ขึ้นชื่อเรื่องว่า "ขอลัดคิว เล่าเรื่อง... วันที่ดีอีกหนึ่งวันที่นา ดร.แสวง รวยสูงเนิน" ก็เนื่องมาจากวันนี้เป็นวันที่ดี ที่มีเรื่องราวมากมายอยากนำมาบันทึก แบ่งปัน... และบันทึกเก็บไว้สำหรับตนเองด้วยเป็นวันที่นำไปสู่การเกิดประเด็นมากมาย ในสมองอันน้อยๆ ของข้าพเจ้า...
และที่ขอลัดคิวเล่าเรื่องนี้...ก่อน...
เพราะเป็นเรื่องราวที่ได้รับพลังที่ดีงามจาก ... บุคคลที่พิเศษ ผู้ร่ำรวยถึงขั้นอภิมหาเศรษฐีเทียบไม่ได้ ข้าพเจ้าไม่ได้กล่าวเกินความจริง หากแต่เป็นความจริงที่ข้าพเจ้าสัมผัสและรับรู้ได้... ข้าพเจ้าจึงไม่อาจต้านทานความรู้สึกประทับใจให้รอวันที่พอมีเวลาที่จะนำมาบันทึกไว้ได้ จึงต้องวางทุกอย่างลงก่อน แม้แต่เวลาที่เหมาะต่อการนอนหลับ แต่ข้าพเจ้าก็ต้องขออนุญาตตนเอง ที่อยากจะนำเรื่องราวดีดีที่ผ่านผัสสะ ร้อยเรียงในสัญญาความจำของตนเอง เพราะเป็นเรื่องราวที่ดี ที่เหมาะต่อการบันทึกเก็บไว้
เราไปถึงนา...ของ รศ.ดร.แสวง รวยสูงเนินก่อนเวลานัดหมาย อาจารย์ให้เราตัดถนนไป แต่เราพอมีเวลาจึงขับผ่านเลยไปและค่อยยูเทิร์นกลับมา แล้วเลี้ยวลงไปตามทางดินที่เจิ่งนองด้วยโคลนตม เราในที่นี้มีพี่แก้ว - อุบล จ๋วงพานิช .... อ.ฝน - ธันยพร และ อ.เอก - จตุพร... สามสาวและอีกหนึ่งหนุ่มที่วันนี้กรำแดดร้อนที่ อ.เขื่อนอุบลรัตน์ และร่ำลาด้วยใจที่อิ่มเอิบ มุ่งตรงไปที่นาของอาจารย์แสวง... เราใช้เวลาไม่นานไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงถึงที่นัดหมาย และได้มีเวลาที่จะเดินสัมผัสธรรมชาติ ทุ่งนา...แสงแดด และสามลมร้อนที่ไม่ทรมาณในตนเอง...
เราตัดสินใจจอดรถไว้ที่ปากทางเข้า และเดินเข้าไป เพื่อไปรออาจารย์ที่นา... ไม่นานอาจารย์ก็ขับรถมาถึงพร้อมถุงปลา... เพื่อนำมาให้พวกเราปล่อยลงบนพื้นที่นา
ช่วงเวลาสั้นๆ ข้าพเจ้าได้เรียนรู้โลกใบใหญ่... ขึ้นกว่าเดิมที่ตนเองสัมผัส...
เป็นความรู้ ที่ก่อให้ข้าพเจ้าเกิดความรู้สึกอิ่มเอิบและสัมผัสถึงพลังชีวิต พลังแห่งธรรมชาติที่บริสุทธิ์ยิ่งนัก ... แตกต่างจากท้องทุ่งนาทั่วไป เพราะมีจิตวิญญาณ และความงดงามที่หลอมรวมพลังชีวิตของสรรพสิ่งเข้ามาไว้ด้วยกัน...
พื้นที่ที่ร่มเย็น...
อันมาจากการไม่พยายามปรุงแต่ง... ให้ดำเนินไปตาม เหตุแห่งความเป็นไป ตามที่พึงจะเป็นไป คำถามหลายคำถาม.. อันเป็นคำถามจากความโง่เขลาของข้าพเจ้า ... อาจารย์เมตตาให้ตัวความรู้อันเป็น Data ใหม่...เข้าไปเก็บและประมวลผลในสมองอันน้อยๆ ของข้าพเจ้า ทำให้เกิดความเบิกกว้างหลายอย่าง...
ข้าพเจ้าเห็นถึง... ความมหัศจรรย์ที่ผ่านกระบวนการคิด คิดอย่างใส่ใจ และลงมือปฏิบัติเพื่อทดสอบแนวคิดของตนเอง... ด้วยความรัก ความใส่ใจ และ "ความจริงใจ"... ต่อธรรมชาติที่อยู่เบื้องหน้าของอาจารย์
กระบวนการของการก่อเกิด ข้าวจากหนึ่งเมล็ด มาเป็นกอข้าวหนึ่งกอ... และแปรเปลี่ยนรูปลักษณ์มาเป็นข้าวอีกหลายๆ เม็ดบนจาน... "ข้าวรสชาติกลมกล่อม... หวาน มัน ไม่ต้องทานกับ เพียงแต่ทานข้าวเปล่าๆ ก็อิ่มเอิมใจแล้ว"...
อาจารย์ได้เล่าถึงกระบวนการอันมาจากพื้นฐานปรัชญาความคิดความเชื่อ ต่อความเคารพใน "ธรรมชาติ" ... อันเป็นธรรมชาติที่ดำรงตนอยู่ได้ด้วยธรรมชาติเอง การฟังเรื่องราวท่ามกลางธรรมชาติ และทานผลไม้ที่อาจารย์นำติดไม้ติดมือมาด้วย และให้เราช่วยกันร่วมรับผิดชอบทานให้หมด ลมเย็นๆ โชยมาพร้อมกลิ่นหอมจากท้องทุ่ง ...
"จิตวิญญาณ"....
"การศึกษา...จากปฏิบัติสู่ปฏิบัติ"... ด้วยความเคารพต่อสรรพสิ่งอันกำเนิดจากธรรมชาติ
"กระบวนการเรียน"... อันมหาศาล ที่แบ่งปันไปสู่สังคมและโลก...
ต่างๆ เหล่านี้นำไปสู่ความขบคิด ภายในของข้าพเจ้าเอง ก่อเกิดการย้อนถามต่อตนเองว่า ... ณ ปัจจุบันขณะ... ข้าพเจ้าได้เห็นคนต้นแบบที่ได้ลงมือทำสิ่งต่างๆ มากมายอันก่อเกิดประโยชน์อย่างมากมาย...
อาจารย์สอนเรื่อง "ธรรมชาติ" อันผ่านแนวคิดที่ลุ่มลึก... ซึ้ง
การมองเหตุแห่งปัจจัย การดำรงอยู่ ... และการนำไปสู่ "สิ่ง" ที่เราต่างให้ชื่อให้ความหมาย
ข้าพเจ้าพูดคุยกับคุณเอก...ว่า "ข้าพเจ้ามาเรียนรู้เรื่อง ปรัชญาชีวิต"...ที่ไม่ได้เป็นเพียงนามธรรมที่ฟังเข้าใจยาก หากแต่เป็นปรัชญาที่จ่ออยู่เพียงลมหายใจของมนุษย์นี้เท่านั้นเอง
ความแตกต่างของสองพื้นที่ที่อยู่แทบติดกัน
หนึ่งพื้นที่เป็นการทำนาด้วยความเคารพต่อธรรมชาติ และนาอีกหนึ่งผืนคือความพยายามดิ้นรนที่อยากจะเอาชนะธรรมชาติ สิ่งที่ข้าพเจ้าได้เรียนจากอาจารย์แสวง คือ ความเคารพต่อชาวนา ข้าพเจ้าสัมผัสไม่ได้เลยจากความคิดตำหนิติเตียน... อาจารย์จะพูดเสมอว่า "คือความเข้าใจผิด" ... ความดูถูกดูแคลนในบุคคลอื่นไม่มี การตำหนิ ทำนองยกตนข่มคนด้อย... ไม่มีปรากฏทั้งท่าที วาจา และความคิด จากอาจารย์แสวง...
อาจารย์ไม่ได้เพียงแค่เคารพในคนเท่านั้น ... อาจารย์แสวงเคารพในธรรมชาติ อย่างแท้
นี่คือ... ผู้ที่เกิด และดำรงอยู่ในธรรมชาติอย่างแท้ สำหรับ "ข้าพเจ้า"
ด้วยความศรัทธาและนับถือ
ขอบพระคุณ "คนต้นแบบรวยสูงเนิน - อ.อัมพร และดร.แสวง"... ผู้เป็นครูสำหรับข้าพเจ้าในวันนี้ ครูผู้ร่ำรวยอย่างจริงโดยแท้
(๑) ท้องทุ่งนา... "ธรรมชาติ" ...
(๒) ท้ายรถอาจารย์มีทั้งถุงปลา เพื่อนำมาปล่อย เพราะปลาเหล่านี้กินหอยเชอรี่เป็นอาหาร
และตระกร้าเศษ...เปลือกผลไม้ต่างๆ มากมาย...
(๓) ธรรมชาติดำรงอยู่ด้วยธรรมชาติเอง...
(๔) ...
---------------------------------
เมื่อ พฤ. 04 ก.ย. 2551 @ 00:28
811102 [ลบ]
ผมครุ่นคิดทุกวันว่าจะกลับคืนสู่ผืนนาได้อย่างไร และตอนไหน ..
แต่ก็เชื่อใจว่า..
สักวัน ผมจะต้องกลับไปสู่วิถีแบบนั้นอย่างแน่นอน
เพราะมันคือความสุขที่ผมไม่เคยกังขา -
ขอบคุณครับ