จากครั้งก่อนสัมภาษณ์ไปถึงช่วงที่อาจารย์ปรีชาไปอยู่ที่อังกฤษ  จากนั้นค่อยข้ามมาแคนาดา ขี่จักรยานลงมาเรื่อยๆจนถึงรัฐอลาบามาในสหรัฐฯ นี่ เพราะต้องมาเรียนที่นั่น (ยิ้ม) นี่ช่วงแรกนะคุณ จากเมืองไทยถึงอเมริกานี่นะกินเวลาทั้งหมด 6 เดือน  ช่วงที่ 2 ก็คือ หลังจากเรียนจบแล้วก็ขี่จักรยานจากอลาบามามาหยุดที่แอลเอ

ทางเราได้ถามต่อไปว่า ในช่วงตั้งแต่เริ่มออกจากเมืองไทยนั้น ทั้งในไทยและต่างประเทศให้ความสำคัญมากขนาดไหน ซึ่งอาจารย์ก็ให้ความกระจ่างว่า ทางเมืองไทยให้ความสำคัญมากทีเดียว ได้มีการลงข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์ ในสมัยนั้น (พ.ศ.2504-ผู้สัมภาษณ์) ซึ่งตอนนั้นเราก็คิดว่าคงเห่อกันประเดี๋ยวประด๋าว เดี๋ยวก็เลิก แต่ปรากฏว่าได้มีการลงข่าวต่อเนื่องกันมาตลอด  เพราะทางเมืองไทยตอนนั้น ก็ได้คุณพ่อ (คุณคฑา พิมพ์พันธุ์) กับอาจารย์ประวิทย์ อัศเวศน์ นี่แหละคอยให้ข่าวกับสื่อมวลชนมาโดยตลอด ก็ทำให้เขาเริ่มตื่นตัวกัน เข้าใจเราและสนใจเรามากขึ้น ยิ่งช่วงที่กลับไปเมืองไทยแล้ว 2 ปีแรกไม่ว่างเลย เดินสายตลอด (หัวเราะ) แต่หลังจากนั้นก็ค่อยๆซาไปนะ  แต่สำหรับวงการจักรยานตื่นตัวกันมากมีคนมาขอคำแนะนำกว่า 50 ราย และที่ออกมาจริงๆ ประมาณ 20 กว่ารายเห็นจะได้  แต่สำหรับทางภาครัฐฯ สมัยนั้นเขาเฉยๆ นะ (ยิ้ม) ไม่ได้มีการแห่เหมือนสมัยนี้  ส่วนจักรยานที่ใช้นั้นต่อขึ้นเองราคาประมาณ 1,000 บาท ไม่มีสปอนเซอร์ เพราะความภูมิใจนะ  ความภูมิใจมันผิดกัน (เน้นเสียง)

อาจารย์ได้เล่าถึงความตื่นเต้นที่ได้รับจากการเดินทางว่าความรุนแรงถึงชีวิตนั้นไม่มีหรอก เพราะระวังตัวตลอด ไม่ว่าเวลานอน เวลาใช้เงิน รวมถึงการแต่งตัว  ไปคราวนั้นนะ เสื้อผ้า 4 ชุด (ยิ้ม) เวลานอนก็ไม่ให้คนละแวกนั้นรู้ว่าเรานอนที่ไหน ถ้าพวกเขามาพบก็ต้องรีบย้ายที่นอนกันเลย  เวลาใช้เงินก็เหมือนกันใช้แต่เศษตังค์ กับแบงค์ย่อย  ช่วงที่ตื่นเต้นและลำบากที่สุดเห็นจะเป็นช่วงที่เข้าอิหร่านกับตุรกี เพราะเป็นทะเลทราย กลางวันร้อนมาก กลางคืนก็หนาวจัด เสื้อผ้า 4 ชุดนี่ใส่หมดเลย ยังไม่หายหนาว  บางวันต้องเดินทางตอนกลางคืน แล้วหลบร้อนเอาตอนกลางวัน ช่วงตื่นเต้นที่สุดเห็นจะเป็น ตอนที่ถูกหมาเลี้ยงแกะไล่กัดเอา มันมาเป็นฝูงเลย แถมเป็นช่วงที่ปั่นขึ้นเนิน ปั่นกันเกือบตาย (หัวเราะ) เสียถุงนอนไปถุงนึง คือ สังเวยปากหมามันนะ (หัวเราะ)

ช่วงที่สบายที่สุด เห็นจะเป็นในอเมริกานี่หละ เพราะถนนดีขี่สบาย  ทางเราจึงได้ถามต่อถึงเหตุผลในการมาอเมริกาครั้งนี้ (23 สิงหาคม 2536) ท่านอาจารย์พูดว่า"การมาคราวนี้นั้นเพื่อที่จะขี่จักรยานจากเหนือลงใต้ ตามแนวอลาสก้าไฮเวย์และช่วงที่สองจากทางที่ใกล้ๆกับหมู่เกาะฟอกคืแลนด์ในอาเยนติน่า แล้วขี่ขึ้นมาเรื่อยๆ  คราวนี้ต่างจากคาวก่อน คราวก่อนโน้น ปี 2504(อายุ25 ปี) ขี่จักรยานมาอเมริกาเพื่อมาเรียน  แต่คราวนี้ขี่จักรยานมาเที่ยวนะ ได้แค่ไหนเอาแค่นั้น และคงจะไม่มีครั้งที่ 3 แล้ว อายุมากแล้ว ปาเข้าไปตั้ง 58 ปีแล้ว (ยิ้ม) มาอย่างสบายๆนะ  เพราะทางบ้านเค้าเข้าใจให้การสนับสนุนดี  ส่วนเรื่องการเตรียมตัวนั้นก็คงจะเป็นที่จักรยานมากกว่า
(สำหรับภาพเหตุการณ์การเดินทางจะนำมาลงคราวหน้า) โปรดติดตามตอนต่อไปครับ

ภาพอาจารย์ปรีชา  พิมพ์พันธุ์ เดินทางโดยจักรยานถึงอเมริกาเมื่อปี 2504 (อายุ 25 ปี)