เมื่อประมาณต้นปี ข้าพเจ้าเคยเขียนเรื่องการใช้จักรยานมาครั้งหนึ่ง รวมถึงการใช้ชีวิตให้ช้าลง

วันนี้ผ่านมาจากวันนั้นก็ประมาณหกเดือนได้...

ย้อนกลับมาทบทวนในวันนี้อีกครั้ง ความคิดนี้ปรากฏขึ้นมาขณะปั่นจักรยานว่าข้าพเจ้าได้อะไรจากการปั่นจักรยานไปนั่นไปนี่แทนการใช้รถยนต์ หากในเชิงรูปธรรมนี้มองว่าได้สิ่งที่เกิดขึ้นมากพอสมควร และยิ่งในเชิงนามธรรมอันหมายถึงเรื่องภายใน"จิตใจ" ได้เยอะมาก

เมื่อก่อนย้อนมองตนเอง... 

"ข้าพเจ้ามองว่าตนเองก็เหมือนคนเสียสติเหมือนกัน คนเดียวใช้รถยนต์สองคัน แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไร คิดแต่ว่ามันโก้หรูดี...เจ้าตัวฉันนี่แหละทำงานและคอยบ่งการการดำเนินชีวิตของเราอยู่ทุกลมหายใจ โดยที่เราไม่รู้ตัว"

เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงภายในตัวเองเกิดขึ้น วิถีชีวิตก็เปลี่ยนแปลงตามไปด้วย ความคิดปรากฏว่าข้าพเจ้าช่างใช้ชีวิตได้ฟุ่มเฟือยเสียเหลือเกิน และรู้สึกเหนื่อย เบื่อต่อการเป็นอยู่อย่างทุกวันนี้ รู้สึกว่านี่ไม่ใช่ความสุขที่แท้จริงในชีวิต...

"จากการตามหาความหมายของความสุขที่แท้จริงในชีวิต คำตอบที่ข้าพเจ้าได้ทำให้ทราบว่าความสุขที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่ไหนเลย หากว่าอยู่ภายในตัวเรานี่เอง เขาแอบซ่อนอยู่อย่างเงียบๆ ความไม่มีสติและปัญญาทำให้เรามองไม่เห็นเขา ยิ่งนานวันผ่านไป เรายิ่งมองไม่เห็น เรามักนำพาตัวเราเองวิ่งไปตามเหตุปัจจัยภายนอกเพื่อวิ่งตามหาเจ้าตัวความสุข เรามองว่าวัตถุและสิ่งนามธรรมภายนอก ชื่อเสียง เกียรติยศ การได้รับการยอมรับจากคนอื่นๆ ทำให้เรามีความสุข... แต่นั่นแหละยิ่งทำให้เราต้องวิ่งตามหาสิ่งเหล่านี้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด

แต่จริงๆ แล้วความสุขที่แท้จริง ที่มนุษย์เราต้องการอย่างมาก คือ ความสงบในใจต่างหาก ทุกลมหายใจเปี่ยมไปด้วยความสงบสุข

ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหน ในกลุ่มคนแบบใด ความสุข-สงบในใจก็ปรากฏเกิดขึ้นได้ โดยที่เราไม่ต้องวิ่งไปหากลุ่มคนที่จริตคล้ายกันก็ได้ โลกต้องการการเยียวยา และเราไม่สามารถทอดทิ้งโลกไปได้ ชีวิตเรายังต้องสัมพันธ์กับโลกอยู่ทุกลมหายใจ ดังนั้น จึงเป็นหน้าที่ของเราที่ต้องเยียวยาจิตใจเราก่อนเพื่อให้สัมผัสได้ถึงซึ่งความสุขที่แท้จริง

จากนั้นเราจึงจะมีกำลังพอเพียงที่จะช่วยเยียวยาโลกได้ต่อไป หรือแม้แต่การเยียวตนเองก็เป็นจุดเริ่มต้นของการเยียวยาโลกแล้ว"

การใช้ชีวิตที่เกี่ยวข้องกับการเดินทางทุกวันของข้าพเจ้า เริ่มช้าลงสิ่งที่น่าสังเกตที่ได้จากการเรียนรู้นี้ กลับเป็นว่ายิ่งข้าพเจ้าเดินช้าลง ยิ่งเกิดประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น

ระยะทางการเดินทางจากบ้านมาถึงที่ทำงานระยะทางประมาณ 3-4 กิโลเมตร ข้าพเจ้าเริ่มต้นปั่นจักรยานออกมาจากบ้านประมาณเจ็ดโมง อากาศยามเช้าสดชื่นมาก แสงแดดอ่อนๆ ทำให้เราได้สัมผัสวิตามินจากธรรมาติโดยไม่ต้องไปซื้อผลิตภัณฑ์ทดแทนมาทาน

ขณะที่ปั่นจักรยาน ได้ผ่านสะพานข้ามแม่น้ำทวน ได้เจอคนตกปลาที่ออกมาหาปลาทุกเช้า ได้เจอคนทำงานยามเช้า ได้ทักทายพี่ๆ ที่ทำความสะอาดพื้น ทักทายยามรักษาความปลอดภัยที่อยู่หน้าประตูโรงพยาบาลแบบไม่เร่งรีบ เริ่มต้นทบทวนพร้อมการทำงานในวันนี้

"สุขภาพ เป็นกำไรที่ได้รับ หลังจากที่ตลอดทั้งคืนร่างกายได้มีกระบวนการขับสารพิษ (toxification) การที่ได้มีการเคลื่อนไหวในตอนเช้าภายใต้ลมหายใจที่สะอาดจากอากาศที่ปลอดโปร่งนั้น เป็นอีกหนึ่งกระบวนการเยียวยาทางธรรมชาติที่มาช่วยในการขับสารพิษผ่านต่อมน้ำเหลืองด้วย เพราะยิ่งเรามีการเคลื่อนไหวอัตราการเร่งไหลเวียนของน้ำเหลืองก็มีมากขึ้น...

ขณะปั่นจักรยานความสงบเกิดขึ้นภายในเพราะเราได้สังเกตลมหายใจตนเองที่ลึก ยาว และช้าตามไปด้วย สติทีมีอยู่อยู่ที่การปั่นจักรยาน..."

รูปธรรมภายนอก ข้าพเจ้าประหยัดค่าใช้จ่ายค่อนข้างมากในเรื่องภาระการเติมน้ำมันรถ สภาวะที่เกิดขึ้นนี้ไม่ใช่ว่าข้าพเจ้าได้ประโยชน์ หากแต่ว่าโลกได้ลดคนลงหนึ่งคนที่จะใช้น้ำมัน ข้าพเจ้ามองว่าข้าพเจ้าไม่ได้ละทิ้งโลก หากแต่ว่าการใช้น้ำมัน ควรเป็นการใช้อย่างเกิดประโยชน์สูงสุดดีกว่า ดีกว่าการใช้เพื่อแลกกับความสะดวกสบาย ซึ่งจริงๆ แล้วการปั่นจักรยานของข้าพเจ้าก็ใช่ว่าจะทำให้ข้าพเจ้าลำบากมากมายอะไรนัก ... อาจจะลำบากในช่วงแรกเท่านั้นที่ต้องพยายามหนีแรงดึงดูดของความเคยชินในรูปแบบหนึ่ง เปลี่ยนมาเป็นการสร้างความเคยชินในอีกรูปแบบหนึ่งเท่านั้น

ครั้งหนึ่งของการสนทนาระหว่างหลานอะตอมและน้ากะปุ๋ม

อะตอม : เวลาน้าปุ๋มปั่นจักรยาน น้าปุ๋มไม่อายคนเหรอ เป็นถึงดอกเตอร์

น้ากะปุ๋ม : ไม่อายหรอก เพราะน้าปุ๋มไม่ได้ทำชั่ว...

อะตอม : แล้วทำชั่ว...เป็นยังงัย

น้ากะปุ๋ม : ทำชั่ว คือ ทำผิดศีล เพราะฉะนั้นการปั่นจักรยานของน้าปุ๋มไม่ได้ผิดศีล ^__^

มาถึง ณ วันนี้ที่บ้านเราก็เพิ่มจำนวนคนปั่นจักรยานเป็นสองสามคนแล้ว ไม่รวมแม่เพราะส่วนใหญ่แม่จะใช้การเดิน อะตอมตอนนี้ปั่นจักรยานไปโรงเรียน ซึ่งก็เป็นเรื่องดีเพราะอะตอมได้ตื่นเช้าขึ้นกว่าเดิม เพราะคุณยายของเขาบอกว่าหากอยากปั่นจักรยานไปโรงเรียน ต้องไปแต่เช้ารถไม่เยอะ

พี่ตุ้ย ซึ่งวันไหนไม่ได้ออกพื้นที่ เวลาไปไหนมาไหน ก็ใช้จักรยานมากขึ้นกว่าเมื่อก่อน

พี่ป้อม พี่สาวคนเดียวของข้าพเจ้าปรารภกับข้าพเจ้าเมื่อวานจะเลิกใช้รถนยต์ดีไหม ข้าพเจ้ารีบสนับสนุนว่าดีมาก ... เมื่อก่อนมีสามคนที่ขับรถเป็นก็ใช้รถกันสามคัน คนละคัน รู้จักคำว่า "ประหยัด" แต่คำว่าประหยัดและพอเพียงไม่ได้อยู่ในสำนึก หรืออาจจะซ่อนอยู่แต่แพ้กำลังของคำว่าสะดวกสบาย (กิเลสในใจ)

_________________________________________________________________________________

"ไม่ว่าจะเดิน หรือปั่นจักรยาน

ทำให้ใจสงบขึ้นเยอะ

มีสติมากขึ้น...สมาธิก็เกิดตามมา...ที่สุดแล้วก็คิดสิ่งต่างๆ ได้ดีขึ้น(ปัญญา)"

....................................