-ขอน้อมรับเสียง สวรรค์ นี้ เป็นแบบฝึกหัด จะนำสามข้อนี้ เป็นการบ้านสำหรับปีนี้

จะปฎบัติดู แล้วมาดูกันว่า จะเป็นอย่างไร จะเปลี่ยนไปแค่ไหน !!!!!!!!!

ขอบพระคุณท่าน

โดยเฉพาะข้อสามนี่ คนไทย ไม่ถนัด คือถนัดแต่ติ (ปากไม่ตรงใจก็มี)

เคยฟังบรรยายว่า พ่อแม่ หากนำเทคนิคข้อสามนี้ไปใช้กับลูกจะเกิดผลทางบวกกับพัฒนการเด็ก มาก สร้างกำลังใจ สร้างความเชื่อมั่น กำลังใจในตนเอง ไม่เหมือนคนสมัยก่อนชอบดู ติ กด ข่ม เด็กไว้ (แต่เด็กเขาคิดตรง) ทำให้ขาดความมั่นใจ

อื่ม... ตอนแรกเราทำยากน่าดู

แค่ไม่ด่าใครนี่ก็แทบจะแย่แล้ว

แต่มีคำพูดของท่านพระอาจารย์คำหนึ่งที่มีไว้ใช้เตือนสติ เตือนใจเสมอ

ท่านกล่าวว่า...

"หากเราคิดจะตำหนิใคร เรานั้นแย่กว่าคนที่เราจะตำหนินั้นอีก..."

แย่จริง ๆ เลย แย่จริง ๆ เลย เราไม่อยากแย่แบบเขา เราจึงไม่ตำหนิเขา และเราไม่อยากจะแย่กว่าเขา เราจึงไม่แม้แต่เพียง "คิด" ที่จะตำหนิเขา...

มิน่า

เคยมีพระท่านหนึ่ง กล่าว (แต่เราถือเป็นคำสอน) เราว่า

"โยม! หากคิดจะว่าใคร หรือแม้จะกล่าวอบรม สั่งสอน ตักเตือน ติเตียนใครนี่

ต้องใคร่ครวญแล้ว ใคร่ครวญอีกให้ดีทีเดียว ก่อนจะพูดออกไป"

คำพูดนั้นมันยังก้องๆอยู่ เหมือนกระแทกเข้ามาให้นำคำพูดนั้นมาใคร่ครวญและปฎิบัติเช่นกัน

ถูกต้อง ๆ

หากเขา "ศรัทธา" เรา เราก็พูดได้ สอนได้ และก็ควรพูด ควรสอน

หากเขา "ไม่ศรัทธา" เรา เราก็พูดไม่ได้ สอนไม่ได้ และก็ไม่ควรพูด ไม่ควรสอน

การพูด การบอก การสอนกับคนที่ไร้ซึ่งความศรัทธานั้น ก็เปรียบได้ดั่งเอามือไปรั้งไว้ซึ่งกิ่งไม้

กิ่งไม้ที่จะโน้มไปข้างหลัง แล้วเราเอามือรั้งกลับมาข้างหน้านั้น

นอกจากกิ่งไม้จะไม่เอนมาข้างหน้าตามเราแล้ว ทำให้เราเสียแรงเปล่า มิหนำซ้ำยังจะดีดกลับไปอย่างแรงกระแทกหน้าคนที่เดินตามมาข้างหลังอีกต่างหาก

ควรปล่อยวางกับคนที่ควรปล่อยวาง

ไม้ที่ชุ่มน้ำยอมนำมาสีไฟไม่ได้ฉันนั้น

จิตใจของคนที่ไร้ซึ่งศรัทธาและเต็มไปด้วย "มิจฉาทิฏฐิ" ก็ฉันนั้น ย่อมไม่เกิดประโยชน์ใด ๆ เลยหากเราจะนำมาเป็นเชื้อหรือเป็นฟืน...