จารุวัจน์ شافعى
ผศ.ดร. จารุวัจน์ ชาฟีอีย์ สองเมือง

ครอบครัวและเพื่อน


ช่วงนี้มีกิจกรรมเครียดๆ แนววิชาการเยอะครับ เลยยังไม่มีเวลาพอที่จะนำมาเขียนในบล็อก อยากเอาเรื่องสบายๆ มาเล่าสู่กันฟังก่อนเพื่อลดความเครียดๆ ลงบ้าง

เมื่อคืน ผมและเพื่อนๆ จัดกิจกรรมเล็กๆ ในกลุ่มครับ ซึ่งเป็นกิจกรรมที่เราอยากให้เกิดขึ้นมานานมากแล้ว แต่เกิดไม่ได้สักที เพราะแต่ละคนล้วนแล้วแต่ภารกิจเยอะ และไม่ค่อยจะมีเวลาว่างตรงกันสักที ที่เห็นชัดๆ ก็มีผมและเพื่อนอีกคนหนึ่งที่ช่วงปีสองปีที่ผ่านมาทำงานกันแบบครบทั้งเจ็ดวันในหนึ่งสัปดาห์ ฮา

(รอบแรกของการเล่นน้ำทะเล ก็แม่ครับ เลยถูกจำกัดอยู่เฉพาะในระดับตาตุ๋ม)

เดือนที่แล้ว ด้วยความคิดถึงเพื่อนครับ เลยนัดจิบกาแฟกัน ณ ร้านแห่งหนึ่งที่ปัตตานี ก็เลยนึกถึงกิจกรรมที่เราเคยคุยกันครับคือ พาครอบครัวของแต่ละคนไปทำกิจกรรมกันบ้าง และอยากเป็นแบบพักค้างคืนที่นั่นเลยครับ ซึ่งอันนี้เป็นไปตามเจตนารมณ์เดิมสมัยจบใหม่ๆ ครับคือ เมื่อเราคือเพื่อนซี้กัน ภรรยาของเราเขาก็ต้องเป็นซี้กันเหมือนกัน ทีนี้ถ้าไม่ค่อยได้คุยได้เจอกันแล้วภรรยาจะสนิทกันได้อย่างไร ตั้งแต่สมาชิกในกลุ่มคนสุดท้ายได้แต่งงาน ซึ่งหมายถึงทุกคนมีภรรยากันหมดแล้ว เราก็หาวันที่จะจัดกิจกรรมกันมาตลอดครับ จนกระทั่งตอนนี้ทุกคนมาลูกกันหมดแล้ว และคนสุดท้ายที่แต่งงาน ตอนนี้ลูกก็เกือบจะครบปีแล้ว ฮือ เราก็ยังหาวันจัดกิจกรรมนี้ไม่ได้สักที สุดท้ายก็ตกลงกันว่า วันที่ 14 พ.ย. 52 ครับ และเพื่อให้กิจกรรมนี้เป็นไปได้มากที่สุด เลยปรับเปลี่ยนสถานที่มาให้ใกล้ที่สุดคือ รีสอร์ทแถว อ.เทพา สงขลาครับ เพราะขับรถไม่ไกลมา

(ถึงคิวเล่นน้ำกับคุณพ่อ อันนี้ได้ระดับน้ำมาหน่อย)

แต่แล้วก่อนกิจกรรมจะเริ่มหนึ่งสัปดาห์ ฝนก็เทลงมา จนกระทั่งน้ำท่วม ฮา กำหนดการเริ่มสั่นคลอนครับ โทรคุยกันว่าจะเลื่อนดีหรือเปล่า คำตอบคือ ถ้าเลื่อนก็ไม่รู้จะได้เมื่อไรอีก จึงตัดสินใจว่า ดูว่าวันพุธที่ผ่านมาฝนตกหรือเปล่า ถ้าไม่ตก กำหนดการวันศุกร์และเสาร์จะไม่เปลี่ยน แล้วผลก็คือวันพุธเป็นวันที่สดใสมากครับ เพื่อนจึงทำการติดต่อที่พัก แต่แล้วการโทรศัพท์ติดต่อไม่ได้ผลครับ ไม่ว่าจะกี่เบอร์ของรีสอร์ทที่จะไปให้ไว้ ก็ไม่มีการรับสายเลย สุดท้ายเพื่อนผมเลยต้องขับรถไปถึงที่รีสอร์ทครับ และคำตอบคือรีสอร์ทเต็ม จึงต้องตระเวนหารีสอร์ทใกล้เคียง และลงตัวที่ หาดทิพท์วิวรีสอร์ท ซึ่งความจริงทางรีสอร์ทก็ไม่ยอมให้เราจองวันล่วงหน้าครับ เพราะเขาจะต้องรับแบบ walk in อย่างเดียว เพื่อนผมเลยต้องใช้วิธีการจ่ายเงินล่วงหน้า่ครับ ไม่มาก็เก็บเงินไปฟรีๆ เลย (ฮือ จำเป็น)

(คนนี้เรื่องอาหาร สมัยเรียนเรายกให้เขาครับ เพราะนี่คือพ่อครัวชาวค่ายมาตลอดตั้งแต่ปี 2)

แต่เที่ยงวันศุกร์ ฝนกลับเทลงมาอย่างหนัก งานนี้ก็โทรประสานกันอีกครับ คำตอบสำหรับผมคือ ไม่เปลี่ยนแปลงใดๆ ทั้งสิ้น ซึ่งทุกคนก็เห็นเหมือนกัน เราจึงขับรถฝ่าสายฝนไปเล่นน้ำทะเลกัน ฮา

(เด็กๆ รอลุ้นอาหารเย็น (ค่ำ) บนศาลาครับ ความจริงเขาเล่นสนุกจนไม่สนใจเรื่องนี้ไปแล้ว)

ครอบครัวผมเป็นครอบครัวแรกที่ไปถึงครับ แน่นอนครับ ก็มันวันว่างของผมนี่ครับ (ผมยอมให้อิลฮามเรียนหนึ่งวันครับ ซึ่งเป็นเรื่องที่อิลฮามยินดีเป็นอย่างยิ่ง ฮิฮิ) เช็คอินเรียบร้อย ก็ไม่รอช้าครับ ลงทะเลกันเลย ซึ่งก็เล่นได้ไม่นานครับ สมาชิกครอบครัวอื่นๆ ก็มาถึง งานนี้มีทั้งหมด 4 ครอบครัว แต่หนึ่งในนั้นมาร่วมกิจกรรมได้แต่นอนค้างไม่ได้ เพราะภารกิจในเช้าวันเสาร์

ช่วงเย็นไม่มีฝนครับ แต่น้ำทะเลขุ่น ซึ่งไม่ใช่อุปสรรค์ที่จะลงเล่นน้ำทะเลของเด็กๆ ครับ ตกค่ำ ก็ลงมือตระเตรียมอาหาร ซึ่งเราแบ่งหน้าที่กันล่วงหน้าแล้วครับ ครอบครัวละอย่างสองอย่างเตรียมไว้แล้วมาปรุงกันที่นี่เลย

(ถ้าเป็นงานนั่งทำอยู่กับที่ อันนี้ผมถนัด คิวแรกเราให้กลุ่มภรรยาลงมือก่อนครับ)

รอบค่ำ มีละอองฝนมาขัดจังหวะบ้างเล็กน้อยครับ ประมาณสามทุ่ม ฝ่ายภรรยาก็พาลูกๆ เข้านอนครับ อันนี้ก็มีอุปสรรค์บ้างสำหรับบางครอบครัวที่หน้าที่พาลูกเข้านอนเป็นหน้าที่ของพ่อ แต่คืนนี้ต้องยกเว้น ใครจะยอมไปนอนกับลูกละ โอกาสได้นั่งคุยกันระหว่างเพื่อนซี้มันหายาก

(กลุ่มคุณแม่ๆ กับลูกๆ สังเกตได้ว่า สมาชิกบ้านผมเยอะสุด 3 คน)

น้ำร้อนก็ต้มเสร็จแล้วครับ แต่กลับไม่มีขนมคบเคี้ยวเลย (มีแต่อาหารหนัก) เลยต้องออกไปใช้บริการร้านชำที่สี่แยกพระพุทธครับ ปรากฏฝนตกหนักมากในตอนขับกลับ และที่สำคัญไม่มีที่ให้เราได้นั่งคุยกันเลย มันเปียกฝนครับ แต่ก็จะให้ทำงัยละครับ ถึงขั้นนี้แล้วก็นั่งคุยกันไปกับความเปียกฝนเลยแล้วกัน แล้วก็เที่ยงคืนครับ จึงจะปิดวงสนทนาแล้วก็แยกย้ายกันไปนอน

(กลุ่มคุณพ่อๆ กับลูกๆ)

เช้ามาก็พาลูกๆ ลงทะเลเล่นน้ำกันอีกรอบครับ ต้องบอกว่า ทริปนี้อิลฮามเต็มอิ่มมาก ไม่ต่อรองเรื่องเล่นน้ำทะเลอีกเลย ซึ่งสภาพน้ำก็ยังขุ่นเหมือนเดิมครับ 

(หายไปหนึ่งครอบครัว เพราะต้องกลับไปตั้งแต่เมื่อคืน)

จากนั้นก็มีเคลียร์อาหารเช้า ก็โดยการอุ่นอาหารเมื่อคืนแหละครับ ได้อีกมื้อหนึ่ง รีแล๊กซ์กันนิดหน่อย เที่ยงก็เดินทางกลับบ้านกันครับ

(เจอกันใหม่ คราวหน้าครับ/ค่ะ)


http://picasaweb.google.co.th/sjaruwut/141109#

หมายเลขบันทึก: 313572เขียนเมื่อ 15 พฤศจิกายน 2009 00:39 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:54 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)
  • มาสัมผัสนิยามของคำว่า "เพื่อน" ชัดเจนมากครับ
  • เมื่อวานผมก็ขับรถผ่านแถวนั้น ตอนกลับปัตตานี น้ำทะเลสีขุ่น
  • อยากชวนเพื่อนมาเที่ยวแบบอาจารย์บ้าง แต่ไม่มีใครยอมลงมา

สวัสดีครับ

แวะเข้ามาอ่านครับ เป็นการเที่ยวที่อบอุ่นและน่ารักมากครับ

ขอบคุณครับคุณหมอ นาย เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี 

เหตุการณ์ยังไม่สงบครับ คนข้างบนคงไม่ค่อยกล้า แต่คนในเที่ยวกันเยอะครับ สังเกตจากรีสอร์ทส่วนใหญ่เต็ม นี่ขนาดมีฝนนะครับ

ขอบคุณครับอาจารย์ รศ. พงศ์วัชร สิริจันทรวงศ์ 

อบอุ่นด้วยมิตรภาพครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท