เวลาที่เรากำลังมีความรู้สึกเสียใจ

ไม่ว่าความรู้สึกนั้นมันจะเกิดจากการสูญเสีย

หรือการผิดหวัง ไม่ได้ดังหวัง หรืออะไรก็ตาม

การที่เราเอาจิตของเรา บอกกับตัวเราว่า

เราต้องเสียใจ ร้องไห้สิ หากต้องทำ ก็ขอให้ทำแค่เสี้ยวนาทีเท่านั้นน่ะ

อย่าปล่อยให้จิตที่เศร้าหมอง มันเดินตามเหมือนเป็นเงาของเราอยู่ตลอดไป

เพราะยังไง ไม่ว่าจะสัตว์ คน หรือสิ่งของ

ทุกอย่างต้องพลัดพรากเราไป ไม่วันนี้ก็วันต่อไปในข้างหน้า

หากเรารีบทำให้ใจเรายอมรับได้เร็วที่สุด สิ่งนั้นจะเป็นสิ่งที่นำเราสู่ความเป็นจริง นำเราสู่ความสุขใจ

วันนี้ก็เสียใจมากที่ทำให้อาโจ๋ย ลูกแมวของกอตาย

มันเป็นความผิด และกอก็นั่งทบทวน ทบทวนแล้วทบทวนอีก

จนกอได้สิ่งสอนใจตัวเอง และจะทำให้ได้ เพื่อลบล้างความผิดในวันนี้ แม้ว่าหากไม่สามารถลบล้างความผิดที่เราเคยทำ

แต่การที่เรารู้จักทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้น มันจะสามารถทำให้เรารู้จักคิด รู้ว่าต่อไปเราควรทำแบบไหน เพื่อจะไม่ให้เกิดความผิดขึ้นอีกครั้ง

เมื่อเราทบทวน ถึงสิ่งที่ต้องพลัดพรากจากเราไปแล้ว เราก็ต้องดึงจิตของเรา มาหาสิ่งที่สามารถทำให้จิตใจเราไม่เศร้าหมอง

ก็จะอะไรอีกเล่า ที่จะทำให้กอมีความสุข ก็การวาดภาพ

วันนี้ขอทบทวน วิชาการวาดเขียน ที่เล่าเรียนมาจากตัวเองนี่แหละ

โดยมีนางแบบนายแบบ เพื่อน gotoknow มาเป็นให้

ตอนที่วาดครูอ้อย ยังไม่เคยระบายสี ภาพเหมือนมาก่อน นอกจากภาพของพระเจ้าอยู่หัว

ครูอ้อยเป็นนางแบบคนแรก พอวาดกับดินสอ กอก็แรเงากับดินสอ กะว่าคงจะไม่ระบายสี เลยแรเงาดินสอส่ะเข้มเลย

แต่พอวาดเสร็จ เกิดอยากระบายสีขึ้นมาอีก พอระบายสี

อ้าววววว หน้าตาของครูอ้อยแรเงาดินสอเข้มส่ะแล้ว พอระบายสีเพื่อสร้างเงาของหน้า หรือแม้กระทั่งปาก มันก็จะมีรอยดำ ๆ

สังเกตุได้จากภาพครูอ้อย พอกอยิ่งย่อภาพโดยการบีบภาพใส่ในโปรแกรมเพ้นท์ ภาพที่บีบเล็กลง มันทำให้เงาดำของดินสอเด่นชัดจนมองไม่เห็นสีชมพูดของปาก

อิอิ ปากครูอ้อยจึงเหมือนคนสูบบุหรี่ส่ะงั้น

ต่อไปเมื่อต้องวาดภาพพี่ก้อย ภาพแม่ชี กอเลยวาดด้วยดินสอเบา ๆ ใส่ความมั่นใจว่า ยังไงก็จะระบายสี

ภาพเลยออกมาแต่งเงาด้วยสีสันที่สดใส

มาถึงภาพของครูแจ๋ว ฝีมือก็จะพัฒนาขึ้น อันนี้กอก็ดูเอาเองน่ะค่ะ อิอิ ไม่รู้ว่าถ้าเกิดมีอาจารย์สอนศิลปะมาเห็นจะบอกว่าพัฒนาขึ้นรึเปล่า อิอิ

พอมาถึงภาพพี่เอก จตุพร กอว่า กอมองไปมองมา มันก็เหมือนภาพต้นแบบที่กอนำมาเลย เพราะกอเริ่มใช้เทคนิคอะไร อ๋อ ก็เทคนิคมิคเอาเองว่า ดูให้ดี ตาในการวาดตุ๊กตา กับตาของคนจริง ๆ มันไม่เหมือนกันน่ะ ต้องทำยังไง

ผม เกิดเงา เกิดสีเข้ม สีอ่อน ดูยังไง

พอมาถึงภาพของน้องพัดลม ลูกพี่ซวง ภาพเด็ก ยังไม่เคยวาดเลยสักครั้ง ใช่ค่ะ วาดยากมาก ได้เรียนรู้ว่า ตาของเด็ก

เหมือนที่เค้าพูดเลย เด็กตาดำดำ เด็กจะมีตาดำที่ไม่เหมือนผู้ใหญ่จริง ๆ

อิอิ มีเพื่อน ๆ อีกหลายคนน่ะค่ะ แล้วกอจะทยอยวาดภาพให้เพื่อน ๆ ไปเรื่อย ๆ ค่ะ

กอว่า ถึงไม่ได้เรียน แต่หากเราหมั่นฝึกฝน เราก็จะเรียนรู้ได้ด้วยตนเอง ไม่มาก ก็ไม่มาก อิอิ

เพราะยังไง กอว่า การได้วาดภาพมันทำให้จิตใจกอดีขึ้น เหมือนกับการนั่งสมาธิที่ใคร ๆ บอกให้เราลองฝึก แต่อิอิ

พูดก็พูดเถอะค่ะ ขนาดบวชชีโกนหัวมาแล้ว กอก็ยังไม่ค่อยถนัดกับการนั่งสมาธิอยู่ดี

กอชอบฟังเพลง ชอบเต้น ชอบเล่นไปตามทำนอง อิอิ

และการได้วาดภาพนี่แหละ ที่ทำให้กอมีสมาธิกับสิ่งที่ทำได้เป็นชั่วโมงสองชั่วโมง จากการเริ่มต้นวาด จนกว่าภาพจะออกมาเสร็จสมบูรณ์ มันก็ต้องอาศัยความคิด และจินตนาการว่าจะวาดภาพนั้นออกมายังไง เรียกว่า กอก็ได้ฝึกสมาธิแล้วน่ะค่ะ

อย่างวันนี้แมวตาย ถ้าเป็นกอเมื่อก่อนคงปิดห้องนอนร้องไห้แล้วล่ะ เราทำให้อาโจ๋ยตาย

แต่ทุกสิ่งย่อมเปลี่ยนไป กอก็ย่อมเปลี่ยนไปด้วย เมื่อกอเสียใจ กอก็ต้องเปลี่ยนเป็นยิ้ม และกอก็เลือกที่จะยิ้ม เพราะพรุ่งนี้กอต้องเดินทางไปทำงาน

โชคดีมีความสุขน่ะค่ะ