ละ


ละ

Wp09

 

 

 

 

ละ 

คนเรายึดติด ใน คน สิ่งของ หนังสือ เสื้อผ้า เครื่องใช้ ฯลฯ

ติดกันมากมายก่ายกอง

วันแรกที่ย้ายภูมิลำเนามาที่นี่ จังหวัดนี้ หลังจากจบการศึกษา มาทำงาน และพำนัก ณ บ้านหลังนี้

จำได้ว่ามีเสื้อผ้านับชิ้นได้ มีหม้อหุงข้าวไฟฟ้าจิ๋วหนึ่ง และมีกระทะไฟฟ้าที่ไว้ต้มบะหมี่สำเร็จรูปอีกหนึ่ง

ตำรามีประมาณหกเจ็ดเล่ม หนังสืออ่านอื่น ๆ ไม่ถึงสิบเล่ม

เรา ไม่เคยลำเลียง หรือถ่ายโอนให้ใคร ที่นำไปใช้ประโยชน์ได้ จริงจังก่อนหน้านี้

เรายึดติดนั่นเอง

 

สองสามวันนี้ เมื่อจัดบ้าน พบสิ่งของเสื้อผ้ามากมาย เกินความจำเป็น

เอาออกมาเรียงราย

สิ่งของมีเพิ่มเติมมาขนาดนี้เชียวหรือ แม้จะภายในระยะเวลาเป็นสิบ ๆ ปีก็ตาม

 

ตามน้อง ๆ ที่ที่ทำงาน เพื่อน และญาติมิตร มาเลือกไปใช้ตามความชอบ เหมาะสม

กองสิ่งของพร่องไปทีละนิด ใจเราเต็มขึ้นทีละหน่อย 

เป็นเรื่องที่ไม่อาจกล่าวออกมาได้ให้รู้สึกได้ 

คนที่เคยทำแบบนี้คงพบและเข้าใจความรู้สึกนี้ 

 

พลัน

วาบความคิดหนึ่งออกมาค่ะ

นับแต่นี้ไป เราจะพยายามดำรงชีวิตเลียนแบบ "พระ"  ที่เป็นนักปฏิบัติ

กินอยู่แต่น้อย

พอกับร่างกาย

สิ่งของที่ควรมีติดกาย

ติดบ้านน้อยสิ่งที่สุด

 

 

จนกว่าเราจะ

 ละ

ไม่ยึดติดอะไรเลย

 

 

ได้

 

******       ******

หมายเลขบันทึก: 269947เขียนเมื่อ 22 มิถุนายน 2009 11:16 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 ธันวาคม 2014 11:38 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (11)

ว้าว'very gooooooooood ขอเพียงมีใจที่สะอาดและสงบ ผมเชื่อว่าคุณทำได้

แล้วเจอกันครับ สวัสดีครับ.

(ขอให้ความดีคุ้มครองด้วยสติ)

พี่เป็นคนไม่ค่อยชอบสะสมมากนักค่ะ คือ สะสมนิดหน่อย เฉพาะที่ชอบจริงๆ และมีการสังคายนาห้องเก็บของ ทุก 3 เดือน
ไม่ค่อยชอบเก็บของเยอะๆไว้แล้ว ไม่ได้ใช้  เพราะมีเกินพอดี  มันจะเก่าไปเรื่อยๆ และบางอย่างพอเห็นอีกทีก็ใช้ไม่ได้แล้ว แทนที่จะให้คนอื่นเขาไปเสียบ้างในตอนที่มันยังใช้ได้อยู่

ที่บ้านมีของที่ไม่ใช้แล้วเยอะมากค่ะ เพราะความไม่ละนี่แหละ คงต้องพยายามอย่างที่คุณหมอว่าแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณนะคะ สติมา..ปัญญาเกิด

1. ภัทชโย
ขอบคุณค่ะ

  • เรื่องฝึกตน
  • เพียร รู้
  • ยาก
  • ไกล
  • แต่
  • พยายามค่ะ

P 2. Sasinand

 พี่คะ มีบางช่วงสะสมไหมพรม บางเวลาสะสมลูกปัด เม็ดคริสตัล บางจังหวะชีวิตสะสมหนังสือเพลง และไม่นานมานี้สะสม ผ้า สำหรับหัดเรียนตัดเสื้อผ้า..ดู ๆ เป็นสิ่งเกี่ยวกับงานฝีมือเป็นส่วนใหญ่

และที่มีมาก ๆ ซ้ำ ๆ คือหนังสือเพราะซื้อซ้ำกัน พ่อ-แม่,พ่อ-ลูก และแม่-ลูก ต่างคนต่างคิดหาซื้อมาให้กัน

ปากกาอีกค่ะ เป็นของชอบ ไม่แพงแต่ไม่ถูกนัก (แบรนด์โปรดคือ cross)

จึงไม่ใช่สิ่งของที่เสีย ยังใช้ได้ดีอยู่ เพียงเรามีเวลาทำมันน้อยลงแล้วแน่ ๆ

เมื่อนำมาให้คนที่นำไปใช้เป็นประโยชน์ได้ ได้เลือก คนเลือกเอาไปดีใจ ตาเป็นประกาย

คนที่สละให้ (เสียดายนะคะบางอย่าง) จึงเต็ม ตื้นตันใจขึ้นมาค่ะ

 

 

*จะมีพวกเสื้อผ้าน่ะค่ะ เปลี่ยนสไตล์จึงเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อให้เหมาะสมกับที่ทำงานใหม่ด้วยค่ะ

 

  • "ละ"เป็นหนทางให้ไปถึงความรู้สึกไม่ทุกข์และไม่สุข..
  • สงสัยว่า ครูควรจะสอนให้ศิษย์สะสมโน้น สะสมนี้หรือเปล่า
  • ส่วนตัวคิดว่าไม่ควร เพราะ"ไม่ละ" ทำให้เกิด"ตัวกูของกู" สุดท้ายเขาจะทุกข์
  • แต่อีกใจหนึ่ง การสะสมก็เป็นประโยชน์ต่อการใช้ชีวิต..เพราะความไม่แน่นอนนั่นเอง 
  • ฉะนั้นต้องพอดีๆ..กระมัง(แบบยังงงๆ)
  • ขอบคุณสาระดีๆครับคุณหมอ
  • แค่อ่านคำว่า "ละ" คำเดียวสั้น ๆ กับเนื้อหาในบันทึกนี้ ศิลาก็รู้สึกโล่งทันทีค่ะ
  • ขอบพระคุณมาก ๆ ค่ะ

. ธนิตย์ สุวรรณเจริญ

คงต้อง "ทางสายกลาง"นะคะ คุณครูคะ

*ขอเรียกเป็นคุณครูนะคะ ดูดี และถือโอกาสตีสนิท...ด้วยความนับถือในวิญญาณความเป็นครู ค่ะ

8. Sila Phu-Chaya

ขอบคุณเช่นกันค่ะ

คงได้มีโอกาสร่วมทางกัน เดินไป..ในการทำงาน

หวังใจเป็นอย่างยิ่งค่ะ ;P

3. ครูอรวรรณ คุณครูที่เคารพ ในจิตวิญญาณ อีกท่าน

ป่านฉะนี้ ดิฉันยังจัดบ้านไม่เสร็จเลยค่ะ

เรื่อย ๆ มาเรียง ๆ ค่ะ

 

จัดไปแจกจ่ายไป

เพราะของที่เลือก คัดสรรแก่ผู้อื่น

ผ่านความคิดตรึกตรองก่อนว่า

เขาอยากได้ เต็มใจ และได้ใช้เป็นประโยชน์ค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท