สุดสัปเดาห์ที่ผ่านมา มีโอกาสไปร่วมกิจกรรม เฮฮาศาสตร์ ครั้งที่ 4 ที่ จังหวัดภูเก็ต โดยมีท่านอัยการชาวเกาะ เป็นเจ้าภาพ พร้อมคณะ จัดกิจกรรมหลากหลาย ทั้งภาคบันเทิง และวิชาการ วันแรกพาไปศึกษาธรรมชาติป่าชายเลน ที่ศูนย์ศึกษาธรรมชาติอุทยานแห่งชาติทางทะเล
ป่าชายเลนเป็นทรัพยากรที่มีคุณค่าทางด้านแวดล้อมเศรษฐกิจและสังคม ประชาชนได้ใช้ประโยชน์จากป่าชายเลนทั้งที่เป็นวัตถุดิบในการผลิตเป็นถ่าน ไม้ฟืน นอกจากนี้ยังได้ใช้บริการด้านนิเวศวิทยา และสิ่งแวดล้อมด้วย โดยเป็นแหล่งอาหารและอนุบาลสัตว์น้ำวัยอ่อน เป็นแหล่งผลิตออกซิเจน ในอากาศช่วยป้องกันพายุ คลื่นลม และป้องกันการพังทลายของชายฝั่ง แต่ปัจจุบัน เนื้อที่ของป่าชายเลนได้ถูกเปลี่ยนสภาพไปใช้ประโยชน์ด้านอื่น ได้แก่การทำนากุ้ง การขยายเมืองและแหล่งที่อยู่อาศัย การสร้างท่าเรือ ถนน และโครงสร้างพื้นฐานอื่นๆ ทำให้เนื้อที่ป่าชายเลนลดลงอย่างรวดเร็ว
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระบรมราชินีนาถ ได้ทรงเล็งเห็นและตระหนักถึงผลกระทบต่างๆที่จะเกิดขึ้น จากสภาพการเปลี่ยนแปลงที่เสี่อมโทรมของทรัพยากรและจำนวนพื้นที่ของป่าไม้ที่ลดลงอย่างรวดเร็ว ที่มา.....วารสารมูลนิธิชัยพัฒนา เรื่อง การอนุรักษ์ และฟื้นฟูป่าชายเลน
เจ้าหน้าที่ของศูนย์ฯ ได้พาเดินศึกษาธรรมชาติ ป่าชายเลน พร้อมบรรยาย และคอยตอบคำถามด้วยรอยยิ้ม ท่ามกลางแสงแดดเปรี้ยง ของยามเที่ยงวัน
ท่านอัยการเด็ดใบไม้ชนิดนี้ให้ลองทานดู ว่ามีรสเค็ม โดยท่านทานให้ดูก่อน ก็ลองทานดูบ้างก็มีรสเค็มจริงๆ น่าจะเป็นเพราะรากดูดน้ำทะเลไปหล่อเลี้ยงลำต้น ดอก และใบ แต่คงไม่เค็มทุกชนิด เพราะใบของต้นไม้บางต้นก็มีรสฝาด
คุณป้าแดง คุณหมอกิต และพี่บ่าวจาก อ.แม่แตง กำลังสนใจพืช สัตว์ทะเล โอ! โอ ! อืม ! อืม ! มหัศจรรย์แต้ๆๆ นา
แม้แสงแดดจะร้อนเปรี้ยง แต่ก็ยิ้มสวยสู้ สู้ ค่ะ ชี้ชวนให้ดูปูก้ามดาบ หริอปูผู้แทน กว่าจะมองเห็น เพราะตัวเล็กนิดเดียว แต่มีดาบคม สีแดงสวยด้วย เกือบจะลงไปจับเล่นแล้ว ดีว่าไก้ด์กิติมศักดิ์บอกว่า ดาบคมบาดผิวเลือดไหลได้ ส่วนข้างๆ ช่างภาพมือสมัครเล่น แต่ฝีมือระดับมืออาชีพ ก็กำลังอมยิ้มพึงพอใจกับฝีมือถ่ายภาพในกล้อง
เดินเมื่อยแล้วก็นั่งพักเหนื่อย แต่ก็ยังมีการเล่าเรื่องแลกเปลี่ยนกันอยู่ วันนั้นใช้เวลาที่ศูนย์ฯ เกือบสองชั่วโมง แต่ความรู้ และประสบการณ์ที่ได้รับนั้น มากมายกว่า 120 นาที ร้อยเท่าพันเท่าได้รู้จักพรรณไม้หลากชนิด ทั้งโกงกาง แสม หวายลิง ไม้มีพิษ แม่หอบจอมหอบ ปูก้ามดาบ หรือปูผู้แทน ปูดำ กุ้งดีดขัน ปลาตีน ฯ สมกับเป็นแหล่งเรียนรู้ทางธรรมชาติ ที่สำคัญแห่งหนึ่ง ซึ่งจะมีนักเรียน นักศึกษา และกลุ่มสนใจ มาเรียนรู้กันอยู่เสมอ แล้วจึงจะรู้ว่าการเรียนรู้ด้วยการสัมผัสทั้งห้านั้นได้อรรถรสมากที่สุด
สำหรับป่าทางภาคเหนือ ซึ่งเป็นป่าในพื้นที่สูงนั้น จะเต็มไปด้วยป่าทึบ มีไม้ยืนต้นสูง ใหญ่ เช่นต้นสัก ต้นเต็ง ต้นพลวง ต้นฉำฉา ฯ เป็นที่อาศัยของสัตว์ป่าน้อย ใหญ่ นอกจากนี้ยังมีน้ำตกที่สวยงาม ซ่อนอยู่ แต่ไม่ว่าจะเป็นป่าทึบทางภาคเหนือ ป่าชายเลน ป่าพลุ ต่างก็ให้ประโยชน์ต่อมนุษย์แตกต่างกันไปตามสภาพของภูมิประเทศ เราจะต้องช่วยกันดูแลรักษาป่า ให้ป่าอยู่คู่กับมนุษย์ ตลอดไป จึงต้องช่วยกันสร้างความตระหนัก ในคุณค่าของป่า ปลูกจิตสำนึกในชุมชน ให้ช่วยกันปลูกป่า ดูแล รักษาป่า ....ตลอดไป
ขอขอบคุณคุณสุรชัย สารบรรณ รองผอ.ศูนย์ ฯ และคณะที่ให้การต้อนรับ และพาเดินศึกษา ธรรมชาติของป่าชายเลนในวันนั้น .......
สวัสดเจ้าค่ะ ครูเอื้อง แสนสวย
ครูเอื้องจ๋า คิดถึงจังเลย คิคิ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ ---> น้องจิ ^_^
สวัสดีครับ
ป่าชายเลนมีคุณค่าน่าเรียนรู้
แดดแรงจนแสบตาเลยครับ
สวัสดีค่ะน้องจิ
สบายดีนะคะ
เดินสายถ่ายแบบเหนื่อยไหมคะ
ดูแลสุขภาพเช่นกัน นะคะ
สวัสดีค่ะคุณธวัชชัย
เสียดายที่ไม่ได้ไปนะคะ
ขอบคุณที่แวะเข้ามาค่ะ
ดูแล้วน่าสนใจนะครับ
ดีใจด้วยครับ ที่อาจารย์ได้ไปด้วย ผมยังเสียดายที่ไม่ได้พบอาจารย์ครับ
พี่เอื้องแซะคนสวย แซ่เฮจ๋า..
กิ๊ดเติงหานักจ๊าว...
สวัสดีค่ะคุณขจิต
ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ
เสียดายที่ไม่เจอดร.คนเก่ง
คงจะใกล้ถึงเส้นชัยแล้วนะคะ
อาจารย์หนิง แซ่เฮคนงามเจ๊า
คงจะถึงบ้านแล้วนะคะ
กึ๊ดเติงหาเช่นกันเจ๊า
มีความสุขนักๆๆเจ๊า
น้องเอื้องแซะ ข่าวว่าพายุเข้าแม่ฮ่องสอน เป็นไงบ้างครับ
สวัสดีครับ
ขอบคุณท่าน ศน ที่แวะไปเยี่ยม มาแซวๆๆว่ามีไฟบ้างไหมครับ อิอิๆๆ
เคยดูป่าชายเลนผ่านจอทีวี แต่ไม่เคยได้มีโอกาสสัมผัสกับของจริง วันนี้ขอขอบพระคุณอาจารย์ที่พากันไปแอ่วเน้อเจ้า
สวัสดีคะ พี่เอื้องแซะ
แวะมาสวัสดี งามๆ หนึ่งรอบคะ
รออ่านบันทึกของพี่อยู่ตั้งนาน ได้อ่านแล้ว สมใจแล้วคะ
พี่สบายดีนะคะ
สวัสดีครับปี้เอื้องแซะ
ยินดีตี้ได้ฮู้จักกั๋นครับ หวังว่าคงจะมีโอกาสไปเยือนแม่ฮ่องสอน หวังว่าหมู่เฮาคงจะมีโอกาสฮ่วมเป๋นเจ้าภาพ เฮฮาศาสตร์ซักเตื้อน้อครับ
คุณพี่คะ
ต้นไม้ที่ใบรสเค็มๆ ใช้ทำอาหารได้ไหมคะ
จะขอสักหน่อย เอาให้อาจารย์ขจิตกับน้องจ๊ะแทน...เกลือค่ะ
อยากจะงอนคุณพี่แล้วนะคะ ไปเที่ยวกลับมาแล้ว ไม่เห็นแวะเยี่ยม เสพย์ความรู้ขม ไม่ต้องหลับตาปี๋ (แนะนำหนังสือ) กันเลย
อีเมลทันที่เขียนบันทึกเสร็จเลยนะคะ งอนจริงด้วย
ธุอาจารย์คนงามนะเจ้า..
มาชวนอาจารย์ไปอ่านบันทึกของพี่จ๊ะนะคะ ไม่งั้นพี่จ๊ะงอน (เด็กๆ อย่างต้อมงอนแล้วน่ารัก แต่พี่จ๊ะงอนแล้วคงตลกนะคะ อิอิ จุ๊ๆๆ คุยกันเบาๆ ประเดี๋ยวพี่จ๊ะจะได้ยิน)
แน่ะ ขอเม้าท์พี่จ๊ะหน่อยเถอะ อาจารย์ขา..พี่จ๊ะน่ะหนีไปแอ่วทะเล ต้อมรึก็เป็นห่วง ลืมตาตื่นบนที่นอนก็ได้ยินเสียงข่าวในทีวีบอกว่ามรสุมเข้า อุตส่าห์รีบส่งเมจเสจไปทันทีว่าให้ระวังตัวด้วย ดันตอบกลับมาว่าจะเอาขี้เกลือมาฝาก ดู๊-ดู ใจร้ายแต๊ะ-ใจร้ายว่า บ่เหมือนอาจารย์เนอะ ไปทะเลแต่มีความหวานมาฝาก
อ้อ ลืมไป ช่วยใส่ เฮฮาศาสตร์4 ในบทความที่เขียนถึงการไปภูเก็ตครั้งนี้ที่คำสำคัญด้วยครับเพราะจะสะดวกในการค้นหาครับ
สวัสดีค่ะท่านอัยการชาวเกาะ
ขอบคุณสำหรับภาพถ่ายงามๆเจ๊า
เป๋นเพราะฝีมือท่านอัยการตวยเนาะ
ยินดีเจ๊า