ภาพยนตร์ไทย เรื่อง "ความจำสั้น แต่รักฉันยาว" ใช้ชื่อภาษาอังกฤษว่า Best in time ซึ่งหมายถึง เวลาที่ดีที่สุด (ที่ฉันเคยมี) ออกฉายเมื่อวันที่ 5 มีนาคม 2552

ผมมี DVD แผ่นนี้นานแล้ว แต่ยังไม่ได้ให้โอกาสตัวเองได้ดูสักครั้ง จนกระทั่ง เมื่อคืนนี้ (9 ก.ค.53) อันแรงบันดาลในการให้โอกาสตัวเองมาจากการเข้าไปดูตัวอย่างภาพยนตร์เรื่องนี้จาก Youtube.com เว็บสุดฮิตในช่วงนี้ 

 

(http://www.youtube.com/watch?v=gM_iIy9Cd0g)

 

และยังมีแรงบันดาลใจอีกหลาย ๆ ประเด็นที่ทำให้อยากดู เช่น ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับรางวัลงานประกวดภาพยนตร์หลายรางวัลมากเอาชนะ "รถไฟฟ้ามาหานะเธอ" ได้

 

 

เรื่องย่อจากหน้าเว็บหลัก (http://www.kwamjumsan.com/home.html)

 

 

เมื่อ เก่ง สัตวแพทย์หนุ่มปากมอม (เป้ อารักษ์) กลับมาพบเพื่อนรัก โอม (เจมส์ อเล็กซานเดอร์ แม็กกี้) อีกครั้งในงานเลี้ยงรุ่น หลังจากจบปาร์ตี้ เก่งกับโอม เจอเข้ากับคุณตำรวจที่กำลังตั้งด่านตำรวจแอลกอฮอล์ ด้วยฤทธิ์สุราที่พุ่งปรี๊ดเกินกฏหมายกำหนด เก่งกับโอมเลยโดนรวบเข้าคุก

 

 

งานนี้ทั้งคู่เลยกอดคอเดินเข้าคุกไปตามระเบียบ และในคืนนั้นเอง ฝ้าย (ญารินดา บุนนาค) แฟนเก่าของโอม รุดมาหาถึงที่ พร้อมกับหาเงินมาประกันตัวทั้งคู่เป็นอิสระ ระหว่างทางกลับบ้าน ฝ้ายสวมวิญญาณแม่พระ กระโดดลงไปจากเพื่อช่วยหมาที่ถูกรถชนตกไปในคลอง หลังจากที่ได้ช่วยมาก็ได้พาไปรักษาที่คลินิกหมอเก่ง หลังจากนั้น เจ้าหมาน้อย นามว่า "สะพานลอย" (ชื่อสุดกวนที่ฝ้ายเพิ่งตั้งให้) ก็กลายเป็นสะพานที่เชื่อมโยงให้เก่งและฝ้ายได้พบปะพูดคุยกันมากกว่าเดิม

 

 

และเพราะเหตุการณ์เมาแล้วขับ ทำให้เก่งต้องมาบำเพ็ญประโยชน์ สอนวิชาคอมพิวเตอร์ให้กับลูกศิษย์จากชมรมคอมพิวเตอร์เพื่อผู้สูงอายุที่มีอายุไม่ต่ำกว่า 60 อัพ และที่นี่เองที่เก่งได้เจอกับสองลูกศิษย์ ลุงจำรัส (กฤษณ เศรษฐธำรงค์) และป้าสมพิศ (ศันทนีย์ วัฒนานุกูล) คู่รักที่พบกันในชมรมแห่งนี้ และเป็นคนที่ทำให้ชีวิตของเก่ง ได้รู้จักอีกแง่มุมของความรักที่ต่างออกไป

หลังจากที่เก่งได้ใกล้ชิดฝ้ายมากขึ้น ทำให้เก่งเริ่มลังเลในความรู้ดี ๆ ที่มีต่อฝ้าย เพราะสมัยเด็ก เก่งเคยแอบชอบฝ้ายอยู่ข้างเดียว ซึ่งเป็นความรักครั้งแรกที่เก่งผิดหวังสุด ๆ เพราะโอมเพื่อนรักดันจีบฝ้ายตัดหน้า แถมยังคว้าไปเป็นแฟน โดยที่ฝ้ายยังไม่รู้ตัวด้วยว่า เก่งแอบรักมานาน ในขณะที่เก่งกำลังเกิดหลงรักอยู่นั้น ลุงจำรัสกลับมาอาการป่วยและกำลังจะกลายเป็นคนหลงลืมตลอดชีวิต

 

 

เพราะคนไม่ใช่ปลาทอง เราจึงลืมความรักกันไม่ได้ง่าย ๆ  และแม้จะรู้ว่ายิ่งจำยิ่งเจ็บ เราก็จะเลือกที่จะต่อสู้ที่จะมีรักอันยาวนาน

 

 

บางคนใช้เวลาทุกวินาที เพื่อลืม "รักครั้งแรก" แต่บางคนใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อจำ "รักครั้งสุดท้าย"

 

 

ความประทับใจที่มีต่อภาพยนตร์เรื่องนี้เกิดขึ้นในหลาย ๆ ประเด็น หลาย ๆ ตอน

ภาพยนตร์เรื่องนี้ ทำให้ผมมอง "ความรัก" ว่า สวยงาม และไม่มีขีดจำกัด แม้กระทั่งวัยสูงอายุก็สามารถที่จะมีความรักซึ่งกันและกันได้อย่างไม่ได้ทำผิดประเพณีแต่อย่างใด

 

 

ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็น Romantic Comedy ความรักปนความฮา เป้ กับ ญารินดา ก็แสดงได้เป็นธรรมชาติมาก เป็นตัวของตัวเองที่สุด ความฮาจึงเหมือนกับได้นั่งคุยเพื่อนสนิทแล้วหัวเราะออกมาดัง ๆ

แต่จุดหนึ่งที่การดำเนินเรื่องเดินไป ผมว่า เขาใช้คำหยาบคายมากเกินความจำเป็น หากเด็กวัยรุ่นดูท่าจะรู้สึกว่า พูดจาไม่เพราะ หยาบคายเป็นเรื่องปกติไป

 

 

คุณลุงจำรัส กับ คุณป้าสมพิศ ก็แสดงสมได้รางวัลดารานำหลาย ๆ รางวัล น่ารัก สมวัย และแอบทันสมัย แถมสวนของลุงจำรัสที่ชุมพร ก็น่าอยู่มาก ๆ

 

ในฐานะที่อยู่ในวัยของผู้ถนัดใช้ไอที ภาพยนตร์เรื่องนี้สอดแทรก Social Networking ดัง ๆ แบบน่ารัก ตอนที่หมอเก่งต้องไปสอนคอมพิวเตอร์เพื่อบำเพ็ญประโยชน์

เช่น

มีการพูดถึงโปรแกรม Word, การทำ BLOG, การคุยผ่านโปรแกรม MSN

ลุงจำรัส ใช้นามแฝงว่า ลุงปลาทอง

ป้าสมพิศ ใช้นามแฝงว่า พิซซา

แล้วมีพูดถึง Hi5 ด้วย

 

พูดถึง "สะพานลอย" เจ้านี่ก็น่ารักใช่หยอก แสดงดี ถูกเด็กเขียนคิ้วถาวรตั้งแต่ต้น ๆ เรื่อง จนท้ายเรื่องก็ยังลบไม่ออก 555

 

ผมว่าภาพยนตร์เรื่องนี้ทำให้เรามองโลกได้สวยงามขึ้น อยากมีชีวิตที่ยืนยาวขึ้น

 

นอกจากเนื้อเรื่องของภาพยนตร์แล้ว ยังมีเพลงประกอบภาพยนตร์ที่ดังมาก ชื่อเพลง "จะได้ไม่ลืมกัน" ที่ขับร้องโดยพี่เบิร์ด ธงไชย แมคอินไตย

 

(http://www.youtube.com/watch?v=rH8LENhz5Ig)

 

เนื้อเพลง "จะได้ไม่ลืมกัน"

ไกลสุดฟ้า ก็ไม่สามารถกั้นเรา
แค่ห่างแค่เพียงเอื้อมมือ
แต่การได้รักเธอ นั่นคือของสำคัญกว่า
และมันมีค่ามากเกินกว่าสิ่งไหนไหน

ฉันขอสัญญา จะจำทุกเรื่องราว
ไม่ว่าร้ายหรือดี สุขหรือทุกข์ใจ
ฉันจะทบทวน เรื่องราวของเธอตลอดไป
เผื่อวันสุดท้ายที่ฉันหายใจ จะได้ไม่ลืมเธอ

ปลายขอบฟ้า กับระเบียงที่เราเคย
นั่งมองท้องฟ้าด้วยกัน
ต้นไม้ต้นนั้น จะดูแลรักษามัน
แทนความคิดถึง เมื่อเธอไม่อยู่ตรงนี้

ฉันขอสัญญา จะจำทุกเรื่องราว
ไม่ว่าร้ายหรือดี สุขหรือทุกข์ใจ
ฉันจะทบทวน เรื่องราวของเธอตลอดไป
จะจำเธอไว้ และรักเธอไปอย่างนี้

โปรดจงมั่นใจ ฉันขอสัญญาจะจำทุกเรื่องราว
ไม่ว่าร้ายหรือดี สุขหรือทุกข์ใจ
ฉันจะทบทวน เรื่องราวของเธอตลอดไป
เผื่อวันสุดท้ายที่ฉันหายใจ จะได้ไม่ลืมเธอ
จะได้ไม่ลืมเธอ

 

(http://www.siamzone.com/music/thailyric/index.php?artist=!!e0bad4c3ecb420b8a7e4aac220e1c1a4cdd4b9e4b5c2ec&mode=view&song=!!a8d0e4b4e9e4c1e8c5d7c1a1d1b9)

 

ส่วนเว็บไซต์หลักของภาพยนตร์เรื่องนี้ก็ทำได้น่าสนใจมาก

 

 

(http://www.kwamjumsan.com/home.html)

 

แถมยังมี Wallpaper ให้ผู้ที่ชื่นชอบภาพยนต์เรื่องนี้นำไปใช้อีกด้วย

 

 

 

นอกเหนือจากนั้น ผมประทับใจ "นางเอก" คร้าบ ;)

 

 

ในภาพยนตร์ ...

"ญารินดา บุนนาค" แสดงเป็น "ฝ้าย" เป็นผู้หญิงที่ไม่ได้สวยเด่น แต่เป็นผู้หญิงมั่นใจในตัวเอง และมีความละเอียดในตัวเอง ในเรื่องจะเป็นคนรักษ์โลก รักสัตว์ รักต้นไม้ เพราะเป็นนักวนศาสตร์

(http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%8D%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%94%E0%B8%B2_%E0%B8%9A%E0%B8%B8%E0%B8%99%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B8%84)

 

ในประวัติส่วนตัว ...

ญารินดา เคยออกอัลบั้มเพลง และมีเพลงที่ดังมาก คือ เพลงชื่อ "ได้แค่คิดถึง"

 

(http://www.youtube.com/watch?v=jzT6z5rCoFo)

 

"... ญารินดาเป็นอาจารย์พิเศษสอนวิชา ศิลปะนิยมเพื่อการสื่อสารที่คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย รวมถึงประกอบอาชีพเป็นสถาปนิกเต็มเวลาใน บริษัท ดวงฤทธิ์ บุนนาค จำกัด ตั้งแต่ปลายปี 2547 หลังจากนั้นเธอก็ได้ออกอัลบั้ม EP: High on Dreams และ 121 Thurston ในปี 2548 โดยมารับบทเป็นทั้งนักแต่งเพลง นักดนตรี โปรดิวเซอร์ และจัดจำหน่าย ด้วยตัวเอง และกับเพื่อนๆในนามวงทรัยทูบีไนซ์ ในปี 2549 ญารินดาออกอัลบั้มเต็มกับบริษัทสมอลล์รูม โดยยังคงเป็นโปรดิวเซอร์ และนักแต่งเพลงให้กับอัลบั้มของตัวเอง พร้อมทั้งยังชักชวนเพื่อนนักดนตรีอีกหลายท่านมาช่วยเรียบเรียงและแต่งเพลงในอัลบั้มนี้ โดยใช้ชื่ออัลบั้มว่า Yarinda & Friends: Try to be Nice และทำงานเป็นอาจารย์พิเศษที่ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ญารินดาออกอัลบั้มในปี 2552 ชื่อ Schools ซึ่งทำให้เธอได้รับรางวัลศิลปินหญิงเดี่ยวยอดเยี่ยม จากคมชัดลึก อวอร์ด ครั้งที่ 7 ..."

 

ในที่สุด ผมได้ชมภาพยนตร์เรื่องนี้จบ พร้อมความประทับใจมากมายที่เก็บไว้ในบันทึกนี้และเก็บไว้ในใจเรื่องนี้ทีเดียว

 

ลองหาชมภาพยนตร์เรื่องนี้ดูนะครับ อาจจะทำให้คุณรู้จัก "ความรัก" มากขึ้น

 

บางคนใช้เวลาทุกวินาที เพื่อลืม "รักครั้งแรก"

แต่บางคนใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อจำ "รักครั้งสุดท้าย"

 

บุญรักษา ทุกท่าน ;) 

 

 

 

แหล่งอ้างอิง

เว็บไซต์หลัก ความจำสั้น แต่รักฉันยาว.  http://www.kwamjumsan.com/home.html (11 ก.ค.53)

ภาพยนตร์เรื่อง ความจำสั้น แต่รักฉันยาว.  http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%88%E0%B8%B3%E0%B8%AA%E0%B8%B1%E0%B9%89%E0%B8%99_%E0%B9%81%E0%B8%95%E0%B9%88%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%89%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A7 (11 ก.ค.53)

ประวัติ ญารินดา บุนนาค.  http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%8D%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%94%E0%B8%B2_%E0%B8%9A%E0%B8%B8%E0%B8%99%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B8%84 (11 ก.ค.53)

http://www.siamzone.com/music/thailyric/index.php?artist=!!e0bad4c3ecb420b8a7e4aac220e1c1a4cdd4b9e4b5c2ec&mode=view&song=!!a8d0e4b4e9e4c1e8c5d7c1a1d1b9 (11 ก.ค.53)

ตัวอย่างภาพยนตร์เรื่อง ความจำสั้น แต่รักฉันยาว.  http://www.youtube.com/watch?v=gM_iIy9Cd0g (11 ก.ค.53)

MV จะได้ไม่ลืมกัน.  http://www.youtube.com/watch?v=rH8LENhz5Ig (11 ก.ค53)

MV ได้แค่คิดถึง.  http://www.youtube.com/watch?v=jzT6z5rCoFo (11 ก.ค.53)