๗๐.การพัฒนาพหุปัญญาของผู้เรียน


การพัฒนาพหุปัญญาของผู้เรียน จะคำนึงถึงความแตกต่างระหว่างบุคคล และการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ

          หัวใจสำคัญของการสร้างคุณภาพผู้เรียนอย่างทั่วถึงและเป็นธรรม
เป็นการสอนที่คำนึงถึงการจัดเนื้อหา  และกิจกรรมให้สอดคล้องกับความสนใจและความถนัด  โดยคำนึงถึงความแตกต่างระหว่างบุคคล  เพราะนักเรียนแต่ละคนมีปัญญาที่ไม่เหมือนกัน  และไม่เท่ากันอีกด้วย ปัญญาของบุคคลมี 8 ด้าน  ได้แก่

 

  

 

 

 

  

 

 

 


1  ปัญญาด้านภาษา

2  ปัญญาด้านดนตรี

                      3  ปัญญาด้านการควบคุมกล้ามเนื้อ

        4  ปัญญาด้านคณิตศาสตร์

      5  ปัญญาด้านมิติสัมพันธ์

                  6  ปัญญาด้านการเข้าใจตนเอง    
                          
           7  ปัญญาด้านการเข้าใจผู้อื่น

         8  ปัญญาด้านรู้รักธรรมชาติ

 


 

 


          หลักการพัฒนาพหุปัญญาของผู้เรียน  จะคำนึงถึงความแตกต่างระหว่างบุคคลและกระบวนการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ  แต่การจัดการเรียนรู้ในปัจจุบันนั้น  ดูแล้วไม่น่าจะสอดคล้องกับหลักการพัฒนาพหุปัญญาของผู้เรียน  อีกทั้งในห้องเรียนหนึ่งๆจะมีนักเรียนที่มีปัญญาด้านคณิตศาสตร์  วิทยาศาสตร์  และภาษาเพียง 30 %  ส่วน 70%  เป็นปัญญาด้านอื่นๆ  เราต่างให้ความสำคัญของกลุ่มสาระการเรียนรู้ในระดับที่ไม่เท่ากัน  วิทยาศาสตร์  คณิตศาสตร์ต้องมาก่อน  ใครทำคะแนนทั้ง 2 รายวิชานี้มาก  ก็จะเหมาไปเลยว่าเป็นคนเก่ง  ส่วนภาษาไทย  ภาษาอังกฤษ สังคมศึกษาฯ รองลงมา  ที่เหลือ กลุ่มการงานอาชีพ  ศิลปะ  พลศึกษาคือพวกรั้งท้าย  ซึ่งนี่เป็นความขมขื่นใจที่ครูแป๋มรู้สึกสงสารนักเรียนห้องท้ายๆ  ที่เขามีปัญญามากในด้านนี้  แต่ความเชี่ยวชาญในศาสตร์ที่เขาถนัด  กลับถูกละเลยและไม่เห็นคุณค่า  เพียงเพราะเขาพูดไม่คล่อง ในขณะเด็กกลุ่มวิทย์-คณิต  พูดดีมีหลักการ  แต่ไม่เก่งปฏิบัติ  เวลาไปทำการแข่งขันก็มักจะนำงานที่เกิดจากเด็กกลุ่มการงานไปนำเสนอด้วยวาจาท่าทางที่น่าเชื่อถือ  ครูแป๋มจะปวดร้าวใจเสมอ  เมื่อสุ่มถามนักเรียนคราใดก็ตามที่ได้ร่วมเป็นกรรมการในการแข่งขันทักษะทางวิชาการจากหน่วยงานต่างๆ  ว่าครูให้ฝึกพูดจากเนื้อหาในกระดาษที่เหลือเป็นหน้าที่ของครู  (รูปเล่ม,  สิ่งประดิษฐ์,  ชิ้นงาน ฯลฯ) นี่เราจะมาช่วยกู้วิกฤติ  หรือมาสร้างวิกฤติการศึกษากันแน่คะ....

 

 

  

 

                                                                                ครูแป๋ม.

 

หมายเลขบันทึก: 245944เขียนเมื่อ 2 มีนาคม 2009 21:36 น. ()แก้ไขเมื่อ 23 มิถุนายน 2012 21:06 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (70)

เรียนรู้ตัวเองไม่รู้จบ..
ยิ่งพบยิ่งไม่เข้าใจ

...
มาทักทายครับ.
เพิ่งกลับออกมาจากที่ทำงาน

อดีต..
ผมเรียนสายวิทย์ พื้นฐานการเกษตร, ไม่เคยติด 0 แต่เรียนคณิตฯ ไม่เก่งเอาเสียเลย สังคม ภาษาไทย พุทธศาสนา ...เป็นวิชาที่ชอบเรียน บางวิชาสอบได้เกือบเต็มแทบทุกครั้งเลยก็ว่าได้

แต่เล่นดนตรี,ร้องเพลง, ฟ้อนรำ,วาดรูป-ไม่เป็น....

....

 

รู้เรียน เรียนรู้ไม่รู้จบ

ยิ่งเรียนยิ่งพบสิ่งใหม่ๆ

เรียนรู้วันรู้วันหน้ายิ่งต่อไป

เรียนเท่าไรให้เรียนเพียรทุกวัน

เจริญพร ครูแป๋ม

แวะมาอ่าน

สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน

คุณเพิ่งออกจากที่ทำงาน แต่แป๋มยังอยู่ที่ทำงานค่ะ
ขอบคุณที่มาทักทายกันค่ะ...
คุณแผ่นดิน..ได้ชื่อว่าเป็นนักคิด..เป็นนักปฏิบัติที่ได้รับ
การยอมรับว่า..."ไม่ธรรมดา" จากคำบอกเล่าของเขาเอง.....

"อดีต..ผมเรียนสายวิทย์ พื้นฐานการเกษตร, ไม่เคยติด 0 แต่เรียนคณิตฯ ไม่เก่งเอาเสียเลย สังคม ภาษาไทย พุทธศาสนา ...เป็นวิชาที่ชอบเรียน บางวิชาสอบได้เกือบเต็มแทบทุกครั้งเลยก็ว่าได้ แต่เล่นดนตรี,ร้องเพลง, ฟ้อนรำ,วาดรูป-ไม่เป็น....

นี่เป็นคำอธิบายที่แป๋มคงไม่ต้องย้ำอะไรอีก....
ขอบคุณค่ะ  กับการเป็นตัวแบบ  ที่น่าประทับใจจริงๆ...

     สวัสดีค่ะ...  P   ครูแป๋ม

         *  อ่านแล้วดีใจจังที่เห็นถึงคุณค่าของเด็กห้องท้าย ๆ  ซึ่งมักเป็นผู้ปฏิบัติ  และด้อยด้านการนำเสนอ

         *  หน้าที่ของครู  (รูปเล่ม,  สิ่งประดิษฐ์,  ชิ้นงาน ฯลฯ) นี่เราจะมาช่วยกู้วิกฤติ  หรือมาสร้างวิกฤติการศึกษากันแน่คะ....  เป็นคำพูดที่ถูกใจอีกเช่นกันค่ะ

         *  ขอบคุณค่ะที่  ครูแป๋ม มีความคิดอย่างคุณครูที่ใจกว้าง  ยอมรับถึงความแตกต่างระหว่างบุคคลและในตัวตนของนักเรียนแต่ละคน

                           

กราบนมัสการพระคุณท่าน

แป๋มต้องขออภัยที่บันทึกนี้....
ออกมาในรูปแบบกึ่งแนวบ่นค่ะ.......
เมื่อสิ่งที่พบเห็น ช่างขัดกับหลักการ
จึงขอพูดสักนิด ในฐานะผู้ที่เกี่ยวข้องค่ะ...
 

สวัสดีค่ะ  พี่ติ๊ดตี่

ขอบคุณที่แวะมาร่วมรับฟังก็ยังดีค่ะ 
แป๋มไปเยี่ยมที่บล็อกของพี่มาแล้วนะคะ
นี่คือ..เรื่องจริง...ที่ปราศจากการตอบรับ
นี่คือ..เรื่องจริง...ที่เป็นปัญหาคาราคาซัง..มาจนบัดนี้

กี่ปีๆๆๆก็คงไม่พัฒนา..อนิจจา..เด็กห้องท้าย

  • ทำอย่างไรดีครับน้องครูแป๋ม
  • มีความสามารถหลายอย่าง
  • ผ่านโคราช
  • ว่าจะแวะหา
  • แต่ไม่ทราบว่าอยู่โรงเรียนไหน
  • อดเจอเลย
  • แงๆๆๆๆๆๆๆ

พี่อาจารย์ขจิตคะ

ดีใจจังที่พี่เข้ามาช่วงนี้พอดี
น่าเสียดายที่สุดเลย...
พี่ผ่านมาโคราช แล้วไม่ได้เจอ...
ปีการศึกษาหน้า...แป๋มย้ายกลับบ้าน
อยู่อำเภอเมือง...ในค่ายทหาร...
คราวหน้าจะไม่มีเสียงร้อง แงๆๆๆๆๆๆๆ

ดีใจจังนับวันถอยหลัง..รอพบพี่ชายใจดีค่ะ...

  • เข้าใจว่า
  • กลับโรงเรียนสุรวิทยาคารใช่ไหม
  • คาดว่าคงมีโอกาสได้พบกันครับคุณครูน้องแป๋ม
  • เอาภาพมาฝาก
  • ใครเอ่ย

สวัสดีค่ะ

เข้ามาอ่านบันทึก พี่นะค่ะ

..

น่านสิคะ..ครูแป๋ม..คงต้องเริ่มปฏิวัติการเรียนรู้เริ่มจากครูเลยล่ะค่ะ..

..ชอบการถ่ายทอดทฤษฎีนี้.และแนวทางการใช้ชีวิต.จากแนวคิดและมุมมองของคนฉลาดๆ..อย่างคุณหนูดีนะคะ..เธอเยี่ยมมากเลย..

..ครูแป๋มสบายดีนะคะ..^^

เรามาเป็นกำลังใจให้กันและกันดีไหมคะ?

สวัสดีครับ

หวังว่าเด็กๆที่โรงเรียน คงได้รับการพัฒนาจากคุณครู ทุกด้าน การพัฒนานักเรียนรายบุคคลเป็นแนวทางที่ยาก แต่หากทำได้ จะเป็นความภาคภูมิใจอย่างหนึ่ง นะครับ

เรียน  คุณครูแอ๊ว

 ส่วนตัวแป๋มมีความเห็นว่า.........
"ตัวแปร" ที่ควรเร่งปฏิรูปมากๆๆๆๆๆ
 คือการฝึกให้ครูเรา "คิดเป็น" ก่อน
 จึงคิดไปฝึกเด็กๆ  เด็กเขารับรู้เร็วค่ะ.

ผมก็เชื่อทฤษฎีนี้ครับ...

ตอนนี้ก็กำลังฝึกฝนตนเองในด้านอื่น ๆ บ้าง...

ขอบคุณครับผม...

เรียน  ผศ.เพชรากร ที่เคารพ

เป็นความพยายามอันยิ่งใหญ่ของแป๋มค่ะ
แป๋มเลือกที่จะ "พัฒนา" เด็กที่ใคร "ไม่เอา"ก่อน
พวกเขากำลังอยู่ในสภาพที่เรียกว่ารอวัน"ตายซาก"
ส่วนเด็กที่ใครเขา"แย่งกัน" นั้นแป๋มจะ"เสริม"
เขาไม่ยอมให้ตัวเองตายหรอกค่ะ และไม่มีวันตาย
เพราะมีผู้อาสาเป็นปุ๋ยเป็นน้ำให้อยู่เกลื่อนโรงเรียน.

สวัสดีค่ะ  คุณดิเรก

หากคุณเชื่อ....แป๋มก็เชื่อ.....คุณต้องทำได้
หากแป๋มเชื่อ...คุณทำได้.....คุณจะเป็นโมเดล
สำหรับใคร....อีกหลายคน....รวมแป๋มด้วยค่ะ...อิอิ

ยิ่งเรียนมาก รู้ว่าตัวเอง ไม่รู้อะไรอีกมาก

แวะมาอ่าน เพื่อสร้างรอยยักใน หัว ครับ

สวัสดีค่ะ  คุณคนตานี

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ  ขอบคุณที่แวะมาค่ะ

อ่านท่าทีมีต่องานการศึกษา
ครูพรรณนาได้ซึ้งถึงวิสัย
นี่คือข้อวิเคราะห์การงานวิจัย
สมสมัยใจเป็นครูอยู่ทุกยาม

นี่ไม่ใช่ข้อบ่นให้คนรู้
สิ่งที่ชูครูได้ทำใจใฝ่ถาม
แก้ปัญหาเด็กห้องท้ายในนิยาม
คือเนื้อความมาบรรยายขยายให้ฟัง

 

ขอชื่นชมนะครับ

เป็นทั้งครู เป็นทั้งนักพัฒนา เป็นทั้งนักคิด และเป็นทั้งผู้นำ

ขอบพระคุณ  ผู้หลักผู้ใหญ่ที่ใจดีของบ้านเมืองเราค่ะ
ท่านทั้งสองเป็นพลังใจให้แป๋มมีแรงใจสู้ๆๆเสมอมาค่ะ

ท่านประสิทธิ์  ท่านสุวัฒน์    ขอบพระคุณอีกครั้งนะคะ

ครูแป๋มคะ

แม่ต้อยเคยเป็นนักเรียนที่ไม่เก่ง เลขคณิต พีชคณิตเอาเสียเลย

เวลาถึงชั่วโมงนี้อยากหลบนอกห้อง เพราะไม่เก่งคะ

๐ เรือจ้างน้อยลอยลำ..พายจ้ำจ้วง

แต่ละช่วงจังหวะ..น้ำชะเชี่ยว

เห็นเธอวาด..พายค้ำ..เรือลำเรียว

อยู่กลางสายชลเปลี่ยว..อย่างเดียวดาย

๐ เช่น..อรุณระยับยวงด้วยช่วงแสง

ทาบหล้าแหล่งให้พิสุทธิ์..เห็นจุดหมาย

เมื่อใจหนึ่งมุ่งอยู่..ไม่รู้วาย

จักจ้วงพายพาคน..ข้ามพ้นน้ำ

๐ ปีแล้ว..และปีเล่า..ที่เจ้าเป็น

ผ่านร้อยเข็ญ..พันโศกแห่งโลกต่ำ

ด้วยจิตที่สำนึก..งามลึกล้ำ

ค่อยค่อยจ้ำเรือน้อย..ล่องลอยไป

๐ ละเที่ยวพาย..ละเที่ยวผ่าน..ฝ่าธารเชี่ยว

ค่อยค่อยเคี่ยวกรำสอน..อาทรให้-

ลูกศิษย์น้อยคล้อยหลัง..สู่ฝั่งไกล

ผ่านน้ำไหล..ชะเชี่ยว..ด้วยเรี่ยวแรง

๐ คือเรือน้อยลอยผ่านสายธารไหล

ด้วยจิตใจครูสาวผู้กร้าวแกร่ง

ที่จะคอยคัดท้าย-วาดพาย..ทะแยง

พาหัวเรือทิ่มแทง..สู้แรงน้ำ

๐ ทอดทิ้งตัวตนอยู่..เพื่อผู้อื่น

ท่ามกระแสลมตื่น..เสียงคลื่นคร่ำ-

ครวญระดมห่มห้อม..อยู่ล้อมลำ-

เรือน้อยราวจะคว่ำ..จมลำเรือ

๐ ภาพเด็กน้อยจำพราก..พ้นฟากฝั่ง

มือเรียววาดพายยัง..อีกฝั่งเพื่อ –

รับส่งอีกทุกรุ่น..ช่วยจุนเจือ-

ภาพงดงามให้หลงเหลือ...ในแผ่นดิน..!

สวัสดีค่ะ คุณ แม่ต้อย

หากแม่ต้อยเป็นนักเรียนยุคนี้
รับรองว่าแม่ต้อยจะมีความสุข
ที่ได้แสดงออกทางปัญญา
ที่แม่ต้อยถนัดมากๆคือด้านที่ 6, 7

มีความสุขกับงานที่ทำมากๆนะคะ...


คุณครูแป้ม ครับ มหา แวะมาเรียนรู้*******นี่เราจะมาช่วยกู้วิกฤติ หรือมาสร้างวิกฤติการศึกษากันแน่คะ.***** เอาหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงไปประยุกต์

สวัสดีค่ะ คุณ สดายุ

แหม!!แป๋มรู้สึกเพลิดเพลินเหลือเกินค่ะ

กับฝีมือร้อยเรียงคำประพันธ์ของคุณ

ทำให้ความเครียด ความกังวล ลดลงบ้าง

ขอบคุณที่นำความเย็นใจมาฝากค่ะ..

สวัสดีค่ะ คุณเหรียญชัย

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ....เป็นแนวคิดที่ดีที่แป๋มกำลังคิดอยู่
หวังว่าคงจะได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่องแนวพระราชดำริเรื่องนี้กันค่ะ

  • แวะมาทักทายและ
  • เข้ามาอ่านบันทึก
  • ขอบคุณครับ

 

 

สวัสดีค่ะ คุณสิงห์ป่าสัก

ขอบคุณค่ะ คุณคือปราชญ์อีกคน

ที่แป๋มภูมิใจที่ได้รู้จักค่ะ

      ที่ผ่านมา มักจะพบแต่  "เด็กเก่งเลข  ครูรัก  เป็นหนักหนา"

     ประเภท  "วิชาเลขได้ศูนย์   วิชาปูน ได้เต็ม" ไม่ค่อยได้รับการเหลียวแลครับ

     ร่วมด้วย่วยกันครับ  คนละไม้คนละมือ

ขอบคุณท่าน รองฯวิชชา มากเลยค่ะ..

แม้งานของเขตพื้นที่ฯของท่านจะมากมาย

แต่ก็ยังมีเวลามาเป็นกำลังใจให้ใครอีกหลายคน

ขอให้ท่านเป็นกำลังใจ..กับครูไทยคนนี้..

กับอีกหลายคนที่ไม่ได้เห็นตัว..

เราอยากเห็นเด็กกลุ่มน้ได้รับการพัฒนา

มากกว่าจะถูกทอทิ้งทั้งที่เขามีปัญญาเลิศในด้านที่เขาถนัด

ขอบคุณทุกสิ่งค่ะท่าน....กับเส้นทางการว่ายทวนน้ำของแป๋ม

..เหนื่อย แต่..ไม่ขอท้อค่ะ

มะคืนว่าจะมาเมาส์ซะหน่อยพอดีเน็ทเน่ามากเลยค่ะครูแป๋ม

หุหุ..เลยมะได้ขอบคูณครูแป๋มและใครบางคนได้ทันท่วงทีตอนอยู่หน้าจอกัน

อิอิ..ขอบคุงมากๆๆครูคนสวย..จุฟ

ค่ะ คุณพิม แป๋มต้องขอบคุณคุณมากกว่า

ที่อุตส่าห์แต่งกลอนเกี่ยวกับครูให้แป๋มและ..

ครุไทยอีกหลายท่านได้ดื่มดำกับบทกลอนฝีมือคุณ

ทั้งที่แนวของคุณต้องออกมาแนวหวานและโรแมนติก..ขอบคุณค่ะ

มาเยี่ยมเยือนครูแป๋มครับ ขอให้มีความสุขในการเพาะบ่มปัญญาแก่ลูกศิษย์ลูกหานะครับ

สวัสค่ะ ท่าน ดร.ดิศกุล

ยินดีมากค่ะที่ได้รู้จักกับท่าน
ขอบคุณที่แวะมานะคะ



แวะมาเยี่ยมช้าไปนิด

เพราะพี่เขี้ยวติดธุระมากไปหน่อยช่วงนี้

มาอ่านบันทึกนี้แล้วเข้าใจความรู้สึกครู

และเห็นใจความรู้สึกนักเรียนการงาน

ถ้าคุณครูไม่ปรับแก้ซะตั้งแต่ตอนนี้

ต่อไปเมืองไทยคงมีแต่คนดีแต่พูด

เหมือนนักการเมืองน้ำเน่าบางคนในปัจจุบัน  อิอิ

ขอบคุณนะคะที่ไปเยี่ยมเยือน

ขอบคุณค่ะ พี่เขี้ยว ที่มาเยี่ยมค่ะ

สวัสดีค่ะ

แวะมาเยี่ยมค่ะ

ฝากขนมมาให้ด้วย

ขอบคุณค่ะกับขนมอร่อยๆๆๆ ของ คุณ หนูรี ว๊านหวานคะ

ดีใจที่มีครูที่ดีอย่างครูแป๋ม...ที่มีความละเอียดอ่อนเข้าใจความแตกต่างของนักเรียน...นักเรียนคือหัวใจของการสอน..สอนอย่างที่นักเรียนมีใจอยากเรียน...

                           nongnarts

สวัสดีค่ะ คุณนงนาจ

แป๋มคิดง่ายๆค่ะ คิดถึงยามเราที่เป็นนักเรียน
(ตอนนี้ด้วยค่ะ) เราต้องการอะไร  อยากได้ครูแบบไหน
ใช้จิตใต้สำนึก มานำจิตสำนึก สู่การพัฒนาจิตเหนือสำนึกค่ะ

ขอบคุณที่นำความปราถนาดีมามอบให้นะคะ

สวัสดีค่ะ

  • ถ้าทุกคนเข้าใจในพหุปัญญา
  • ส่งเสริมให้เด็กได้ทำตามที่เขาอยากทำ
  • หรือโรงเรียนมีสิ่งที่เอื้ออำนวยให้เขาได้ค้นหา
  • จึงจะเป็นเรื่องที่ดีค่ะ
  • อีกอย่างหนึ่ง  ครูต้องเข้าใจตรงกันทั้งโรงเรียนด้วยค่ะ
  • เป็นกำลังใจให้นะคะ

สวัสดีค่ะ  พี่ครูคิม

นี่คือคำแนะนำ...จากปราชญ์..ผู้ทรงคุณค่า
ที่หนึ่งในใจ...ของแป๋มค่ะ...ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ

  • พี่คิมถึงบ้านเวลาตี ๑ ค่ะ
  • ตอนนี้อาบน้า สระผม
  • รอผมแห้งค่ะ..มาทักทายน้องแป๋มและชาวบล็อกก่อนนอนค่ะ
  • รักและคิดถึงเสมอนะคะ

โอว..พี่คิมคะ โล่งอกไปทีค่ะ เป็นห่วงอยู่มาก

พักผ่อนนะคะ พี่นั่งรถไกลมากๆ หลับให้สบาย..ฝันดีค่ะ

ฝันถึงน้องด้วย แป๋มรักและคิดถึงพี่คิมจ้า เราจะพบกันอีกนะคะ..

แป๋มอาศัยครูพักลักจำ ดูตัวอย่างจากคนเก่งๆค่ะ

ท่านประสิทธิ์ก็เป็นผู้หนึ่งที่แป๋มชื่นชม

ดังนั้นคำชมของท่านที่ให้แป๋ม ท่านนั้นมีส่วนอย่างมากค่ะ

ตามมาเป็นกำลังใจให้คุณครูแป๋มบ้างค่ะ

ขอบคุณค่ะ คุณครูอุ้ย กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญมากค่ะ

  • สวัสดีครับ
  • ระลึกถึง คิดถึง และเป็นห่วงเสมอ

สวัสดีค่ะ คุณเบดูอิน

ขอบคุณค่ะที่ยังนึกถึงแป๋มอยู่
มีความสุขและขอให้สุขภาพแข็งแรงนะคะ

ขอให้ฟันฝ่าอุปสรรคด้วยใจที่มั่นคง แน่วแน่ในจุดยืนนะคะ

ขอบคุณ คุณปริม ค่ะที่แน่วแน่เสริมความมั่นใจให้กับแป๋มเป็นอย่างมาก ขอบคุณค่ะขอบคุณกัลยาณมิตรที่แสนดีต่อแป๋มค่ะ

-ขอบคุณครับ ที่มาเยี่ยม มาเล่าขาน

-ความคิดท่าน คล้ายคล้ายกัน กับของผม

-การปรับเปลี่ยน เป็นฟันเฟือง ของสังคม

-ต้องระดม สมองครู สู่แนวทาง

55. ครูประยงค์

ขอบคุณค่ะ ที่ชาติยังมีครูดีดีเช่นนี้

                                                    # pinkky#

เข้ามาอ่าน เข้ามาเติมพลัง

ใกล้เปิดเทอมแล้วค่ะ

 และขออนุญาตรวมไว้ในplanetนะคะครูแป๋ม

ห่วงใย+ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณ eng_chac ha

ยินดีที่ได้รุ้จัก และดีใจมากที่ได้รับเกียรติ
นำเรื่องราวไปไว้ที่แพลนเน็ตของคุณด้วย

หวังว่าคงเป็นประโยชน์และแนะนำกันได้นะคะ

มนุษย์เรามีความถนัดและมีความชำนาญต่างกัน หากผู้สอนเข้าใจความจริงในจุดนี้นำมา

พัฒนาผู้เรียนตามความสามารถของเขาน่าจะดีกว่าที่เป็นซึ่งวัดความเก่งจากผลสัมฤทธิ์

ทางการสอบเพียงอย่างเดียว ขอแสดงความคิดเห็นครับผม

สวัสดีค่ะ  คุณพชร

  • อืม..หากกล่าวกันจริงๆแล้ว ทฤษฎีนี่ใช่เลยค่ะ
  • รับมาเถอะกับนโยบาย..ปฏิบัติจริงหรือไม่..
  • รายงานจากข้อมูลจริงหรือไม่..คิดว่าหลายท่านคงรู้ดี
  • ส่วนใหญ่ก็ดูเด็กเก่งเด็กอ่อนจากผลสัมฤทธิ์นั่นแหละค่ะ
  • พูดไปก็ให้รู้สึก...บอกไม่ถูกค่ะ...เป็นปัญหาโลกแตกนิ..

อ่านข้อความครูแป๋มรู้สึกชื่นใจที่ยังเห็นความสำคัญของการงานและเป็นจริงดังข้อความ

เราต่างก็เป็นครูคงทราบถึงวัฒนธรรมการประเมินความเก่งของระบบการศึกษาไทยดี... แต่หากให้ปฏิบัติแบบเข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม  คงต้องขอโทษที่ปฏิบัติตามไม่ได้ ... เด็กไทยเราเก่งหากแต่หลายคนขาดการส่งเสริมพัฒนา ขาดแรงบันดาลใจ  ขยันไปก็มีผู้สงสัยดังๆ"จะทำได้สักกี่น้ำ.. "ลองหลับตาคิดเล่นๆหากเป็นคำพูดของผู้เป็นครูล่ะคะ สังคมไทยพอจะคาดหวังอะไรจากบุคคลเหล่านี้ได้บ้าง?????????..... 

ขอบคุณครูแป๋มที่คิดออกมาดังๆ เอาใจช่วยครูนะครับผม อย่าเพิ่งท้อใจไปก่อน

สวัสดีค่ะ คุณครูเชน

  • ยินดีที่ได้รู้จักและขอบพระคุณที่แวะมาทักทายค่ะ
  • แป๋มเองมีแนวคิดอยากให้การศึกษาไทยได้พัฒนาลงที่ตัวเด็กจริงๆ
  • เคยพบหลายโรงเรียนที่อาจารย์3 เต็มโรงเรียนแต่ผลสัมฤทธิ์และคุณลักษณะของเด็กกลับให้ผลตรงข้าม
  • คิดไปใจก็หดหู่ค่ะ คุณครูเชน
  • ขอบพระคุณที่มาให้กำลังใจนะคะ.

ค่ะ

จริงๆแล้วหนูก็ไม่ได้เป็นเด็กที่อยู๋ในห้องที่เก่งหรือไม่เก่งหรอก ค่ะ

ความคิดของหนูจริงๆแล้วเนี่ยคิดว่าบางทีปัจุบันนี้ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ต้องมีการแข่งขันกันไปหมด

คนที่เก่งแล้วก็จะเด่นจะได้ไปทุกอย่าง แต่กลับกันคนที่ไม่เก่งหรือกล้าแสดงออกกลับไม่ได้ทั้งๆที่ใจจริงแล้ว

เขาคนนั้นอาจจะอยากลองทำลองพูด แต่ทุกๆคนกลับไม่ให้โอกาสมองข้ามไป ซึ่งการที่เรามองข้ามเขาไปนั้นมันอาจเป็นการทำให้

คนคนนั้นเสียใจ และสูญเสียความกล้าไปเลยก็ได้

หนูอยากให้การศึกษาไม่ใช่การแข่ง การแบ่งแยก การเปรียบเทียบ แต่เป็นการพัฒนาความคิดความอ่าน การอยู่ การดำรงชีวิตของเราไม่ว่าจะรวย จน เก่ง ไม่เก่ง มากกว่า

สวัสดีค่ะ  ภัณฑิรา รัตนธรรม เลขที่ 9 ม.4/9

  • ขอบใจที่มาแสดงแง่คิดอีกมุมมองหนึ่ง
  • สำหรับครูแป๋มพวกเราคงทราบว่าความเสมอภาคมาก่อน
  • ครูแป๋มรักและให้โอกาสนักเรียนเท่ากันโดยไม่เลือกห้องไหนคนไหน
  • คิดว่าตรงกัยใจของหนูมากทีเดียวเลยใช่ไหมคะ..???

 
นางสาวจินดารัตน์ จุลสงค์ ชั้นม.4/6 เลขที่17

ถ้าคนเรามีความสามารถในทุกๆ ด้านเช่นนี้ก็ดีสิคะ แต่อย่างว่าไม่มีใครที่จะสมบูรณ์แบบไปหมดทุกอย่าง

แต่เราก็สามารถสร้างได้ด้วยตนเอง ด้วยความพยายามค่ะ

แล้วอีกอย่างไม่ว่าจะเรียนสายไหนก็ตาม ก็ควรจะตั้งใจทำสิ่งที่ตนถนัดให้สุดความสามารถ ไม่ต้องสนใจคนอื่นว่าเขาจะคิดอย่างไร

แต่รู้เพียงว่าเราไม่ทำอะไรให้ใครเขาเดือดร้อน

สวัสดีค่ะ นางสาวจินดารัตน์ จุลสงค์ ชั้นม.4/6 เลขที่17

  • ใช่จ๊ะ..
  • แต่ก็ควรพยายามที่จะไปให้ถึงจุดนั้น
  • ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จก็จะอยู่ที่นั่น
  • ขอเพียงมีกำลังใจ ไม่ท้อถอย..
  • เป็นกำลังใจให้ค่ะ.

ขอบคุณความรู้เกี่ยวกับพหุปัญญานี้ครับครูแป๋ม..

สวัสดีค่ะ   Ico32 คุณครูธนิตย์ สุวรรณเจริญ

  • พอได้ไปอ่านบันทึกของคุณครูธนิตย์
  • เลยนึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองเคยเขียนบันทึก
  • เกี่ยวกับพหุปัญญากับผู้เรียนเอาไว้
  • นำมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันค่ะ.
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท