แม้จะถูกติงจากผู้หวังดีว่าคิดดีแล้วหรือ เสียดายความสามารถ เสียดายความรู้ที่น่าจะนำไปใช้พัฒนาเด็กเก่ง ไม่ก็เป็นเด็กที่จะทำชื่อเสียงให้กับทางโรงเรียนจะดีกว่า พวกนี้ใครมาสอนก็ได้หรอก เพราะผลมันก็เหมือนเดิมนั่นแหละ การก้าวมารับผิดชอบเด็กที่เขา"ไม่เอา" ดีไม่ดีพลาดมาเจ็บตัวเปล่าอีก ดูสิคะมุมมองของผู้ที่ทำหน้าที่สอนหนังสือ ยิ่งเพิ่มความสงสารและอยากให้พวกเขาได้พิสูจน์ตัวเอง
ดังเช่นทีม "Science Show" เด็กห้องท้าย ม.2/9 ได้ทำสำเร็จมาแล้ว จากการฝึกฝนที่เริ่มจากศูนย์ สู่การเป็นแชมป์งานวันวิชาการ ตลอดจนการถูกประเมินรายการต่างๆของโรงเรียน ที่ครูแป๋มจะนำมาเสริมแรงใจให้กับ หนุ่มๆ ม.5/7 เพราะเป็นสภาพที่ทุกคนได้เห็นด้วยตัวเอง ทุกที่ที่มีความเกี่ยวข้องกับงานพวกเขา แม้ไม่ใช่เป็นการแข่งขัน แต่อาจเป็นนิทรรศการ หรือที่ประชุมชนก็ได้ ขอเพียงได้มีสถานที่ที่จะเป็นเวทีที่จะให้เขาได้แสดงความสามารถก็พอ......เพราะ........
ความสำเร็จของพวกเรา
ไม่ได้เกิดจากการแข่งขัน หรือต้องชนะเสมอไป
หากควรเกิดจากการที่พวกเขา
รู้จักการแก้ไขปัญหาด้วยตนเอง แล้วนำบทเรียน
มาพัฒนาศักยภาพที่มีอยู่....ให้พัฒนากว่าที่เป็นอยู่ต่างหาก...
การเดินทางหนนี้ไม่อาจคาดหวังได้สูง เพราะความสุข(ใจ)ที่ได้ จะยิ่งห่างไกลไปทุกที ถึงความอ่อนล้าทางร่างกาย จะปรากฏในรูปของความเจ็บป่วยบ่อยขึ้น แต่ความสุขทางใจที่เห็นความมานะ ความมุ่งมั่น และพลังใจที่ยิ่งใหญ่ของพวกเขา จะต่อลมหายใจที่กำลังจะหมดแรง สามารถพยุงกายให้ครูแป๋มลุกขึ้นได้อีกครั้งหนึ่งในไม่ช้า ครูแป๋มหวังเช่นนั้นจริงๆค่ะ...
...ครูแป๋ม.....
ศักยภาพของเด็กห้องท้ายได้รับการพัฒนามาตามลำดับ
นับจากวันเริ่มต้นที่นับจากศูนย์
พลังที่กระจัดกระจายได้รับการหอบรวบรวมมากองเป็นหนึ่งเดียว
บนเส้นทางอุปสรรคที่ยากนานครูแป๋มคอยให้กำลังใจไม่ห่างล้า
สายตาหลายคู่อาจมองด้วยความไม่เข้าใจ
ที่คุณครูแป๋มมาให้ความสำคัญกับเด็กห้องท้าย
และบางคนอาจคอยมองถึงความล้มเหลวของเด็กที่ถูกทอดทิ้งทางสังคม
แต่เด็กห้องท้ายมิได้ท้อถอยต่อคำหรือสายตาที่สบประมาท
เมื่อโอกาสเปิดประตูอ้ารออยู่
ยิ่งมีพลังที่จะชนะใจคนหลายๆคนที่เขาคาดหวัง
จึงเกิดการทุ่มเทรวมใจเป็นหนึ่งเดียวและมีใจเป็นประชาธิปไตย
ผลของความเหนื่อยยากให้รางวัลชีวิตกับเขาแล้วในวันนี้
ขอแสดงความยินดีจากใจจริง
สวัสดีค่ะ
พี่ตั๋นเป็นครู ม.2 เช่นกันค่ะ
วัยทองของวัยรุ่น รับภาระหนักค่ะ
ขอขอบคุณที่ได้แลกเปลี่ยนนะคะ
ยินดีที่ได้เปิดพื้นที่ให้เด็กนักเรียน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการให้ความสำคัญและใส่ใจเด็กห้องท้าย
คุณเป็นครูที่มีวิสัยทัศน์ที่สังคมเรากำลังต้องการ
ขอให้กำลังใจคะ
เพิ่งสมัครเข้ามา ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน เห็นบล็อกของครูแป๋มก็ลองอ่านดู พอได้อ่านแล้วไม่ผิดหวังเลยค่ะ
ขอบคุณค่ะที่แวะมาอ่าน คุณสุทธิโสภา
สวัสดีครับ
เห็นด้วย กับการหาเวที เพื่อพัฒนาศักยภาพเด็กไทย ครับ
สวัสดีคะครูแป๋ม
หนูชอบวิธีการที่ครูแป๋มสอนแบบที่ผ่านมานี่มากคะ เราต้องเรียนรู้และเข้าใจไปพร้อมๆกันแบบที่ครูแป๋มพูดคะ
ถึงหนูจะเรียนไม่เก่งก็ตาม หนูจะพยายามต่อไป
เห็นคุณครูแป๋มเขียนถึงเด็กห้องท้ายมากมายหลายๆที่
ขอบคุณคะที่ครูแป๋มเข้าใจพวกหนูเด็กห้องท้าย
หวัดดีคะครูแป๋ม
หนูอ่านเรื่องเด็กห้องท้ายที่ครูเขียนหลายๆที่แล้ว
หนูรักครูมากคะ
ครูแป๋มอาจเหนื่อย ต้องทานอาหารให้มากนะคะ
สวัสดีค่ะครูแป๋ม
วันหยุดขอให้มีความสุขมากๆนะคะ
แวะมาทักทายก่อนนอนอ่าค่า ^^
ฝันดีค่า^^
สวัสดีคะครูแป๋ม
หนูภูมิใจมากคะที่ได้มีวันนี้
การที่ครูแป๋มเข้าใจพวกหนูทำให้หนูขยันขึ้นมากเลยคะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
ง่วงนอนแล้วอะคะ
เด็กมอ6ห้องท้าย
สวัสดียามบ่ายครับ
ชอบคำข้างล่างนี้มากครับ
ความสำเร็จของพวกเรา
ไม่ได้เกิดจากการแข่งขัน หรือต้องชนะเสมอไป
หากควรเกิดจากการที่พวกเขา
รู้จักการแก้ไขปัญหาด้วยตนเอง แล้วนำบทเรียน
มาพัฒนาศักยภาพที่มีอยู่....ให้พัฒนากว่าที่เป็นอยู่ต่างหาก.
สวัสดีค่ะ คุณvisitor
ครูแป๋มคงได้รางวัลจากเด็กคือความสุขใจเต็มร้อยนะครับ ยินดีกับครูด้วยครับ
ที่คุณส้มโป้ยกล่าวมาถูกต้องทุกประการค่ะ แค่นี้แป๋มก็พอใจแล้วละค่ะ.