ติ๋ว.. ใบไม้ร้องเพลง
ดีใจจังที่ได้เจอติ๋ว...ที่นี่...เป็นเรื่องที่เซอร์ไพร์ในเช้านี้ที่พี่ได้เปิดเข้ามาใน G2K
ยินดีต้อนรับนะคะ ที่นี่ คือ อีกหนึ่งแหล่งแห่งการเรียนรู้นะคะ
ชีวิต คือ การเดินทางนะน้องรัก
(^____^)
บันทึกนี้ขอเขียนเพื่อเก็บไว้ เพื่อน้อมใจอันหยาบของตนเองนี้ ให้นำไปสู่ความละเอียดจากการได้ปฏิบัติภาวนาในทุกขณะจิต น้อมนำตนเองด้วยใจเบาเบาต่อสิ่งที่มากระทบต่างๆ มากมาย ซึ่งเป็นเรื่องที่เราไม่อาจสามารถหลีกเลี่ยงได้ ไม่ว่าด้วยใดใดก็ตาม... ในทุกลมหายใจที่เรามีอยู่นั้น พึงละวางการทำความชั่วทั้งทางใจ คำพูด และการกระทำให้มากที่สุด ทางกายนี้หยาบทำได้ง่ายกว่า คำพูด... แต่ที่ยากที่สุด คือ การทำชั่วทางใจ ชั่วนี้ชั่วอย่างไร ... คือการคิด ปรุงแต่งไปต่างๆ นานา ตามประสบการณ์และการเรียนรู้ที่ตนเองไปสัมผัสสัมพันธ์...
หน้าที่อีกหนึ่ง...ของการได้เกิดมานอกจากละการละทำความชั่วแล้ว พึงน้อมนำตนเองให้ได้ทำความดี การทำความดีนี้ทำได้ยากมาก เพราะพลังความชั่วที่ครอบงำอยู่ในจิตใจเรานี้ช่างมีอนุภาพมากมายเหลือเกิน เพียงแค่การบังคับน้อมนำตนเองให้ได้คิดดีนี่ก็ช่างทำได้ยาก ดังนั้น... พระพุทธองค์จึงได้ทรงเมตตาสอนสั่งเราให้มีความอดทน อดกลั้นต่อสภาวะที่มาคุกคามจิตใจ เพื่อให้เกิดความสำรวมในใจ ไม่ให้คิดออกนอกลู่ทาง คิดไปในทางที่ไม่ดี...
ระหว่างเส้นทางการเดินทาง...จากการเกิด >>> ไปสู่ความตาย...นั้นมีเรื่องราวมากมายภายนอกที่เราต้องทำ แต่...สิ่งสำคัญที่เราไม่อาจละเลยได้ คือ เรื่องราวภายใน อันเป็นสิ่งสั่งสมเพื่อการขัดเกลาจิตใจให้ผ่องแผ้ว ประภัสสร... เรื่องราวภายนอกบางเรื่องราว เป็นเรื่องที่เราไม่สามารถที่จะควบคุมไปตามที่ตนเองปรารถนาได้ เราทำได้เพียงน้อมใจยอมรับต่อการมามีปฏิสัมพันธ์นั้น ด้วยใจที่นอบน้อม ด้วยใจเบาเบา...
ระว่างการเดินทาง...เหตุปัจจัยเดิม ไม่สามารถไปแก้ไขได้ แต่เราสามารถสร้างเหตุปัจจัยใหม่ได้..อันเป็นปัจจัยที่งดงามที่จะนำพาจิตของเราไปสู่...สภาวะเบาเบา อันเป็นสภาวะแห่งความมีเมตตาและปัญญา ทั้งต่อตนเองและผู้อื่น...อย่างนอบน้อม
บารมี เป็นอีกหนึ่งคำสอนที่พระพุทธองค์ได้เมตตาให้มนุษย์อันเป็นสัตว์โลกได้น้อมนำมาใช้ในการเดินทางจากเกิดไปสู่สภาวะการดับ... ทำให้การเดินทางของเรานี้มีคุณค่า มีความหมายมากขึ้น เป็นการเดินทางที่ไม่สะเปะสะปะ... พอเป็นทุนรอนในการเดินทาง... บารมีนั้นอาจน้อมนำมาที่ใจให้ได้เกิดเป็นกำลังใจที่งดงาม... ข้าพเจ้ามักน้อมนำมาพิจารณาในตนเองอยู่เสมอว่า...
สำหรับข้าพเจ้าเอง...ยังเป็นผู้ต้องขัดเกลาจิตใจนี้อยู่ ซึ่งเป็นการขัดเกลาจิตใจที่ต้องทำตราบเท่าชีวิตจะหาไม่... ขัดเกลาจิตใจที่หยาบนี้อยู่ และเป็นการขัดเกลาด้วยตัวของข้าพเจ้าเอง อันมีครูบาอาจารย์ อันมีพระพุทธองค์เป็นครูใหญ่ และมีพระสุปฏิปัณโณเมตตาชี้แนะทางไม่ให้ออกนอกลู่นอกทาง...พร้อมมีกัลยาณมิตรอันหมายถึงทุกสรรพสิ่งร่วมเดินทางไปในเส้นทาง ... โดยกำลังใจอันงดงามที่ตนเองต้องสร้างขึ้นมาเพื่อตนเอง ไม่ร้องขอจากสรรพสิ่งใดใดทั้งสิ้น...
---------------------------------
ชัดเจนและมีประโยชน์มากค่ะพี่กะปุ๋ม
สำหรับผมคงเดินทางเพื่อ "สั่งสม" กันต่อ ๆ ไปครับ...
ขอบคุณครับผม...
อนุโมทนาธุ ครับ
อนุโมทนาในกุศลจิต ในการพัฒนาจิตของคุณกะปุ๋มค่ะ
จิตของผู้ปฏิบัติย่อมอ่อนโยน ละเอียดเบา มีเมตตาและเข้าใจในสิ่งต่าง ๆ ตามความเป็นจริงเสมอค่ะ
(^__^)
ครูใหม่เอง ก็ต้องขัดเกลาต่อไป ขอบพระคุณ มากนะคะ
เป็นดั่งอาหารที่กินแล้วอิ่มใจในชีวิตคือ ทานัง...
+ พี่กะปุ๋มค่ะ...
+ อ๋อยไม่ค่อยเข้าใจเรื่องราวแบบนี้มากมายนักค่ะ...
+ ส่วนใหญ่ก็จะเอาไปตามสถานการณ์...และยึดถือการคิดดี ทำดี ตามที่คิดได้เองมากกว่าค่ะ...ยังๆไม่แบบที่พี่กะปุ๋มบอกกล่าวค่ะ...
+ อ่านแล้วโอ้โห...แล้วอ๋อยจะค่อย ๆ สั่งสมและเรียนรู้ไปเรื่อย ๆ นะค่ะ...
+ ดีใจที่ได้อ่านและได้เรียนรู้ค่ะ...
+ อนุโมทนากับจิตที่คิดดีนี้ของพี่ด้วยค่ะ..แล้วจะพยายามอ่านแล้วค่อย ๆ ฝึกปฏิบัตินะค่ะ...
+อิ อิ...นี่ต้องปริ๊นมาอ่านค่ะ...อ่านแล้วค่อย ๆ ทำความเข้าใจ...แต่คงต้องใช้เวลานานนะค่ะ....
+ ขอบคุณมากค่ะ....
น้องอ๋อย...
เป็นผู้ที่มีจิตใจงาม...ขอให้ตั้งมั่นและตั้งใจ เชื่อในเรื่องของความดี... ความดีความงามนั้นมีอยู่ในทุกสรรพสิ่ง...อย่างที่น้องอ๋อยสงสัยว่า ความดีแม้มีเพียงหนึ่งส่วนจากในสิบส่วนนั้น เราก็พึงที่จะน้อมและยอมรับสรรพสิ่งนั้นด้วยความเต็มใจและยินดี ชื่นชม พร้อมให้กำลังใจ
กัลยามิตร...คือ เพื่อนผู้คอยนำพากันไปสู่สิ่งที่ดีงาม ให้กำลังใจและคอยสะกิดกันเมื่อเริ่มมองเห็นว่าเพื่อนอาจเริ่มหลงทางไป หรือเลี้ยวผิด แต่ที่สุดแล้ว...ทุกสรรพสิ่งก็ยังคงมุ่งตรงไปในทางเดียวกัน บางคนอาจเดินอ้อม เดินวกวน หรืออาจเดินตรงดิ่งไป... อย่างไรก็ตาม กัลยาณมิตรก็ไม่ทอดทิ้งกันอยู่แล้ว...
เหมือนที่พี่กะปุ๋มก็จะไม่ปล่อยเชือกที่เชื่อมถึงกันกับน้องอ๋อย แต่...หากเจอกระแสเชี่ยวอันเป็นเหตุให้เชือกขาดนั่นน่ะ ก็เป็นเพราะเหตุสุดวิสัย แต่ไม่ได้มาจากเจตนาของพี่ที่จะปล่อยเชือกนั้นไป....
เป็นกำลังใจให้ในเทกเรื่องราวนะคะ เรียนรู้ไปอย่างเต็มที่เท่าที่มีเวลานะคะ...เพราะเรามีเวลาเหลือน้อยมากในการเรียนรู้เรื่องราวต่างๆ นี้
(^____^)
พี่กะปุ๋ม
ขุนเขาตระหง่าน ไม่สะท้านสะเทือน...
สวัสดีค่ะอาจารย์
อนุโมทนาสาธุ
กับการเดินทางในเส้นทางอันทรงคุณค่า
ขอขอบคุณกับการให้โอกาส >>> ใคร ๆ ได้อ่านสิ่ง ดี ดี ^_^
ติ๋ว.. ใบไม้ร้องเพลง
ดีใจจังที่ได้เจอติ๋ว...ที่นี่...เป็นเรื่องที่เซอร์ไพร์ในเช้านี้ที่พี่ได้เปิดเข้ามาใน G2K
ยินดีต้อนรับนะคะ ที่นี่ คือ อีกหนึ่งแหล่งแห่งการเรียนรู้นะคะ
ชีวิต คือ การเดินทางนะน้องรัก
(^____^)