อาจจะเป็นบทความสุดท้ายก่อนอำลา...อย่างถาวร
เฮ้อ........
ขอถอนใจหนักและยาวก่อนเถอะนะ ก่อนที่จะสงบสติและอารมณ์ที่จะลงมือพิมพ์อะไรลงไป และก็คงจะกล่าวคำขออภัยแก่กัลยามิตรทุกท่านไว้ก่อน หากว่าบทความต่อไปนี้ พิมพ์ลงไปด้วยอารมณ์มากเกินไป
ขอบอกว่าเหนื่อยค่ะ
เหนื่อยมากทั้งกาย (มือ สายตา) และใจ กว่าที่จะสามารถเปิดเข้ามาสู่โลกแห่งการเรียนรู้ในเวบนี้ได้
ในฐานะของคนที่ทำเวบและดูแลเวบเช่นกัน เข้าใจนะคะว่าช่วงหลังๆมานี้ มีคนจิตป่วนเยอะ ชอบลองวิชา ทดลองความเก่งของข้า โดยการส่งสแปมเข้าไปก่อกวนเวบต่างๆ รวมถึงการเข้าไปแฮกเวบ เนื่องจากเวบที่ตนเองดูแลอยู่ก็โดนเช่นกัน ถึงขนาดแบนวิชถูกยิงกระหน่ำจนหมดต้องปิดเวบไปครึ่งเดือน ด้วยเหตุนี้จึงเข้าใจว่า มีความจำเป็นเช่นไรในการสร้างระบบรักษาความปลอดภัยให้เวบ
ดังนั้นไม่โกรธหรือโทษคนทำเวบเลย แต่รู้สึกโกรธตัวเองมากกว่าที่
.....ความรู้ด้านภาษาอังกฤษไม่ดีพอ เดาไม่ออกว่าคำศัพท์ยาวๆในรหัสสุ่มก่อนเข้าเวบนั้นอ่านและสะกดว่ายังไงบ้าง
..... สายตาไม่ดี ดูไม่ออกว่าตัวอักษรที่มันโย้เย้และพร่าเลือนนั้น คือตัวอะไรกันแน่ ? ทำให้บางครั้งก็คีย์ผิด แล้วต้องคีย์ใหม่ ไม่ก็คลิกให้มันเปลี่ยนเพื่อขอเลือกคำทายตัวใหม่ กว่าจะเข้าล็อคอินได้ ก็ทายผิดเคยทำสถิติถึงสิบครั้ง
.....เวลามีน้อย เข้ามาได้ครั้งละไม่นาน รวมไปถึงอารมณ์ไม่นิ่งและเย็นพอ ที่จะรู้สึกสนุกกับการเล่นเกมอักษรปริศนา จึงทำให้หมดเวลาและหมดอารมณ์ไปเสียก่อน ก่อนที่จะเข้าเวบได้
เหนื่อยค่ะ ยอมรับว่าเหนื่อยกับความสามารถของตัวเอง จนบางครั้งก็ถึงกับคิดแย่ๆว่า สงสัยเราคงความรู้ความสามารถไม่พอที่จะเข้าเวบนี้ แล้วพอเห็นคนอื่นเขายังเข้ากันได้ เขียนบล็อคกันได้ ก็ยิ่งรู้สึกแย่กับตัวเอง ว่าทำไมตัวเองทำไม่ได้
จะว่าไปคงจะเป็นนิสัยของตนเองที่ไม่ค่อยชอบอะไรที่มันทำยากๆอยู่แล้ว (พูดง่ายๆคือชอบความสะดวกสบาย) นับตั้งแต่แรกที่ที่นี่เข้ายาก ต้องล็อคอิน ต้องพิมพ์รหัสสุ่ม และไม่สามารถคงล็อคอินไว้ตลอด ต้องล็อคอินใหม่ทุกครั้ง แต่ด้วยความรักและใจรัก รวมไปถึงเข้าใจในเหตุผลของคนทำเวบ ตอนแรกๆก็ยังคงสามารถเข้ามาได้ แม้จะถอนใจเบาๆบ้าง ที่ต้องใส่รหัสมากๆ แต่ก็รับได้
อย่างไรก็ตาม แรกๆรหัสสุ่มพอจะดูง่าย เห็นชัด ดังนั้นจึงไม่อะไรมาก แต่หลังๆนี่......
อยากจะบอกว่าสุดๆแล้วจริงๆ เพราะหลายครั้งแล้ว ที่อยากจะเข้ามาเขียนอะไร ด้วยจิตใจที่เต็มไปด้วยพลังอยากเขียน แต่รหัสสุ่มเหล่านั้นก็ทำให้พลังที่มันฟูฟ่อง แฟบหายไป แล้วก็หมดความอยากเขียนไปเลย
ตอนนี้เข้าใจแล้วล่ะนะ กับความรู้สึกที่ว่า....
ถ้าไม่รัก ก็คงไม่แคร์
ถ้าไม่แคร์ ก็คงไม่โกรธ !
ความเห็น (7)
สวัสดีค่ะ คุณk-jira
- น่าเห็นใจที่พยาบาลที่มีเวลาอันน้อยนิดแล้วอยากบันทึกเล่า...แต่จะต้องปิดฉากบันทึกลงด้วยเหตุผลที่กล่าวมา...เข้าใจอย่างมากๆค่ะกับความรู้สึก แต่อยากให้ถอนหายใจต่อไปยาวๆๆๆ....อีกสักนิด หลับตาพักสักหน่อย แล้วค่อยกลับมาใหม่
- เชื่อว่าหลายท่านคงมีความรู้สึกคล้ายคุณค่ะเพราะสังเกตจากการที่หลายท่านค่อยๆหายไป...หรือห่างการบันทึกไป...
- ยังไงก็อย่าเพิ่งเลิกเขียนบันทึกเลยนะคะ เสียดายความรู้ ความคิดดีๆและมิตรภาพที่พวกเราไม่ได้สร้างได้ในวันสองวัน แต่หากจะพักยาวหน่อยคงไม่ว่ากัน...เพียงจะคิดถึงกันมากหน่อยเท่านั้นเองค่ะ..^_^
- เป็นเพื่อนและให้กำลังใจนะคะ
- คิดถึงกันเสมอค่ะ
พี่แก้ว เคยถามผู้ดูแลระบบ เขาบอกว่าป้องกันพวกที่ชอบแฮกค์เข้ามา ทำให้ป้องกันไม่ไหว ทำให้เข้าใจมากขึ้น
ที่เขียนน้อยลงในช่วงหลังเพราะพี่จะติดภารกิจหลายอย่าง
แต่การเข้ามาบันทึกในช่วงหลัง เราจะกลั่นสิ่งที่เราอยากจะเขียนจริงๆ ก็เป็นการดีนะ ทำให้ทุกบันทึกมีคุณค่า
การบันทึกที่นี่หรือการที่มีคนมาแลกเปลี่ยนกับเรา เรารู้สึกว่าเขามีความตั้งใจ และได้ความรู้สึกที่ดีกว่าที่อื่นๆนะคะ
ถ้าเราอยากบ่นสั้นๆ หรือจะบันทึกกิจกรรมบางอย่างเราก็มี web อื่นๆให้เขียนค่ะ
พี่ยังติดตามบันทึกของน้องอยู่ค่ะ แต่ถ้าเหนื่อยก็พัก ถ้าอยากกลับมาก็มาค่ะ
ยังคิดถึงเพื่อนโกทูโนทุกคน
สำหรับผม เรื่องอินเตอร์เนตนี่ ทำอะไรไม่เป็นเลยสักนิด นอกจากพิมพ์ๆๆๆ อ่านๆๆๆ ได้เท่านั้น ผมยังภูมิใจ เพราะคนจำนวนมากกว่าครึ่งของโลก ทำอะไรไม่ได้เหมือนเรา คิดไปทำไมให้หนักหมอง ทำต่อไปเถิดครับ อย่างน้อยผมรออ่านอยู่ทุกเช้า
ตัวเองใช้วิธีนิ่งสักพัก
ถ้าเรารัก เราจะพยายาม และเกิดปาฏิหารย์ทำให้เราเจอคำง่าย ล็อกอินได้ค่ะ ;P
คิดเสียว่าการพิมพ์ 7-8 ตัว (บวกลบลองผิดลองถูกสิบครั้ง!) เป็นการทดสอบความมุ่งมั่นว่าจะเขียนดีตอนนี้หรือไม่ ถือเป็นการภาวนาอย่างหนึ่ง
ที่จริงก็อาจจะเป็นสัญญานอย่างหนึ่งว่าทำไมจิตเราตกง่ายดายขนาดนี้ ทำให้เราเท่าทัน และ "ช้าลง" นิดนึง ก็เป็นคุณูปการ เมื่อไรก็ตามที่มีอะไรมารบกวนจิต ขอให้คิดเสียว่ามันถึงเวลาสอบไล่ เลื่อนชั้นสภาวะจิต เราจะเติบโตขึ้นถ้าสอบผ่าน
เรื่อง reCAPTCHA ใช้ยากนี่เป็นปัญหาที่ทางเราไม่ได้นิ่งนอนใจครับ แต่ปัญหานี้เป็นปัญหาที่แก้ยากมากครับ หากเราทำให้ระบบเข้าง่าย spammers ก็จะเข้าง่ายด้วย แต่หากทำให้ระบบเข้ายากขึ้นเพื่อป้องกัน spammers ได้ ผู้ใช้ก็จะใช้ยากครับ
ที่จริงปัญหานี้เป็นปัญหาเดียวกับปัญหาหลักของโลกนี้ เราจะเห็นปัญหานี้ซ้ำแล้วซ้ำเท่าอยู่เกือบทุกที่ครับ คนส่วนใหญ่เป็นคนดี แต่เราต้องลอคกุญแจบ้านเพื่อป้องกันคนไม่ดีเพียงไม่กี่คน เช่นเดียวกันว่าผู้ใช้อินเทอร์เน็ตส่วนใหญ่ในโลกเป็นคนดี spammers มีเพียงไม่ถึง 0.01% เท่านั้นเอง แต่ spammers เพียงไม่กี่คนนี้กลับสร้างปัญหามากมายกับอินเทอร์เน็ตครับ อย่างเช่นระบบอีเมลนั้นมีการคำนวนว่ากว่า 90% ของอีเมลที่ส่งอยู่ในโลกนี้เป็น spams ครับ
สำหรับ GotoKnow.org ทางแก้แรกสุดที่ทางเราจะทำคือทำให้สมาชิกสามารถ login ค้างไว้ได้ 24 ชั่วโมงครับ คาดว่าจะเริ่มใช้งานได้ภายในสัปดาห์หน้านี้ครับ ต้องขอความกรุณาสมาชิกอดทนกับปัญหานี้อีกสักพักจนเราหาทางแก้ที่จะช่วยให้ใช้งานสะดวกขึ้นแต่ในขณะเดียวกันก็ป้องกัน spams ได้ดีครับ
แวะมาเยี่ยมค่ะ...หายงอนหรือยังคะ...อิอิ ^_^