"ไม่มีใครในโลกที่ควรค่าแก่การเกลียดชัง"
Nobody in this world is worth hating
-------------------------------------------------------------------------------------------------
ถอดบทเรียนสำหรับตนเอง;
ในการดำเนินชีวิตในแต่ละวัน...แต่ละห้วงเวลา
มีเรื่องราว...มีผู้คนมากมาย ที่มาสัมพันธ์ต่อเรา กระทบกันและกัน
ดีบ้าง...ลบบ้าง
แต่ทุกอย่างขึ้นอยู่กับมุมมอง และทัศนะต่อโลกและชีวิตของเรา ต่อเรื่องราวและบุคคลที่มากระทบ พลังแห่งความดีงาม มักจะเป็นพลังที่นำพาเราไปสู่การสรรค์สร้างมุมมอง ต่อเรื่องราวและบุคคลที่มาสัมพันธ์นั้น
คำสอนและการเรียนรู้ที่ผ่านของข้าพเจ้า
ทุกการเรียนรู้ เรื่องราวและบุคคล ต่างเป็นครูที่เข้ามาสอนเพื่อนำ "จิต" เราไปสู่ความปภัสสร ตามกาลเวลาที่หลงเหลืออยู่เพื่อการได้หายใจเข้าและออกนี้ เราไม่พึงที่จะโกรธ เกลียด หรือไม่พอใจใคร หรือสรรพสิ่งใดใดทั้งสิ้น...
คือ ความโชคดี ที่มีคนมากมายมารักเรา
และก็เป็นความโชคดีเฉกเช่นเดียวกันที่มีคนไม่ชอบใจเรา
เพราะ...ต่างๆ เหล่านี้ต่างล้วนมาสอนให้เราได้น้อมนำกลับมาดูที่ใจเราว่า ... เรามีใจต่อรักและไม่รักนี้อย่างไรบ้าง...เมื่อไรที่เราได้รู้ เมื่อนั้น สภาวะแห่งใจเราจะเบาเบา...ต่อสภาวะที่มากระทบนั้น
ขอบคุณเขา...ที่เขามารักเรา
และขอบคุณเขาที่เขามาเกลียดเรา...
ทำความรู้...ต่อรักและเกลียดนั้น >> พร้อมสร้างเหตุปัจจัยใหม่ที่ดีงามต่อเขา/เธอ ที่มาสัมพันธ์กับเรา อย่างเต็มที่ แล้วก็วางลงเบาเบา ...
เพราะทุกคน ทุกสรรพสิ่ง...ต่างล้วนเป็นผู้ที่เกิดมาเพื่อก้าวเดินบนเส้นทางนี้เฉกเช่นเดียวกัน
และหากว่า...ในเส้นทางการเดินทางนี้ เราได้พบกับกัลยาณมิตรที่ดี ที่คอยเกื้อหนุนกันและกัน และร่วมสร้างเหตุปัจจัยที่ดีงามต่อกัน พึงน้อมลงและขอบคุณ "กัลยาณมิตร" นี้...
---------------------------------------
บนรถ...ระหว่างเส้นทาง
มุ่งสู่... กทม.
2 ธค. 2551
ขอแต่เพียง ให้อรรถ แห่งธรรมะ
ได้แจ่มจะ ถนัดเห็น เป็นปฐม
แล้วได้รส แห่งพระธรรม ด่ำอารมณ์
ที่อาจบ่ม เบิกใจ ให้เจริญฯ
สวัสดีครับ พี่กะปุ๋ม
สบายดีไหมครับ
มาอ่านเรื่องธรรมะ แล้ว
ใจก็เป็นสุขครับ
ขอบคุณเขา...ที่เขามารักเรา
และขอบคุณเขาที่เขามาเกลียดเรา...
ขอบคุณที่ให้ข้อคิดที่ดีนะคะ
สวัสดีค่ะ...น้องเอ๊ะ
เช้านี้พี่กะปุ๋ม...นั่งทำงานอยู่ภายใต้ท้องฟ้าที่ปกคลุมเมืองบางกอก พี่กะปุ๋มสบายดีนะคะ ตื่นตั้งแต่เช้า...
เสร็จภาระกิจส่วนตัวก็มานั่งทำงานต่อค่ะ
สายๆ มีประชุมที่สภาการพยาบาลค่ะ
น้องสบายดีนะคะไม่ได้ทักทายพูดคุยกันนานหลายวันเหมือนกันนะคะ
(^___&)
พี่กะปุ๋ม
ขอบคุณพี่แก้ว...ที่แวะมายิ้มรับอรุณด้วยกันนะคะ...
เสียดายเมื่อคืนคุยกับคุณเอก เรื่องการเดินทาง...ดูเหมือนกะปุ๋มจะสวนทางกับพี่แก้วนะคะ... แต่มีนัดตรวจพิเศษกับพี่นาวันที่ 12 ธันวาคม คงต้องรีบเดินทางกลับมาจากปายให้ทันค่ะ
(^___^)
สวัสดีจ๊ะ
- การเรียนรู้ที่ว่า "ช่างมันเถอะ" ก็ดีเหมือนกันนะจ๊ะ
กะปุ๋มลุ๋ม น้องรัก
พี่อยากไปปายด้วยมาก แต่ติดไปราชการ กทม. 5-8 ธค นี้อ่ะค่ะ
ฝากเสื้อกันหนาวไปกับพี่พนัสแล้วนะคะ อยากมีส่วนร่วมกับกิจกรรมฯมากค่ะ
อย่าลืมเอารูปสวยๆมาฝาก คนอดไปด้วยนะคะ
กะปุ๋มคะ
พี่แป้ขอบคุรทุกอย่างที่ทำให้พี่มีโอกาสได้รู้จักกะปุ๋ม "น้อมฟังด้วยใจที่เบาๆ" สุดยอดของชีวิต ของคนซีเรียสอย่างพี่
ทุกวันนี้มีความสุข สุขที่ได้เรียนรู้ สุขที่ได้ทำสิ่งดีๆให้ตัวเองและสังคม ....
เมื่อวานผมอ่านบันทึกของคุณดิเรก ประโยคที่ท่านแม่ชีศันสนีย์กล่าวเสมอก็ผุดขึ้นมาในใจ เห็นด้วยครับ
"ไม่มีใครในโลกที่ควรค่าแก่การเกลียดชัง"
Nobody in this world is worth hating
สาธุ
ขอบคุณครับ ดีมากเลยครับ
ขอบพระคุณทุกท่านเช่นกันนะคะ...ที่มาร่วมซึมซับสภาวะที่งดงามที่พึงน้อมลงให้เกิดขึ้น...ด้วยใจเบาเบา อันเป็นการเพิ่มพื้นที่แห่งที่ว่างหากแต่เต็มเปี่ยมในทุกอณูนี้...
(^___^)
กะปุ๋ม