เอ่ยชื่อ ครูสมพร คนสอนลิง น้อยคนที่จะไม่รู้จัก  ผมยอมรับเช่นที่หลายท่านยอมรับว่า น้าสมพรคือปราชญ์ทางการศึกษาคนหนึ่ง  แม้เป็นปราชญ์ชาวบ้าน  แต่ท่านก็ได้พิสูจน์และสื่อสาร เผยแพร่ความรู้ ความจริงหลายอย่างให้คนในวงการการศึกษาได้คิด  และเกิดความสว่างมากขึ้น ในเรื่องของการจัดการเรียนการสอนที่มีคุณภาพ

    ผมมีโอกาสไปเยี่ยมและเสวนากับท่าน 2-3 ครั้ง และรู้สึกประทับใจ  ได้ปัญญาจากการพูดคุยอย่างสร้างสรรค์และเป็นกันเอง  แล้วอยู่มาวันหนึ่งก็ต้องตกใจมากเมื่อเพื่อนผู้รู้ใจที่สุดซี้ อ.ชัยรัตน์ กันตะวงษ์ โทรจากออสเตรเลียมาบอกด้วยน้ำเสียงปนเศร้าว่า "น้าสมพรเสียแล้ว" และบอกว่าเขากำลังสวดมนต์ส่งใจไปหาท่าน .. อ.ชัยรัตน์ รัก เคารพ ศรัทธา และคุ้นเคยกับน้าสมพรมาก  เขาเล่าอะไรปลีกย่อยเกี่ยวกับ คำพูด ความคิด และการกระทำของน้าสมพรให้ผมฟังมากมาย  จนเป็นเหตุให้ผมต้องไปเยี่ยมเยียนท่านถึง 2-3 ครั้งดังกล่าวมาแล้ว 

    ความเชื่อ ความคิด และผลงานของ "ครูสมพร" หรือ นายสมพร แซ่โค้ว ชาวบ้าน จาก อ.กาญจนดิษฐ์  สุราษฎร์ธานี ที่เป็นชาวสวนมะพร้าวและเรียนจบเพียงชั้นประถมศึกษาปีที่ 4  แพร่หลายทั่วไปทั้งในรูปของข่าวสาร บทความจากหน้าหนังสือพิมพ์ และเอกสารที่เป็นหนังสือหลายเล่ม และหนึ่งในจำนวนนั้นคือหนังสือชื่อ ครูสมพร คนสอนลิง เขียนโดย ดร.รุ่ง  แก้วแดง ที่มีการกล่าวถึงกันว่า เป็นหนังสือที่ครูทั่วประเทศต้องหาอ่านอย่างน้อยคนละ ๑ เที่ยว เพื่อศึกษาปรัชญาการเรียนการสอนของครูสมพรกับลูกศิษย์(ลิง)

     ... ทำไมชาวบ้านธรรมดาอย่างครูสมพร นักวิชาการระดับด็อกเตอร์
ถึงได้ออกปากว่า "ครูสมพรสามารถนำวิชาชีพครูมาใช้ในการสอนลิง
ได้ดีกว่าครูที่สอนคน" เสียอีก

"...เพราะทุกวันนี้การสอนเด็กนักเรียนที่พวกเราสอนกันอยู่ก็ไม่ได้สอน
ให้เด็กใช้สมองสักเท่าไหร่ ส่วนมากเป็นการสอนให้ท่องจำเหมือนนกแก้ว
นกขุนทอง และการประเมินผลก็ใช้วิธีทดสอบความจำตั้งแต่อนุบาลจนถึง
มหาวิทยาลัย เด็กของเราจึงคิดไม่เป็น ทำไม่เป็น และแก้ปัญหาไม่เป็น..."

ขณะที่ครูสมพร ชาวบ้านธรรมดาๆ นี่แหละ สามารถสอนให้ลิงซึ่งเป็นสัตว์
ป่าดุร้าย ซุกซน ฝึกฝนจนกลายเป็นแรงงานที่มีคุณภาพ โดยครูสมพร ใช้ทั้ง
หลักพุทธปรัชญา ทฤษฎีการศึกษา และจิตวิทยาการ เรียนรู้มาใช้ในการ
ฝึกลิงจนได้อย่างที่ต้องการ ทั้งหมดนั้น เขาคิดเอง ทดลองเอง ออกแบบเอง
และทำด้วยตัวเองมานานแล้ว ซึ่งประสบความสำเร็จเป็นอย่างดีด้วย ... "

     ข้อความข้างบนเป็นตอนหนึ่งจากคำนิยมโดยศาสตราจารย์ นายแพทย์ประเวศ วะสี และ ศาสตราจารย์กิตติคุณ สุมน อมรวิวัฒน์ ที่เขียนให้หนังสือเล่มดังกล่าว

     และข้อมูจาก Link ข้างล่างนี้ น่าจะช่วยให้หลายท่านที่เข้าไปอ่านได้แง่คิดเพิ่มติมครับ

• http://gotoknow.org/blog/beesman/86999
• http://gotoknow.org/blog/thawesin/25704
• http://share.psu.ac.th/blog/pisan-surat/6193
• http://www.oknation.net/blog/print.php?id=250940

     มูลเหตุจูงใจให้ผมเขียนบันทึกนี้เริ่มจากที่ไปเปิดกรุภาพถ่ายเก่าๆมาดู และพบว่าใน Folder ชื่อ "น้าสมพร" ผมมีภาพที่น่าประทับใจอยู่หลายภาพ  อยากจะนำมาเผยแพร่ให้ได้ระลึกถึงตัวท่าน และเจ้า "ไข่นุ้ย" ลิงอัจฉริยะตัวนั้น  น่าเสียดายที่ครั้งนั้น (ปี 2540) กล้องคู่ชีพของผมชำรุด จึงต้องถ่ายภาพด้วยกล้อง Kodak รุ่น DC-210 ซึ่งเก่ามากและบังคับควบคุมอะไรไม่ค่อยได้เลย  ทั้งความคมชัด และสีสัน จึงออกมาแบบซีดจางชนิดต้องทนดู  แต่ถ้าจะมองข้ามส่วนนั้นไป  มาสนใจสาระจากภาพที่นำเสนอ ก็น่าจะ OK นะครับ

             เชิญรำลึกความหลัง ถึง น้าสมพร และ ไข่นุ้ย ด้วยภาพได้เลยครับ

๑

๒

๓

๔

๕

๖

       แม้ น้าสมพร จะจากโลกนี้ไปแล้วเมื่อวันที่ 20 ส.ค. 2545  ด้วยอาการลมชักกระทันหัน อันเนื่องมาจากโรคเบาหวาน ขณะที่มีอายุ 62 ปี แต่สิ่งที่ท่านทิ้งเป็นมรดกไว้ให้พวกเราก็คือ บทเรียนอันล้ำค่า ที่สามารถนำมาขบคิด และประยุกต์ใช้ในชีวิตและหน้าที่การงานได้ไม่รู้จบ    

       พักผ่อนให้สบายเถิดน้าสมพร .. พวกเราระลึกถึง ด้วยความรัก และเคารพศรัทธาเสมอครับ