สองวันที่ผ่านมา...ได้เดินทางไปอำเภอท่าคันโท จังหวัดกาฬสินธุ์
เริ่มต้นการเดินทางด้วยการตื่นนอนเช้ามืด ทำนั่นทำนี่เรื่อยไป...เริ่มตั้งแต่การปฏิบัติภาวนา การทำงานทางโลก การ Detox และเตรียมกระเป๋าซึ่งไม่มีอะไรมาก เพราะทุกวันนี้ใช้ชีวิตรุงรังน้อยลง เริ่มออกเดินทางจากขอนแก่นเมื่อฟ้าสางประมาณหกโมงกว่า ขับรถไปเรื่อยๆ แบบไม่เร่งรีบ อากาศดี ระยะทางไม่ไกล ผ่านไปทางอำเภอน้ำพอง และอำเภอกระนวน เมื่อเข้าเขตอำเภอท่าคันโท...ตื่นตาตื่นใจมากสองข้างทางสวยงามด้วยเนินเขาที่ปลูกไร่อ้อย และทิวเขาคลอเคลียกับเมฆหมอก...
มีเพื่อนโทรหาเพื่อถามข่าวคราวการเดินทางด้วยความห่วงใย...
ข้าพเจ้าไม่ได้เร่งรีบมากนัก ขับรถไปเรื่อยๆ และแวะพักถ่ายภาพข้างทางไปด้วย การเดินทางไม่ซับซ้อนไปง่าย รถไม่เยอะ ชีวิตยามเช้า...เริ่มต้น ทำให้รู้สึกสดชื่นและสัมผัสได้แห่งพลังชีวิตของผู้คน ต้นไม้ และสรรพสิ่งต่างๆ... ข้าพเจ้าได้อาหารห่อเล็กๆ ติดรถไปด้วยและทานระหว่างทาง ไปถึงท่าคันโทจะได้เริ่มต้นทำงานเลย จะได้ไม่ต้องวุ่นวานกับอาหารมากนัก
ได้มีโอกาสทักทายเพชร และแม่...ไม่เจอลูกชายเพราะไปโรงเรียนแต่ตอนเย็นได้เจอและได้สอนการบ้านลูกโบวี่ด้วย...
เราไปที่ห้องประชุม...เล็ก กระทัดรัดแต่ดู ผ่อนคลายและใกล้ชิด เพชรเล่าว่าไปยืมเสื่อที่วัดมาปู และได้เยียวยาสุขภาพของหลวงพ่อด้วย เป็นความเกื้อกูลที่งดงามบ้าน วัด ชุมชน โรงพยาบาล... เราเริ่มต้นกระบวนการอมรมเรื่อง KM ด้วยกระบวนการ KM...
"สอนเรื่อง KM ด้วยกระบวนการ KM"
ตามต่อยอด KM จากวันแรกด้วย R2R
"เรียนรู้ R2R ด้วยกระบวนการ KM" อีกเช่นเคย
เน้นการเรียนรู้ด้วยใจที่เบิกบาน...ปนเปื้อนการเบียดเบียนตนเองและผู้อื่นให้น้อยที่สุด
ก่อนเริ่มต้นข้าพเจ้าได้ถามถึงความคาดหวัง...ของผู้เข้าร่วม ต่างพบหัวใจที่มีความทุกข์และเบื่อหน่ายที่จะต้องเข้าอบรมครั้งนี้ เพราะพอได้ยินคำว่า KM ทุกคนต่างอยากปฏิเสธและไม่อยากเข้าร่วม ข้าพเจ้าเกิดเป็นความสลดใจของผู้คนที่ได้ทำ KM ทำไมถึงได้มีความทุกข์เช่นนี้ หลายครั้งหลายแห่งที่ได้เดินทางไปจัดกระบวนการให้หลายๆ องค์กรที่เคยผ่านการอบรม KM แต่กลับพบความทุกข์ใจในคนทำงาน
ข้าพเจ้ามองว่า การทำ KM นี้ก่อเกิดพลังแห่งความสุข และเป็นการขัดเกลาจิตใจได้อย่างละเอียด...
แต่กลับพบว่าในหลายองค์กรที่ไปจัดกระบวนการให้ ต่างได้รับฟังเสียงบ่นและเบื่อหน่ายไม่อยากทำ KM "แต่นั่นคือการขาดความเข้าใจ"----> ข้าพเจ้าได้ตั้งปณิธานเล็กๆ ไว้ในใจว่า หากมีโอกาสได้เดินทางไปแบ่งปันความเข้าใจ เชื่อว่า "ความสุขย่อมจะปรากฏขึ้นได้ในใจ" ด้วยความตื่นรู้และเข้าใจในกระบวนการ KM มากขึ้น... และเขาเหล่านั้นจะก้าวเดินและทำ KM ด้วยหัวใจที่เบิกบาน
ณ ท่าคันโท "เราเริ่มกระบวนการด้วยใจที่พร้อมตื่นรู้ต่อการเรียนรู้... " การเปิดพลังทางใจทำให้เกิดพลังทางความคิด ... ใจที่เบาสบาย เป็นการกระตุ้นที่นำไปสู่ open mind พร้อมรับสิ่งต่างๆ โดยปราศจากอคติ
การเรียนรู้สองวันที่ท่าคันโท...ทำให้หัวใจของข้าพเจ้าเบ่งบาน เพราะสัมผัสได้ถึงความทุกข์ในใจที่เบาบางลง เกิดสัมมาทิฐิต่อการทำ KM ด้วยหัวใจที่นอบน้อม และสร้างสรรค์พลังที่ดีงามแบ่งปันไปสู่ผู้รับบริการที่อยู่ในพื้นที่ของชาวท่าคันโท...มากกว่าการทำ KM ที่มุ่งไปสู่การตอบคำถามในกระดาษ
ข้าพเจ้ารู้สึกขอบคุณชาวท่าคันโท...ที่ทำให้ข้าพเจ้าได้ตื่นรู้และเรียนรู้ร่วมไปด้วย การล้อมวงนั่งทานข้าวร่วมกันไม่ว่าจะเป็นหมอ พยาบาล เจ้าหน้าที่ทุกระดับ นั่งทานข้าวร่วมกันเหมือนอยู่บ้าน "ปูเสื่อ"... เสียงหัวเราะ อย่างมีความสุขของพี่รัตน์ที่มีหัวใจเปี่ยมด้วยการให้... service mind อย่างแท้จริงโดยไม่ต้องผ่านการอบรมใดใด...
การเวียนเข้าเวียนออกของทีมทันตกรรมที่นำโดยหมอกวน ปอร์ ก๊อปปี้ และ อ๊อฟ ...ก่อเกิดเป็นความประทับใจ ช่วงว่างจากคนไข้ก็จะพลัดกันเข้ามาร่วมกระบวนการ ... จนถึงวินาทีสุดท้าย คือ ความสุขเล็กๆ ที่เกิดขึ้นในการเรียนรู้
การเพิ่มจำนวนขึ้นของชาวสถานีอนามัย...ที่มาอย่างพร้อมเพรียง...มาด้วยหัวใจ
โก้...อยู่กับเราทั้งวันและต่อยอดความคิดให้งานทันตกรรมได้อย่างดียิ่ง พี่ไก่พี่ใหญ่ของทีม ... พี่อ้อยผู้ถูกบังคับออกมาและยิ้มได้เบิกบานขึ้นเรื่อยๆ กับความภูมิใจที่ได้เกิดปิ๊งแว้ปไอเดีย พี่แป๋วผู้เปี่ยมด้วยใจที่พร้อมรับต่อการขัดเกลาอัตตาตัวเอง แม่หมีผู้จะเกษียณอีกไม่กี่วัน เปี่ยมด้วยเรื่องเล่าอันงดงามที่ต่อยอดทางความคิดให้กับเปา-ช่างเทคนิคประจำโรงพยาบาล รุ้ง-ผู้ถูกสอบถามและกล้าเปิดเผยถึงความทุกข์ใจในการเรียนรู้ KM ที่ผ่านมา พี่ปูเป้...มีใจที่เปี่ยมสุขพร้อมตื่นรับลมหายใจอันสงบ แม่แขกผู้มีความสุขที่ได้เข้าใจวิจัย R2R จากงานที่ตัวเองทำอยู่ทุกวันที่สถานีอนามัย... พี่วิชที่มาพร้อมรับลมหายใจกลับไปแบ่งปันลูกสาวที่บ้าน... ยอดนั่งอยู่ตรงกลางวงผู้เพียรคอยปิดไฟให้วิทยากรและมีจิตอาสาเสริฟน้ำเย็นๆ ให้กับทุกคน
พี่รส...หัวหน้าฝ่ายการพยาบาลมาวันที่สองแต่เกิดแนวคิดพุ่งกระฉูดที่จะให้น้องไปดำเนินการต่อ... มิลค์เพื่อนผู้ไม่ได้เจอกันมากกว่าทศวรรษ สละไม่ไปประชุมที่จังหวัดแต่มาเข้าร่วมด้วย ... นั่งฟังอย่างอารมณ์ดีข้างน้องพิมผู้มีเสียงหัวเราะอันเบิกบาน... พร้อมหมู่เพื่อนที่จบมาใหม่หลายท่าน เบิ้ม ต๋อง นกเล็ก ปุ๊.. บางท่านมาพร้อมกันเป็นครอบครัวน่ารักมากอย่างน้องนางและพี่ปุ๊-ท่านมหาของเรา ... และอีกหลายท่านที่อยู่ร่วมทุกข์และสุขด้วยกันในสองวัน
ครึ่งวันสุดท้ายเราถอดบทเรียนกัน... ได้ซึมซับพลังแห่งความสุขเล็กๆ ที่เกิดขึ้นในใจของทุกคน ดีใจที่ได้ยินคำบอกเล่า...ว่ามี "พลังใจอยากทำงาน"...
ข้าพเจ้าตั้งใจแบบเงียบๆ ว่า...จะไม่ขอละทิ้ง หากมีสิ่งใดที่พอช่วยแบ่งปันได้ จะรีบทันที หากมีโอกาสข้าพเจ้า...อยากให้เกิดการแบ่งปันความสุขเล็กๆ นี้ในพื้นที่ต่างๆ ที่ข้าพเจ้าได้เดินทางไป
บริบทที่นี่ทำให้ข้าพเจ้าระลึกถึง "ชาวปาย"...หมอสุพัฒน์ ท่านสมคบ พี่ศรี พี่รอน และอีกหลายๆ ท่านที่ได้พบเจอ ต่างๆ เหล่านี้ คือ พลังแห่งความสุข...ที่เรียบง่าย
_______________________________________________________________________________
สวัสดีค่ะอาจารย์กะปุ่ม
สิ่งที่รุ้งและเพื่อนได้เรียนรู้ในวันที่อาจารย์มา ก็เกิดความเข้าใจหลายอย่างทั้งในตนเองและผู้อื่น รวบถึงการฟังผู้อื่นให้เป็น ที่คงจะนำไปใช้ประโยช์ได้มากแน่ๆค่ะ
ผมอาจจะยังไม่ลุ่มลึกในกระบวนการเรื่อง KM ดังเช่นคุณกะปุ๋ม แต่ที่สัมผัสชัดเจนแล้ว และไม่กังขาเลยก็คือ .. KM ช่วยเยียวยาตัวเอง หรือแม้แต่ขัดเกลาตัวเองอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน รวมถึงการค้นพบมิตรภาพอันยิ่งใหญ่ผ่านมิติของ Blog ด้วยเหมือนกัน
....
คุณกะปุ๋ม เหมาะยิ่งแล้วครับสำหรับเวทีเช่นนี้
ผมชื่นชมจริง ๆ
สวัสดีค่ะ น้องกะปุ๋ม
สวัสดีครับ
มาอ่านแล้ว ได้สัมผัสถึงพลังแห่งความสุขใจ ความงดงามที่เกิดขึ้นมากๆครับ
แม้ว่าจะอยู่ไกล
ขอบคุณที่กล่าวถึงเรื่องราวที่ปายครับ....
ผมพยามต่อยอดและทำให้ภาพที่งดงามนี้ได้ดำเนินงานต่อ
โดยการเรียนรู้ที่ภายในของเราเอง และแต่ละคนครับ
มีโครงการที่จะทำแบบนี้กับชาวพี่น้องปายอีกบ้างครับ
เพราะว่าตอนนี้ประเด็น R2R กำลังจุดติดครับ
สักต้นๆตุลา หรือปลายสิงหาน่าจะพอว่างหรือเปล่าครับ
แบบว่าพี่หัวหน้าฝ่ายที่นี่ท่านอยากได้วิทยากรที่
มาแบ่งปันกับเพื่อนๆพยาบาลและบุคลากรอื่นๆที่นี่ครับ
เริ่มที่ R2R แบบเป็นบทที่ 1 2 3 อะไรทำน้องนั้น
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณกะปุ๋ม สาวน้อยมหัศจรรย์ ตัวจริง
เข้ามาเรียนรู้ด้วยนะครับ ชื่นชมและศรัทธาเสมอในวิถีที่เป็นคุณกะปุ๋ม
กระบวนกร ในกระบวนการแบบนี้เป็นเรื่องละเอียดมาก อยากเรียนรู้ด้วยครับ หากมีโอกาสกระผมขอตามไปเรียนรู้ด้วยคน
เมื่อวานก็ฝากเนื้อฝากตัวกับ พี่กอล์ฟแห่ง SCG. ว่าขอไปร่วมเรียนรู้ด้วย...
แบบว่าอารมณ์อยากเรียนรู้มากครับ ช่วงนี้
ส่วน Humanized health care ผมคงต้องชวนคุณกะปุ๋มมาร่วมในช่วงใดช่วงหนึ่งเป็นแน่...
ขอบคุณครับ
แฮ๊ะๆๆๆ ได้เห็นได้สัมผัส doctor ตัวเป็นๆแล้วก็ดีค่ะรู้สึกอ.เป็นกันเองดี ไม่ถือตัวง่ายๆเป็นไปตามธรรมชาติของชีวิตมนุษณ์ที่ยังมีลมหายใจ และรู้สึกชอบที่อ.มีธรรมะสอนทั้งวิชาการและอิงธรรมะ
ตามมาให้กำลังใจนะคะ..
2-3 สิงหาคม ขอจองตัวนะคะ..(เสาร์ อาทิตย์)ไม่ทราบรบกวนรึเปล่า..แต่ขอโอกาสให้ หล่มสักได้มีโอกาส สัมผัสกับกระบวนการที่ดีมีคุณค่านะคะ...
ตามมาเรียนวิชา KM กับ ธรรมะแบบ KM ของคุณกะปุ๋มครับ
หากมนุษย์รับรู้ในสิ่งดีๆของชีวิต ก็จะทำให้ชีวิตเบิกบาน การเปิดใจเป็นการละวางตัวตนอย่างหนึ่ง และเมื่อรับฟังผู้อื่นบ้างชีวิตก็เป็นสุขเพิ่มขึ้น
ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆครับ
อ่านแล้ว รู้สึกเป็นสุขด้วย เขาเรียกว่าสุขเล็กๆ..ใช่ไหมคะน้องกะปุ๋ม
สวัสดีค่ะรุ้ง :
(^___^)
คุณพนัสคะ... :
ป้าแดงขา :
น้องหมอพ่อน้องสบาย :
(^___^)
น้องหมอพ่อน้องสบาย :
คุณเอก :
น้องปอล๋อ :
พี่ฮูโต๋คะ :
ท่านอัยการคะ :
พี่แก้วขา :
สวัสดีค่ะ
- ขอบคุณมากค่ะ กับบรรยากาศดี
ความสุขในใจเล็ก ๆ เริ่มเบ่งบานที่ท่าคันโท และตอนนี้เริ่มแพร่ขยายไปสู่ระดับโซน
ในเขตกาฬสินธุ์ และหวังเล็ก ๆ ว่าจะขยายไปทั่วทุกองค์กร...ทั่วโลกค่ะ
- ขอเชิญร่วมสร้างบุญ "เติมความสุขเล็ก ๆ ในใจ เราชาวโซน 5 "
วันที่ 10-11 ก.ค 51 ที่ห้วยเม็ก น้องน้ำหวานกำลังเตรียมการประสานให้ค่ะ
คิดถึงป้าแดงและคุณพ่อน้องสบายค่ะ
- แอบนินทาเล็ก ๆ กับความน่ารักของท่าน
- และแอบคิดถึงทุก ๆ ท่านที่นี่
"มิตรภาพไร้พรมแดน"
สวัสดีค่ะ พี่กะปุ๋ม
ทราบจากพี่เก๋ว่าพี่ไม่ว่าง วันะรรมดา ซะแล้ว
ไม่เป็นไรนะคะ ถ้ามีโอกาสเราคงได้ร่วมแลกเปลี่ยนกันอีก น้ำหวานชักแย่ ไม่ค่อยสงสารคนที่เป็นปรปักกับงานคุรภาพอีกแล้ว กลัวลูกคลอดออกมาจลเกลียดจงชัง เขาด้วยจังเลย
อคิติเยอะ มาก ต้องใช้เวลาไปนั่งสมาธิก่อนนะคะ
หมั่นดูจิต ดูความคิด ความรู้สึกของเรานะคะน้องหวาน... หากไม่ดีก็ละและวางมันลงซะ ... ทำใจให้สบาย อยู่กับลมหายใจของเราทุกขณะจิต...
"ครรภ์ของแม่ก็คือ โลกของลูก" เหมือนดั่งเช่น แม่ชี้ศันสนีย์ท่านบอกนะคะ...
(^___^)