คำถามจากข้อคิด


ความรัก สามัคคี

 Dsc00776Dsc00774

 โลกกว้างมาก มีอีกหลายที่หลายมุมที่เรายังไม่มีโอกาสได้พบ สัมผัส แต่ 2 วันที่ผ่านมาได้มีโอกาส ไปร่วมจัดสัมมนาการจัดทำหลักสูตรท้องถิ่นของสถานศึกษาโดยการมีส่วนร่วมจากชุมชนในเขต อ.แม่ระมาด จ.ตาก เป็นชุมชนชาวเผ่าปะกาญอ (กะเหรี่ยง)เส้นทางก่อนถึงร.ร ประมาณ 18 ก.ม.ไม่ได้ลาดยาง ขับรถไปเองด้วย บางช่วงพื้นดินเละมาก เพราะฝนยังตกเกือบทุกวัน ต้องระมัดระวังอย่างมาก แต่มีความสวยงามจากธรรมชาติ ต้นไม้ ภูเขาให้เห็นตลอดเส้นทาง 2วันนี้นอกจากได้งานแล้ว ยังได้ชมการแสดงระบำ เกลียวเชือก ใช้นักแสดงเป็นเด็กนักเรียน ประมาณ 40 คน ทั้งร้อง และแสดง นักแสดงจับเส้นเชือกที่มีสีธงชาติซึ่งเชือกถูกแขวนบนราวไม้สูงและห้อยชายเชือกลงมา นักแสดงที่จับปลายเชือกคนละเส้นต้องเคลื่อนไหวร่างกายตามจังหวะเพลงพร้อมถักทอเส้นเชือกเป็นเกลียวสวยงามสีธงชาติไทย … โดยมีบทร้องบางตอน…..คนไม่ฟังคำปู่ย่าตาทวดเดินผิวปากจะเจอทางตัน พี่น้องประสานนิ้วมือฟ้าถล่มช่วยกันค้ำไว้ ..ไม้ไผ่ลำเดียวทอดข้ามน้ำไม่ได้ ข้าวเปลือกเมล็ดเดียวต้มเหล้าไม่ได้ พี่น้องมีกี่คนยามตกทุกข์ ต้องช่วยเหลือกัน …ฉันรักต้นไม้ แม่น้ำ ธรรมชาติ แต่ฉันอยากที่จะเรียนรู้มากกว่านี้ เพราะฉันรู้ว่าวันข้างหน้าฉันจะต้องสู้เพื่อชีวิตพื่อหมู่บ้านของฉัน …เป็นการแสดงที่ประทับใจมากจากเด็กนักเรียนเผ่าปะกาญอระดับประถมศึกษา เลยเกิดคำถามนอกใจว่าต้องลงทุนและใช้เวลาขนาดไหนจึงสร้างความรัก สามัคคีได้"

หมายเลขบันทึก: 40703เขียนเมื่อ 24 กรกฎาคม 2006 22:38 น. ()แก้ไขเมื่อ 4 มิถุนายน 2012 09:20 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (9)

ตามมาอ่านแล้วนะคะ เป็นบันทึกที่แม้ยังไม่มีภาพถ่าย ก็ยังรู้สึกถึง "ชีวิต ชีวา และรอยยิ้มของเด็กๆ" ได้อย่างเต็มเปี่ยมเลยค่ะพี่สาว ^_^

  • ห่างหายไปนานนะครับ
  • เนื้อเพลงความหมายกินใจมากครับ อ่านแล้วอึ้ง
  • ต้องลงทุน ลงแรง รวมพลัง เริ่มจากต้นกล้า
  • เฝ้าฟูมฟัก รอคอย ผลิดอก ออกใบ ให้ผล
  • แผ่กิ่ง ยืนหยัด อย่างทรนง
  • เวลาอาจยาวนาน
  • กำไรแห่งชีวิตมิอาจได้มาโดยไม่ต้องฝ่าฟั
  • ขอบพระคุณมากครับ

                                              

โอ้โฮ ท่านอาจารย์บวร พบกันครั้งนี้ลูกเล่นสีสันสดใสน่าอิจฉาเลยทีเดียวนะคะ แสดงว่ากำลังซุ่มทำบล็อกสวยๆ แน่เลยค่ะ

ไม่ยอมแพ้ค่ะ  ภาพข้างบนมอบให้พี่สาวนะคะ

เพราะความเป็นเด็กในตัวดิฉันบอกว่า หนูน้อยปะกาญอ มีความสุขไม่แพ้เด็กๆที่ใดในโลกนี้  (ซึ่งเรารู้กันสองคนก่อนนะคะว่าตัวจริงเสียงจริงของเด็กๆ จะปรากฏโฉมใน Gotoknow ในวันรุ่งขึ้น)

สำหรับวันนี้ ได้อ่านอีกบันทึกที่งดงามจากพี่สาว

จึงได้เป็น(มโน)ภาพของเด็กน้อยแห่งแดนงาม ดังนี้ค่ะ

เรียน อาจารย์qainovt ที่เคารพ

  • กำลังอยู่ในขั้นฝึกหัดแทรกรูปภาพครับผม เริ่มจากอนุบาล 1 เลยนะครับ
  • โดยได้รับคำแนะนำในการทำและอภินันทนาการรูปสวยๆ จากอาจารย์ขจิต และคนเขียนข่าวครับ
  • ขอบพระคุณมากครับ

เรียน อาจารย์

ผมได้ทำงานกับคนภูเขาส่วนหนึ่ง และพื้นที่ทำงานผมอยู่ที่แม่ฮ่องสอน (บ้านเกิดผม)

ได้เรียนรู้และซึมซับธรรมชาติ กับวิถีที่คนอยู่กับป่า อย่างที่อาจารย์ได้สัมผัส

ปรัชญา ชีวิตที่กลั่นกรองจาก วิถีเหล่านี้ มันตรงใจและโดนใจ ผมใช้ คำพูดสวยเหล่านี้ คุยให้คนอื่นๆที่ร่วมงานพัฒนา ชุมชน ฟังเสมอ เช่น

"ไม้ใผ่ลำเดียวทอดข้ามน้ำไม่ได้

ข้าวเปลือกเมล็ดเดียวต้มเหล้าไม่ได้ "

ขอบคุณบันทึกดีๆครับ  

(ต่อยอดเรื่องราวคุณค่าวัฒนธรรมชาวปากะญอ)

แถวๆมหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร มีรีสอร์ทที่ใช้ชื่อชนเผ่า "ปกากะญอ" ด้วยนะคะ (ติดริมน้ำปิงด้วย...โรแมนติกทีเดียว)

มีลักษณะเป็นกระท่อมน้อย สร้างด้วยการมุงไม้ + ใบลานสานเป็นผืนใหญ่   และมีการตั้งชื่อบ้านแต่ละหลังอย่างน่ารักด้วยนะคะ ยังไม่เคยเข้าไปใช้บริการจึงจำไม่ได้ค่ะ แต่ถ้าไปแอบชมใกล้ๆ จะมาเล่าให้ฟังต่อค่ะ

รีสอร์ทที่ว่ายังมีการตกแต่งสวนหย่อมบริเวณด้านหน้าเป็นธรรมชาติ 

สืบค้นเล็กน้อย ทราบว่าท่านเจ้าของเคยเป็นคุณครูสอนเด็กๆ ชาวปกากะญอรวมทั้งชนเผ่าอื่นๆด้วย ที่โรงเรียนคลองลานวิทยาคม อ.คลองลาน อาจารย์ท่านจึงประสานความรักในศิลปะและธรรมชาติมาสร้างเป็นรีสอร์ทและใช้ชื่อชนเผ่าที่ท่านเคยใช้ชีวิตช่วงหนึ่งร่วมกัน

ของฝากเพื่อต่อยอดวัฒนธรรมการดำรงชีพอย่างปกากะญอ (คลิก)วิถีชนที่งดงาม เป็นที่กล่าวขวัญถึงภูมิปัญญาในการดำเนินชีวิตอย่าง "เคารพธรรมชาติ" ที่ชาวไทยอย่างเราควรศึกษาและนำมาปรับใช้ให้มาก.

 

ไม้ใผ่ลำเดียวทอดข้ามน้ำไม่ได้

คนเดียวตอบบันทึกไม่ครบถ้วนเท่า 2 คน (55 55)

^_^   ^_^

 

ผอ. บวร ขอบคุณมากค่ะ โดยเฉพาะภาพที่ให้มาน่ารักมากๆ ช่วงนี้เดินทางตลอดแต่ก็จะพยายามเก็บสิ่งที่คิดว่ามีคุณค่า มาฝากเพื่อนสมาชิก ถูกต้องค่ะ "กำไรแห่งชีวิตมิอาจได้มาโดยไม่ต้องฝ่าฟัน"การแสดงระบำเกลียวเชือกเพลงที่เด็กๆร้องเพราะมากร้องทั้งภาษาไทย และภาษากะเหรี่ยง เป็นเด็กโรงเรียนบ้านขุนห้วยแม่ท้อ อ.แม่ระมาด จ.ตาก ขอบคุณค่ะ

อาจารย์ จตุพร ขอบคุณค่ะที่อาจารย์ ลปรร ในวันที่ทำงานได้เข้าหมู่บ้านได้พูดคุย กับชาวบ้าน เห็นวิถีชีวิต อาชีพความเป็นอยู่ พิธีความเชื่อบางอย่างมีคุณค่ามาก เขาสุขกับสิ่งที่มี ที่เป็น และจริงใจ จังหวัดแม่ฮ่องสอนเคยไปนานมาแล้วแต่ยังไม่ลืมความสวยงามของธรรมชาติ มีโอกาสต้องไปเยี่ยมขุนเขา ดอกไม้ ลำธาร อีกค่ะขอบคุณค่ะ

อาจารย์ gainovt พี่อ๋อย ขอบคุณมากที่เป็นกำลังใจ และให้คำแนะนำ จนประสบความสำเร็จในระดับหนึ่ง ขอบคุณน้อง โอ๋ มากค่ะ

คุณฟ้าใส & dandelion ขอบคุณค่ะ ที่ได้ต่อยอดเรื่องราวคุณค่าวัฒนธรรมชาวปากะญอมาให้ รีสอร์ทที่กล่าวถึงขับรถผ่านอยู่บ่อยๆ ไม่ได้มีโอกาสแวะไปชมบรรยากาศ สถานที่ แต่จากที่ได้รายละเอียดทำให้เกิดความสนใจต้องเข้าไปเยี่ยมรีสอร์ทนี้แล้วค่ะขอบคุณค่ะที่ให้ข้อมูลเพิ่มเติมมา

ท่านพี่เงียบๆไปนะคะ ทราบมาแว่วๆว่างานยุ่งมาก  อย่าลืมรักษาสุขภาพนะคะ

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท