เส้นแบ่ง


 

จางจื๊อแบ่งคนเป็นสามประเภท ผู้นำ ผู้ตาม และ เห็บหมัดริ้นไร  นับเป็นการแบ่งที่สาสมใจนัก

 

อ่านวิถีเต๋าของจางจื๊อแล้ว จะเห็นว่าฝีปากในการถากถางผู้คนของเขา ลึกล้ำสุดหยั่งคาด ใครบอกว่าแก่นแท้วิถีเต๋าลึกล้ำ ย่อมไม่ปากจัด เกรงว่าความเข้าใจเชิงภาษายังอ่อนด้อยนัก

 

ส่วนกิมย้งเล่า เขากลับแบ่งคนเป็นสี่ประเภท ผู้ปกครอง ผู้ช่วงชิงอำนาจ ผู้เปลี่ยนแปลง และ ผู้สันโดษ

 

 ในสายตาของผู้ครองอำนาจและผู้ช่วงชิงอำนาจ มักแบ่งคนเป็นเพียงสองประเภท มิตร หรือ ศัตรู

ผู้ยึดหลัก "หากมิใช่มิตร ก็คือศัตรู" ท้ายสุด  มักลงเอยด้วยการทำให้มิตรแท้ กลายเป็นศัตรู และมิตรที่มี มักเป็นคนไร้ศักดิ์ศรี

 

แต่หากท่านไม่ยอมเลียแข้งเลียขาเขา ท่านก็จะถูกนับเป็นศัตรูของเขา

 อยากนับมิตรกับเขา "มิตร" มิอาจไม่เลียแข้งขาเขา

  

ทัศนะเช่นนี้ ใช่สิ่งที่เกิดกับเห็บหมัดริ้นไรหรือไม่ ?

หากข้าพเจ้ากลายไปเป็นเห็บหมัดริ้นไร ก็คงจะคิดว่า ถ้าท่านเป็นพันธมิตรของเรา ยามเรามีสุข ท่านพึงร่วมเสพสุขด้วยกันกับเรา เราจึงจะปล่อยปละละเว้นท่าน  หากท่านเป็นมิตรแท้ เราก็จะหาทำเลปลอดจากการถูกเการบกวนให้ท่าน

แต่หากไม่เป็นเช่นนั้น ท่านก็นับเป็นศัตรู เราจะดูดเลือดท่าน ให้ท่านตาย

 

 

 

ในตำนานทางพุทธศาสนา มีเล่าถึงพระปัจเจกพุทธ ซึ่งแม้รู้แจ้ง แต่กลับไม่ได้เผยแพร่คำสอนใดออกไป

 

มีผู้โจมตีการดำรงอยู่ของตำนานนี้อย่างรุนแรง ว่าเห็นแก่ตัว ทอดทิ้งเพื่อนมนุษย์

แต่ทว่า นี่ใช่เป็นสิทธิประการหนึ่งของมนุษย์หรือไม่ที่จะเป็นตัวของตัวเอง ผู้ไม่ปราถนาจะถ่อมตัวมาเกลือกกลั้วกับเรื่องราวอันตนเห็นว่าไร้สาระ หรือไม่ข้องแวะเรื่องราวอันตนไม่เห็นคุณค่า

 

มองให้ถึงที่สุด ตำนานนี้ อาจนับได้เป็นอีกเส้นทางเดินอีกสายหนึ่งของผองเหล่าเสรีชน ที่จะไม่ถูกม้วนตัวเข้าวังวนแห่งปลักตมอันชวนอนาถใจ

  

มีผู้โหมประโคมตัวเองว่าเป็นผู้ใจกว้าง ไม่เห็นแก่ตัว ไม่ทอดทิ้งเพื่อนมนุษย์ แต่คำกล่าวนี้จะเริ่มจากที่ใด ?

เมื่ออ่านประวัติศาสตร์ย้อนไป หลายสิบปี หลายร้อยปี กลับไม่มีความแตกต่าง

ผู้กล่าววาจาเหล่านี้ หากไม่ใช่เป็นผู้ครองอำนาจ ก็มักเป็นผู้รอคอยแย่งชิงอำนาจ ที่ใช้ประโยคดังกล่าวเป็นคำขวัญระดมบริวาร

คำขวัญยิ่งมีประสิทธิภาพสูงส่ง โลหิตยิ่งไหลหลั่ง น้ำตายิ่งเนืองนอง เป็นท้องธาร

...ผู้อื่นล้วนเห็นคล้อยตามเรา หากท่านไม่เห็นพ้องกับเราเหมือนกับผู้อื่น ท่านก็เท่ากับเป็นผู้ที่เห็นแก่ตัว ทอดทิ้งเพื่อนมนุษย์แล้ว...

  

แต่ใช่หรือไม่ว่า แท้จริงแล้ว คนทุกคนต่างล้วนต้องการทำในสิ่งที่ตนเห็นว่ามีคุณค่าควรกระทำ ?

 

 ท่านตีลูกก็เพื่อให้เขาว่าง่าย

เขาฆ่าคน แท้จริงแล้ว ก็เพื่อความไพบูลย์ของมนุษยชาติ

 

 เขาอาจเห็นว่า แม้ชีวิตผู้อื่นจะเป็นดั่งผักปลา แต่เขาก็อุทิศตัวแล้วเพื่อมนุษยชาติ

 

หากท่านไม่เป็นมิตรกับเขา ท่านก็คือศัตรู

 

และในเมื่อเขาเป็นตัวแทนด้านดีของมนุษยชาติ หากท่านไม่ยืนฟากเดียวกับเขา ท่านก็มิอาจไม่ตาย เพราะเท่ากับว่าท่านคือฝ่ายอธรรม

 

 

ความรักกับความแค้น ชีวิตกับความตาย ถูกกับผิด ที่แท้กลับแบ่งกั้นด้วยเส้นใยเพียงสายเดียว สุดเปราะบางนัก

 

 

คนผู้หนึ่งมีความเห็นที่รุนแรงไม่ปราณีปราศัยเช่นนี้ นับว่าเขาถูกต้องหรือไม่?

 

 สัตว์ป่ายังมีสิทธิ์ในการดำรงชีวิต อย่าว่าแต่คน

 สุนัขเมื่อจะกัดกันไยต้องฉุดลากผู้คนให้มาเป็นมิตรหรือศัตรูของมันเล่า ? น่าหัวร่อนัก

 

แต่มานึกตรองดู ต่อให้ร่ำไห้ กลับต้องนับว่าเป็นเรื่องสมควร

 

สุนัขกัดกันอาจเป็นเช่นนี้ หรือคนเมื่อยามคิดห้ำหั่นเข่นฆ่า ยื้อแย่งผลประโยชน์จะมิใช่เป็นเช่นกัน?

 

 

สงครามเพื่ออุดมการณ์ใดเล่า ที่ไม่หลั่งเลือด ?

 

 

 

หากคนผู้หนึ่งเห็นชีวิตผู้อื่นเป็นผักปลา

เห็นอำนาจเป็นคำตอบสำเร็จรูป

เห็นการฆ่าเป็นพฤติกรรมอันเที่ยงธรรม

ต่อให้จุดประสงค์สุดท้ายของเขางดงามยิ่ง แต่เมื่อถึงที่สุด

อุดมคติของเขาใช่สูงส่งพิสุทธิ์เช่นที่เขายึดถือหรือไม่ ?

 

 

หรือนั่น ก็เป็นเพียงเหตุผลในอากาศของผู้มีจิตวิปลาศคนหนึ่งเท่านั้น ?

 

 

คำสำคัญ (Tags): #ชีวิต#เส้นแบ่ง
หมายเลขบันทึก: 186760เขียนเมื่อ 7 มิถุนายน 2008 23:08 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 00:26 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

... ว่าจะเขียนอะไรเยอะแยะ..เหมือนอ้าปากจะพูดแต่พูดไม่ออก ^ ^

ได้แต่รำพึงรำพันกับตัวเอง อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา..

  • อ่านแล้ว คิดถึงบางสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นในสังคม
  • ทุกคนมีเหตุผลให้กับการกระทำของตนเอง...เสมอไป ไม่ว่าจะทำอะไร ดี ชั่ว
  • อ้อ..หรือว่า...มันเป็นเช่นนี้เอง

มาอ่านค่ะ

ท่าทาง"เรา"จะเป็นเสรีชน..อะค่ะ

มาอ่านอีก แท้จริงแล้ว เรา เธอ ฉัน เขา ... ล้วนเป็นสิ่งที่มีอยู่จริง ก็จริง แต่ วันหนึ่งจำต้องจากกันไปทั้งหมด ทั้งมวล

ที่สุดของท้ายสุด ก็จะไม่มีอยู่จริง ให้เราเห็นได้จริง ๆ ว่าหายไปทั้งหมด

แล้ว..เราจะทำอะไรที่ ทำให้อาจารย์ร่ายรำนำด้วยท่วงท่า วาจาสง่างามแลลึกซึ้งขนาดนี้ ไปเพื่ออะไรหนอ

 

หรือนั่น ก็เป็นเพียงเหตุผลในอากาศของผู้มีจิตวิปลาสคนหนึ่งเท่านั้น ?

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท