สวัสดีครับ
     วันนี้ได้กำหนดกลับบ้านเราแล้ว เมื่อคืนตั้งใจจะทำอะไรหลายอย่าง รวมทั้งเขียนบันทึกด้วย  แต่ก็จนปัญญา เพราะเวลาไม่พอให้ทำได้ทุกเรื่อง  ถ้าว่าต่อจาก บันทึกที่แล้ว จนกระทั่งเช้านี้ มีเหตุการณ์โดยสรุปดังนี้ครับ

• 14 กย. 50 .. ตื่นนอน 5.20 น. จัดการกับข้อมูลใน Memory card ของเครื่องมือทั้ง 3 ชิ้น นำมาจัดระบบลง Notebook บอกสมาชิกให้ทานอาหารเช้ากันก่อน เพราะกว่าจะเสร็จก็คงสาย
• คุณ Thuan อ. สอนคณิตศาสตร์ ทำหน้าที่ดูแลพวกเราแทน คุณ Nhu เพราะเธอติดสอนหลายคาบในวันนี้ 
• เขามารับตอน 8.30 น. ขอตัวทานอาหารเช้าแบบรวบรัด ในห้องอาหาร ชั้น12 ของโรงแรม Nhat Ha
• 9.00 น. ออกเดินทางโดยรถตู้ มุ่งหน้าสู่ Cuchi Tunnel อันเลื่องชื่อ
• รถวิ่งไปราว 20-30 กม. ก็แยกออกจากถนนใหญ่ วิ่งผ่านบ้านเรือน ทุ่งนา เข้าไปอีก 22 กม.
• 10.45 น. ถึงที่หมาย  ซื้อบัตรผ่านประตู และบัตรค่าพาชมสถานที่เสร็จ ก็เดินข้ามฟากไปยัง อุโมงค์ใต้ดิน มีไกด์ พูดจาคล่องแคล่ว อารมณ์ดี นำชม และได้ตัดสินใจ ลงมุดทุกจุด หลังจากที่เชื่อว่าตัวขนาดเราคงลงไม่ได้ แต่ในที่สุดก็ลงได้ ตามที่ไกด์บอกเราด้วยความเชื่อมั่น   ร้อนจนเหงื่อท่วม แต่ก็ตื่นเต้นไม่เบาทีเดียว  มีทั้งภาพถ่าย และ Video Clip ขอนำมาให้ชมกัน ตรงนี้สักเล็กน้อยครับ เอาเฉพาะภาพนิ่ง เพราะไฟล์วีดิโอ ใหญ่เกินกว่าที่อนุญาตให้นำขึ้นได้ครับ
      หลังจากผ่านอุโมงค์แรก ที่มีการปรับให้นักท่องเทียวพอลงได้แล้ว ก็มาเจอของจริงเพียวๆ แบบ Original ขนาดเท่าที่เห็นครับ
  
  

        หนุ่มเกาหลีคนนี้คิดหนักว่าจะมุดลงได้อย่างไร

แล้วไกด์ก็ทำตัวอย่างให้ดูกับหลุมจริงแบบนี้ครับ

แล้วผมก็ทำเป็น พี่ไทยใจกล้า ทั้งๆที่รู้สึกว่าไม่น่าจะมุดลงไปได้

                 
  เขาว่าไม่ต้องปิดฝาก็ได้แต่เราไม่ยอม  อยากรู้ว่ามุดในความมืดเป็นอย่างไรก็ขอปิดดูบ้าง แบบที่พวกเวียตกงเขาทำ

            
         
        

        ท่ามกลางความมืดในอุโมงค์ที่แสนคับแคบ  เราก็ค่อยๆบีบตัวมุดไป  จนมาโผล่ได้เรียบร้อยอีกด้านหนึ่งของอุโมงค์ครับ

       เหงื่อนั้นท่วมตัวราวกับอาบน้ำ เมื่อผ่านไป 2-3 อุโมงค์ครับ
           

     .....  ขอเวลานอกครับ 8.00 น. แล้ว  ขอไปอาบน้ำชำระกายไปทำพิธี Breakfast ก่อนครับ .. แล้วค่อยมาต่อเติมเท่าที่เวลาจะอำนวย  แต่ก่อนไป  ขอแถมเรื่องสะใจสักเรื่องครับ 

    คือว่า.... ในค่าย Cu Chi ตอนเดินกลับนั้น นอกจากมีหลักฐาน เป็นพิพิธภัณฑ์สงคราม ให้ดูได้ตลอดทางแล้ว ยังมีร้านขายของที่ระลึกอีก 2-3 จุด  พรรคพวกเขาซื้ออะไรๆ กัน  ผมต้องตามหลังเพราะต้องเก็บภาพให้มากที่สุด  รีบๆซื้อ รีบๆวิ่งตาม  ก็ได้อะไรมาบ้างตามสมควร  แต่ หนัก ที่สุดคือนี่ครับ ... ขอยกแพ็คเขา 6 ขวดเลยทีเดียว คิดเป็นเงินไทยตกขวดละราว 32  บาทครับ .. ของนอกครับ ของนอก !

         นึกว่าของเวีดนาม ที่แท้ก็ผลิตแถวๆ ซอยลาดพร้าว 80 ที่ Bangkok ไม่ไกลจากบ้านผมนั่นเอง ... รีบครับรีบ .. รีบจนได้ซื้อของต่างประเทศกลับบ้าน .. เขินนะเนี่ย .. แต่วิญญาณครูมันแรงกว่า เลยต้องนำมาบอกมาเล่าว่า .. อย่าเอาอย่างผมเลย .. ไปล่ะ แล้วค่อยมาต่อครับ