ข้าพเจ้าเดินทางไปจังหวัดชัยภูมิตั้งแต่บ่ายแก่ๆ ของวันอาทิตย์ มีรถมารับที่มหาวิทยาลัยขอนแก่นคลาดเคลื่อนการนัดหมายแต่ก็ไม่มาก ใช้เวลาประมาณชั่วโมงกว่าก็ถึงที่อุทยานแห่งชาติตาดโตน เป็นช่วงที่มีคนไม่เยอะ ได้พักบ้านพักที่แยกห่างออกมา สงัดและ อากาศดีพอควรไม่ร้อน

ความประทับใจระหว่างการเดินทาง ได้พูดคุยกันเรื่อง KM แลกเปลี่ยนกันกับพี่ที่นั่งรถมารับ เป็นการคุยกันที่มีความสุขมาก มีหลายคนที่ไม่เข้าใจในเรื่อง KM ว่ามาสัมพันธ์กับวิถีการงานอย่างไร เท่าที่ข้าพเจ้าสังเกตแม้จะเป็นกระแสแต่ก็ยังมีผู้คนอีกมากมายที่ไม่ได้เข้ามาสัมผัส ซึ่งข้าพเจ้าก็มองว่าคล้ายกับ R2R เหมือนกันที่ยังไม่เข้าถึงหัวใจของคนหน้างาน ... ระหว่างที่เราพูดคุยกันในรถ เหมือนกำลังจำลองเวทีการเรียนรู้เล็กๆ จากนั้นข้าพเจ้าก็ชี้ให้เห็นว่านี่แหละขณะเราคุยกันนี้ก็เป็นส่วนหนึ่งของการแลกเปลี่ยนรู้ มีสภาวะของการหมุนเกลียวความรู้เกิดขึ้น และที่ยิ่งน่าทึ่งกว่านี้ ข้าพเจ้าได้รู้ว่าพี่ พขร. (พนักงานขับรถ)ท่านได้ร่วมเรียนรู้ด้วย พอเกือบถึงที่หมายสะท้อนเรื่องที่พี่แกฟังพวกเราคุยกัน ... รู้สึกดีใจว่า พี่ พขร. ก็เข้าใจในกระบวนการด้วย จากนั้นก็ร่วมแลกเปลี่ยนกัน ช่างเป็นบรรยากาศเริ่มต้นของการเดินทางและการสัมพันธ์กันที่ดีมากเลย เป็นความประทับใจเล็กๆ ... ในทัศนะส่วนตัวข้าพเจ้าจะรู้สึกดีและมีความสุขเสมอเมื่อตกอยู่สภาวะความสัมพันธ์ของวงเกลียวความรู้ที่หมุนวน มันเป็นบรรยากาศของปัญญาและความสุข

วันแรกของการใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ ได้รับการต้อนรับด้วยอาหารมื้อเย็นที่ไม่หนักมากนักแต่บรรยากาสของวงร่วมอาหารดี มีความเป็นกัลยาณมิตร ... กว่าจะได้พักก็ดึกพอสมควร แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ข้าพเจ้าตื่นสาย ก็ยังตื่นเช้ามืดเช่นเดิม... ฝึกโยคะและฟังเสียงธรรมชาติ ข้าพเจ้ามานั่งฟังเสียงธรรมชาติหลังจากฝึกโยคะเสร็จ ได้เห็นตุ๊กแกสองตัวใหญ่มาก กำลังล้อเล่นกับแมลงที่บินมาโฉบแสงไฟ หากเป็นเมื่อก่อนก็คงนึกกลัว แต่สำหรับรุ่งอรุณเขาสองตัวและแมลงอีกหลายๆ ตัวกลับทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกว่าเขาคือเพื่อนที่ได้มาทักทายกันรับเช้าวันใหม่...

เมื่อแสงสว่างเริ่มมีปรากฏบนท้องฟ้า ข้าพเจ้าจึงได้ออกมาเดินเล่นบริเวณถนนแถวหน้าบ้านพัก...

การได้เดินแบบเท้าเปล่าๆ ไม่สวมรองเท้า ทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกว่าตัวเองนั้นไม่มีอะไรเลย ไม่ได้ยิ่งใหญ่ไปกว่ากิ้งกือที่กำลังเดินผ่านหน้าไป และข้าพเจ้ายอมให้เธอเดินข้ามผ่านไปจนลับตา มีนกหลายชนิดที่ข้าพเจ้าไม่มีความรู้ที่จะแยกแยะได้ว่าคือนกอะไรบ้างส่งเสียงทักทายกันเป็นระยะ ... และเวียนบินโฉบมาให้ได้เห็นตัว ช่างวิเศษจังเลยกับการได้เห็นนกตัวแปลกๆ นอกกรงขัง

บรรยากาศเช้าๆ เช่นนี้ ข้าพเจ้ารู้สึกชื่นชอบมาก เป็นสัญลักษณ์ที่บ่งบอกว่า "ชีวิตได้เริ่มต้นอีกครั้ง" การที่ได้ตื่นเช้ามืด เป็นเรื่องที่น่าพิศมัยสำหรับข้าพเจ้าเสมอ ... มันเป็นความมหัศจรรย์ของชีวิตที่ได้ตื่น ใครก็ตามที่ลองได้เรียนรู้และดำรงอยู่ตอนเช้ามืดนี้แทบจะหลงใหลและได้ตื่นขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ และยิ่งถ้าได้ตื่นท่ามกลางเสียงธรรมชาติ ที่สะท้อนถึงความมีชีวิตของสรรพสิ่งแล้วด้วย เป็นสุขง่ายๆ ที่ไม่ต้องลงทุนอะไรมากมายเลย

บ้านพักที่อยู่ท่ามกลางธรรมชาติ กลางคืนก็ได้ยินเสียงจักจั่น เช้าๆ ก็ได้ยินเสียงนกมาทักทาย...ส่วนหลังของบ้านพักมีระเบียงที่กว้างมากพอให้ได้เดินไปมาได้ยามฝนตก..ขณะทีข้าพเจ้าพักอยู่ที่นั่นมีฝนตกเป็นช่วงๆ ทำให้อากาศไม่ร้อน ... วันที่สองของการพัก ผู้พิทักษ์ป่า..นำอาหารอร่อยมาเลี้ยงต้อนรับเป็น "ปลานึ่งแจ่ว" ของโปรดของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าชอบการเรียนรู้ระหว่างที่ได้พูดคุยกัน เป็นวงอาหารที่มีบรรยากาศคละเคล้าความสุขและเสียงหัวเราะ ... ประเด็นที่ในวงได้คุยกันก็ไม่พ้นเรื่องการนำวิถีธรรมน้อมนำเข้าสู่ชีวิต เรื่องพัฒนาจิต เรื่องการจัดการความรู้ และที่ประทับใจพี่ที่เป็นแฟนท่านผู้ช่วยฯ ท่านนำเคล็ดลับการทำข้าวกล้องงอกมาบอกเล่าสู่กันฟัง ข้าวกล้องงอกของท่านหอมและอร่อยมาก

เส้นทางที่ข้าพเจ้าใช้เดินในตอนเช้า ไม่มีคนแต่ก็ไม่รู้สึกเปลี่ยว เพราะมีสรรพชีวิตมากมายออกมาเดินพร้อมข้าพเจ้า โดยเฉพาะกิ้งกือจะเยอะมาก และมีนกที่มาคอยเกาะทักทายสวัสดี พร้อมทั้งชวนเพื่อนบินโบยมาให้ได้เห็นรูปร่างหน้าตาแปลกๆ หลายชนิด เสียดายว่าข้าพเจ้าไม่มีพื้นฐานความรู้เดิมในเรื่องนกเลย ไม่อย่างนั้นคงได้เรียกชื่อเขาถูกต้อง

ดอกของ"ต้นกล้วย" ที่แอบตัวเองอยู่หลังใบ ต้องไปชะแง้มองดูและถ่ายภาพ

ต้นไม้ยังมีให้เห็นและให้ความรู้สึกร่มรื่น ... ขณะที่ข้าพเจ้าได้เดินตอนเช้า รู้สึกขอบคุณผู้พิทักษ์ป่าและชาวบ้านละแวกนี้ที่ช่วยกันดูแลผืนป่านี้

ดอกหญ้าที่โผล่แซมขึ้นมาเกือบพลาดเอาเท้าไปเหยียบเข้า ก็เลยถ่ายภาพเก็บไว้ก่อนที่อาจมีใครสักคนพลาดท่าไปเหยียบ...

๒๖-๒๘ เมษายน ๒๕๕๒

อุทยานแห่งชาติตาดโตน

 ------------------------------------------------------