มีผู้หวังดีแนะนำและทำ Link ให้ได้ไปอ่านอะไรดีๆที่อยากนำมาฝากกันยามเช้าวันนี้ครับ

เป็นข้อคำถามที่น่าคิด ลองติดตามดูนะครับ .. ผู้เขียนเป็นใครก็มีชื่อปรากฏอยู่แล้วตอนท้าย

                                                ทางโลก ทางเลือก

พ่อกับแม่ให้ชีวิตเรามา

เลือกเอานะครับว่าจะใช้วันเวลาที่มีอยู่ราว 50-60 ปีนี้อย่างไร

ครูมีหลายคนให้เคารพ

เลือกเอานะครับว่าจะกราบไหว้และเชื่อฟังใคร

เพื่อนร่วมงาน เพื่อนเที่ยว เพื่อนกิน เพื่อนตาย

เลือกเอานะครับว่าจะเป็นเพื่อนกับใคร

ข้าวแกงจานละ 25 บาท กับดินเนอร์มื้อละหมื่น

เลือกเอานะครับว่าจะยึดหลักกินให้ครบ 5 หมู่

หรืออยากหรู เสพบรรยากาศและรสนิยมวิไล

ห้องสมุด ผับ วัด สนามกอล์ฟ อาบ อบ นวด โรงเรียนกวดวิชา

ร้านกาแฟ ตลาดหุ้น ตลาดคลองถม พาต้า ประตูน้ำ สยามพารากอน

จังหวัดน่าน เกาะเสม็ด ป่าห้วยขาแข้ง แร้งคอย ดอยเชียงดาว

ปารีส นิวยอร์ก โตเกียว เปรู ภูฏาน ฯลฯ

เลือกเอานะครับว่าจะนำพาตัวเองไปอยู่ที่ไหน

                           เงิน อำนาจ ความรัก ความหมายของชีวิต อิสรภาพ

                                         เลือกเอานะครับว่าจะแสวงหาอะไร

                                          หงุดหงิด อิจฉา เบิกบาน สงบ

                             เลือกเอานะครับว่าจะสวมเสื้อตัวไหนให้หัวใจของคุณ

                                                      วรพจน์ พันธุ์พงศ์

                                                       25 มกราคม 2552

              มันชัดเจนและน่าจะกระตุกใจหลายๆคนในหลายๆประเด็นนะครับ .. พลังจากการถามให้คิด และไม่มีคำตอบให้ ดูจะท้าทายสติปัญญาของผู้คนได้ดียิ่ง  น่าคิดต่อนะครับ ว่า ชีวิตนี้ จะมีไว้เพื่ออะไร 

          ส่วนตัวผมคิดและเชื่อดังนี้ครับ .....

• สำหรับผมโดยส่วนตัวแล้วกำหนดเอาว่า ชีวิตนี้มีไว้ทำ “หน้าที่” ครับ
• หน้าที่ทั้งนั้นครับ ตั้งแต่เรื่องเล็กๆ จนถึงเรื่องภารกิจการงานสำคัญที่ได้รับมอบหมายจากองค์กรที่เราสังกัดอยู่  เรียกว่า ทุกอย่างที่ทำล้วนเป็นการปฏิบัติหน้าที่
• แต่เพื่อไม่ให้สับสนก็มีกรอบของมันเหมือนกัน  ได้แก่ หน้าที่ต่อตัวเอง ต่อบุคคลอื่น ต่อองค์กร ต่อสังคม ต่อโลก และต่อสรรพสิ่งที่แวดล้อมตัวเราอยู่ เป็นต้น
• หลายครั้งมันคลุกเคล้ากันอยู่ ก็ยอมให้มันเป็นไป เช่นทำหน้าที่สื่อสารให้ความรู้แก่ผู้คน แล้วเขาก็เรียกร้องให้เราทำอะไรด้วยฝีมือและความรู้ของเราให้แก่เขา  สุดท้ายก็กลายเป็นผลประโยชน์เล็กๆน้อยๆกลับมาหล่อเลี้ยงชีวิตเราด้วย  
• แต่เรื่องนี้ผมโชคดีที่มีแรงต้านจากภายในสูงในการที่จะไม่เอาเปรียบผู้คน .. จึงค้นพบตลอดมาว่ามักจะเป็นฝ่ายให้มากกว่ารับ
• ดูเหมือนจะคุยโม้ แต่ขอยืนยันว่าเป็นจริง และมีตัวอย่างที่เป็นรูปธรรมมากมาย
• การทำหน้าที่ทั้งหลายโดยมองออกนอกตัว เล็งประโยชน์ผู้อื่น หรือคนหมู่มากเข้าไว้ หากทำไปจนชินก็จะพบว่า ความสุขจากการ ไม่ต้องมี นั้น เบาสบาย และ หาง่าย ยิ่งนัก