ดิฉันไม่มีเวลาที่เหลืออยู่
ดิฉันไม่มีเวลาที่เหลืออยู่…ณ ตอนนี้
Text : Ka-Poom
…………………………………………………….
อีกแล้วค่ะว่าบันทึกนี้สะกิดมาจากบันทึกของท่าน ดร.ประพันธ์ ผาสุขยืด พูดถึงเรื่อง “ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก มาเรียนรู้ที่จะรักกันดีกว่า”...
...................................................................................
------->แล้วในบันทึกก็มีการพูดคุย...กับหลายๆ ท่าน ที่สะกิดใจทำให้ต้องมาเขียนบันทึกนี้ คือ ที่ท่านคุยกันกับคุณเม้ง (สมพร ช่วยอารีย์) เรื่องประมาณการเวลาที่เหลืออยู่...
ก็เลยมองย้อนเข้ามาในตนเองค่ะว่า...ดิฉันไม่มีเวลาที่เหลืออยู่เลย มีแต่เวลาที่เป็นอยู่ ณ ตอนนี้ อีกหนึ่งวินาทีข้างหน้าก็ไม่แน่ใจว่าจะยังได้หายใจอยู่หรือเปล่า ไม่ค่อยแน่ใจเลยค่ะ ความคิดนี้เกิดขึ้นในตนเองมาได้นานหลายปีแล้วค่ะ และยิ่งละเอียดมากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ
ดังนั้น เมื่อคิดได้เช่นนี้จึงพยายามทำทุกอย่างที่ทำอยู่ อย่างเต็มที่ เท่าที่จะทำได้ให้ดีที่สุด
เวลาต่อเวลา...
แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีแผนในวันข้างหน้า ก็มีเหมือนกัน...แต่ไม่ไปเสียเวลากับมันมากในเรื่องที่ยังมาไม่ถึง หากแต่จะใช้เวลาที่มีอยู่ ณ ตอนนี้คุ้มค่า ...การดูแลแม่ การใส่ใจคนในครอบครัว การได้รักใครคนหนึ่ง การได้ร่วมทำสิ่งที่ดีกับเพื่อนๆ และทำเพื่อคนอื่น...ที่สำคัญ... “การไม่ละเลยต่อการให้ความสุขต่อตนเอง”
เหมือนที่ตนเองจะพูดเสมอค่ะว่า...
หน้าที่ต่อตนเอง...และชีวิต
หน้าที่ต่อการงาน
หน้าที่ต่อผู้อื่น...
ลงมือทำให้ดีที่สุด ณ ตอนนี้
และหากทำอะไรได้ที่มีคนร้องขอมา...ดิฉันจึงมักไม่รีรอที่จะทำ และลงมือทำเลย หากตนเองทำได้
ความเห็น (14)
555....หัวเราะขำขำเลยค่ะอาจารย์...
สวัสดีค่ะท่าน ดร.แสวง..แหมไหนว่าอาจารย์จะเลิกแซวคะ...อดใจไม่ไหวใช่ไหมคะ...เกือบไม่มีเวลาเข้ามาตอบความเห็นของอาจารย์เลยนะคะ...
ตกลง KM ของอาจารย์ทำให้ advisee ตกเก้าอี้ตั้งสามรอบ โชคดีนะคะที่กะปุ๋มไม่ได้เป็น advisee อาจารย์ไม่งั้ย...ตกเก้าอี้ตั้งแต่ยังไม่ทันได้นั่งเลยค่ะ
(^______^)
แซวคืนบ้างค่ะ...อิอิ
ตกลงเวลาที่เหลืออยู่ก็คือ "เวลานี้" ใช่ไหมครับ ดร. Ka-Poom?
(^__________^)
เวลานี้...คือ เวลานี้ค่ะ...แต่ที่เหลืออยู่จากเวลานี้ไม่้แน่ใจตนเองมีเหลือหรือเปล่า หรือเหลืออยู่เท่าไร...ไม่สามารถหาคำตอบได้ค่ะ...
ขอบพระคุณค่ะ
กะปุ๋ม
ผมต้องขอโทษที่ขอแลกความคิดกับดร.Ka-Poom
เพราะ "การไม่ละเลยต่อการให้ความสุขกับตัวเอง" หลายอย่างทางพุทธศาสนามักจะทำไม่ได้ เช่น ความสุขของฆราวาส เกิดจากการหาทรัพย์ เกิดจากการได้ใช้ทรัพย์ที่หามาโดยสุจริต เกิดจากการไม่เป็นหนี้สิน และสุดท้ายเกิดจากการบำเพ็ญบุญกุศล ผมขอแลกเปลี่ยนบ้างแล้วกัน เรื่องเวลา ผมไม่ค่อยมีความรู้ เพราะ รู้แต่ว่า พระธรรม เป็นอกาลิโก ไม่มีกาลเวลา........ใช้ได้ทุกยุคทุกสมัย
ขอบคุณครับ
ขอบคุณค่ะ...คุณสมพงศ์ ตันติวงศ์ไพศาล...
อย่าได้ขอโทษกะปุ๋มเลยค่ะ...กะปุ๋มต้องขอขอบคุณท่านมากกว่าค่ะ...ที่ท่านนำสิ่งที่ดีมาแบ่งปัน และคนที่ได้ประโยชน์ไม่ได้มีเพียงกะปุ๋มเท่านั้นที่ได้...แต่ท่านอื่นๆ ที่ผ่านแวะมาก็แวะเก็บสิ่งที่ดีงามนี้ไปด้วยได้...สำหรับทัศนะตนเอง...ก็ยังไม่รู้ไม่แน่ใจในหลายเรื่องหลายอย่างค่ะ...ดีใจค่ะที่มีกูรูที่รู้..หลายๆ ท่านมาสอน และให้ได้พิจารณาในสิ่งที่มาบอก...
ขอบคุณค่ะ
(^_______^)
กะปุ๋ม
- ดร.กะปุ๋ม ไม่มีเวลาเหลืออยู่ แต่ยังเหลือความรักของพี่อยู่ใช่ไหม อิอิ ^__*
- คิดถึงจัง พี่ก็พยายามทำวันนี้ให้ดีที่สุดอ่ะค่ะ ยึดไว้ว่า.. ดีใจที่มีวันนี้...
- สวัสดีครับคุณ ดร.กะปุ๋ม
- ดีเหมือนกันครับ ที่คิดว่าเวลาที่เหลือคือเวลานี้ ณ ตอนนี้ วินาทีนี้ เวลาต่อไปข้างหน้าถือว่า เวลาพลอยได้ อาจจะมองเป็นผลดีที่ได้ทำตอนนี้ส่งผลให้เวลาพลอยได้ งอกงามและยืดออกไปได้ครับ
- ขอให้โชคดีกับเวลาที่เหลืออยู่ แม้ว่าศูนย์หรือไม่มีก็ไม่สำคัญขอให้หายใจอยู่เพื่อสิ่งที่ดีที่ทำอยู่ครับ
- ขอให้มีความสุขทุกคนครับ
สวัสดีค่ะ..พี่หนิง...
รักค่ะ...รักพี่หนิงและยิ่งรักมากเมื่อทราบว่าพี่หนิง..เป็นรุ่นพี่ของกะปุ๋ม...และยิ่งรักมากเมื่อเรา...ได้ F2F กัน...เป็น The gang กันเลยค่ะ...สิงห์เหนือเสือใต้ออกตกรวมพล...วัน UKM KKU กะปุ๋มยังรู้สึกประทับใจไม่หายเลยค่ะ...ตอนที่เรายกพลไปส่งพี่อึ่งอ๊อบค่ะ...ยังกะรู้จักกันมาแรมปีเลยค่ะ....
(^________^)
และยิ่งดีใจเพราะเราเป็นน้องเล็กสุดเลย...อิอิ
ขอบคุณนะคะคุณเม้ง...ที่นำสิ่งดีดีมาแบ่งปันอีกแล้ว...คำพูดที่ดีมักออกมาจากจิตใจที่งดงาม...และส่งผลไปสู่การกระทำที่ดีตามไปด้วยค่ะ...
ดีใจที่มีวันนี้เพื่อมีลมหายใจ..ที่คอยเตือนสติให้ทำความดีอยู่เสมอค่ะ...
(^_______^)
กะปุ๋ม
มาเยี่ยม...
เป็นมุมคิดที่ดีมากครับ...
ยังมีเวลาต่อเวลาได้...พึ่งได้ยินครับ
ผมเองบางครั้งลืมเรื่องเวลา...เหมือนทำเวลาหลุ่นหายไป...
ใครเก็บไว้บ้าง...ขอคืนหน่อยนะ...ฮา ๆ เอิก ๆ
ขอบพระคุณค่ะ...ท่าน ดร.อุทัย
ทำ ณ เวลานี้...ที่เป็นปัจจุบันนี่ประเสริฐสุดค่ะ...
(^_______^)
กะปุ๋ม
วันเวลาของชีวิต
น้อยนิดแต่ยิ่งใหญ่
และผมก็ตระหนักเสมอว่า...
ชีวิต ยังต้องมีวันพรุ่งนี้
การทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพื่อให้วันนี้ได้กลายเป็นอดีตที่งดงาม
และกลายเป็นสะพานเชื่อมไปสู่วันพรุ่งนี้ที่มีความชัดเจนและทรงคุณค่า
แต่นั่นก็ใช่ว่าจะเคร่งคิดจนถึงขั้นทำให้วันนี้กลายเป็นวันง่าย ๆ ไม่ได้เอาซะเลย
....
แน่นอนค่ะคุณพนัส...
ทุกอย่างต่างล้วนเป็นสะพานเชื่อมต่อรอยต่อแห่งกาลเวลา...เหลียวหลังและแลหน้าเพื่อเตือน...ให้อยู่ ณ ปัจุบันอย่างมีสติ...และทำดีที่สุดเท่าที่เราทำได้ค่ะ...
ขอให้ความสุขกับชีวิต ณ ขณะนะคะ
(^_______^)
กะปุ๋ม