cannot remain static.

ถึงแม้ธรรมเนียมปฏิบัติของเราจะมีที่มามาอย่างยาวนานในอดีต เราจะหยุดให้มันเหมือนเดิมตลอดไปไม่ได้

Using the experience and knowledge of the past, we can extract new insights that ill lead to further understanding and development.

การที่เรานำความรู้และประสบการณ์ในอดีตมาใช้ เราจะสามารถเข้าถึงและพัฒนาความเข้าใจในธรรมเนียมปฏิบัติของเราไปได้มากยิ่งขึ้น

This approach to the practice should be timeless, so that there is always this spirit of examination and advance.

ถ้าเรามีวิธีคิดวิธีปฏิบัติอย่างนี้ไปเรื่อยๆไม่มีที่สิ้นสุดแล้ว เราจะมีวิญญาณความเป็นนักพิจารณาไตร่ตรอง เป็นนักพัฒนา

With inner growth the outer structure will also gain meaning. The outer organization cannot be realized without this inner development.

การเติบโตภายในจะทำให้รูปลักษณ์ภายนอกมีความหมายมากยิ่งขึ้นไปด้วย การจัดการภายนอกที่ดีจะเป็นไปไม่ได้เลยถ้าปราศจากการพัฒนามาจากภายใน

-------------------------------------------------------------------------

[อ้างอิง:  All Nippon Kyudo Federation (A.N.K.F.). Kyudo Manual Vol. I Principles of Shooting]