แบกขึ้น แล้วก็ วางลง
ทันซัน และ เอะกิโดะ สองนักบวชหนุ่มเดินเท้ามุ่งหน้ากลับวัดมาด้วยกัน
วันนั้นฝนตกหนัก ทางที่เดินเปียกแฉะ เป็นหลุมบ่อโคลนตม ลำบากนัก
...................
เมื่อถึงทางแยกทั้งคู่พบกับหญิงสาวในชุดกิโมโนผ้าไหมยืนอยู่
เธอชั่งใจ กล้าๆกลัว ไม่กล้าข้ามทางแยกที่มีน้ำโคลนท่วมขัง
ทันซันตะโกนไปว่า "มานี่มา เราจะช่วยอุ้มเจ้าข้ามไปเอง"
...................
เอะกิโดะ ไม่พูดกับทันซันอีกเลยจนเดินทางกลับถึงวัดในคืนนั้น แต่เอะกิโดะก็อดใจไว้ไม่ได้แล้ว โผล่งถามทันซันด้วยความเคืองว่า
"นักบวชอย่างพวกเราไม่ควรเข้าใกล้ผู้หญิง โดยเฉพาะสาวๆ สวยๆ แบบเธอผู้นั้น เจ้าทำอะไรลงไป ทำไมถึงไปอุ้มเธอข้ามถนน"
ทันซันตอบว่า "เราหน่ะวางเธอลงตั้งแต่ที่ถนนนั่นแล้ว ท่านหน่ะ ยังแบกเธอมาถึงวินาทีนี้เชียวหรือ"
...................
แหล่งที่มา: เรื่อง "the muddy road" เวป Zen Koans
ความเห็น (4)
นิทานเซนเรื่องนี้สอนดีนะคะ
ใช่ครับ! ผมมาสนับสนุนทันซัน
ผมเองก็วางสาวทั้งหกลงแล้ว แต่หนูณัชรยังไม่ยอมวางอีก แฮ่!
หนูมัท ชอบอ่านปรัชญาเซนเหรอครับ...ศิษย์โง่เรียนเซน ของอาจารย์พุทธทาสก็รวมเรื่องเซนไว้หลายเรื่องครับ
แสดงว่าเป็นคนชอบ... รู้ฉับพลัน ซาโตริ
ขอบคุณค่ะ อ. วัลลภ พี่ใบบุญ และ อ. พิชัย
.............................................................................
มัทสนใจหมดค่ะ เถรวาท เซ็น (เริ่มจากงานเขียนท่านปยุตต ท่านพุทธทาส ติช นัท ฮัน แล้วก็ได้อิทธพลคนรอบข้างตอนมาแคนาดานี้ทำให้ได้ศึกษางาน ทางสายวัดป่า และ ทางท่าน gunaratana เมื่อไม่กี่ปีนี้เองค่ะ)
คริสต์ (แบบเปรียบเทียบกับพุทธ หรือ interfaith นะคะ ไม่ได้อ่าน ไบเบิล สามีเป็น catholic แบบใจกว้างค่ะ มัทก็ไปโบสถ์กับเค้าด้วยปีละ สามสี่ครั้ง)
แล้วก็เริ่มอ่านงานของนักเขียนยิวที่เป็น ครูสอนสมาธิแบบวิปัสสนาได้เมื่อสองปีก่อน (Sylvia Boonstien)
แต่ยังไม่ได้อ่านงานของอิสลามเท่าไหร่ นอกจากให้เพื่อนคนอิหร่านเล่าให้ฟังบ้าง
...........................................................
พี่ณัชร แสบดีนะคะ ฮ่ะๆๆๆๆ อ. ก็น่ารักดีค่ะแอบทำมือถือปืนตามสาวๆ : )