สองวันมานี้อากาศเย็นๆ สำหรับความรู้สึกของตนเอง

เป็นหนาวๆ ภายใน...แต่ไม่ได้รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวอะไร เพียงแต่หนาวสะท้านอยู่ข้างใน

เมื่อตอนสองทุ่มเดินทางกลับจากจังหวัดชลบุรี...ทันทีที่เข้าบ้านจอดรถเรียบร้อยแล้ว ต้องหาโอกาสเดินออกกำลังกาย ไปหน้าปากซอย เพื่อไปนั่งทานน้ำเต้าฮวยร้านพี่นก - พี่สุบรรณ ที่ชอบร้านนี้เพราะน้ำขิงนั้นเข้มข้นดี และทุกครั้งก็จะซื้อติดไม้ติดมือกลับมาไว้ดื่มตอนเช้าด้วย หากซื้อร้านอื่นรสชาติจะจืดเกินไป

ร้านนี้เป็นเพียงเพิงเล็ก...ข้างถนน

แต่มีบรรยากาศของความสุข...

การที่ได้ดื่มน้ำขิงนั้น ... ทำให้ร่างกายภายในของข้าพเจ้าอุ่นขึ้น

ไม่หนาวสะท้านเหมือนก่อนหน้านี้

และวันนี้ทั้งวันในห้องประชุมที่โรงแรมชลบุรีอินเตอร์นั้นก็อาศัยนั่งห่อผ้าอยู่...อาการอย่างนี้ไม่ได้เป็นนานแล้ว เมื่อก่อนจะเป็นบ่อย อาจเป็นเพราะว่าช่วงนี้ทานน้อยลงกว่าเดิมก็ได้...

นอกเหนือจากทานมื้อเดียวในแต่ละวัน และในมื้อที่ทานนั้นก็น้อยลงไปอีก แต่ถึงทานน้อยอย่างไรพลังงานก็ยังมีและดูท่าจะมีมากกว่าเดิมด้วยซ้ำไป ยิ่งทานน้อยสติและสมาธิยิ่งมีมากขึ้นทำให้หลับสนิท ... ไม่เสียเวลาในการนอนมากมาย ขอเพียงแค่ได้นอนเพื่อพักร่างกายเท่านี้ก็พอแล้ว

ข้าพเจ้าชอบไปนั่งที่ร้านพี่นก...เพราะได้เห็นความเป็นชีวิต

มีน้องนักศึกษาปริญญาเอก ...ได้ทุนอาจารย์จาก ม.อุบลฯ มาเรียนวิศวโยธาที่ มข. นี้ เป็นคนมาขันอาสาช่วยขาย...ได้เห็นกริยาอาการที่พูดคุยกับลูกค้าและการขายทำให้ได้ยิ้มและมองเห็นความเป็นชีวิตชีวาของน้องๆ และผู้คนที่เวียนมาซื้อ...

หลังจากที่ทานเต้าฮวยไปถ้วยหนึ่ง..อาการ chill หายไป อุ่นในกายมากขึ้น

นั่งเล่นสักพัก...จึงได้เดินกลับ...เข้าบ้านมานั่งทำงานต่อ

เมื่อก่อนมาทานที่นี่บ่อย แต่หลังๆ เดินทางไปนั่นนี่บ่อยขึ้นถี่ขึ้น...ทำให้ได้มานั่งในที่แห่งนี้น้อยลง แต่ทุกครั้งที่อยู่ก็มักจะไม่พลาด เพราะชอบสัมผัสกับความเป็นชีวิต...

ความเป็นชีวิตของผู้คน รอบด้าน และสังคม...คือ ห้องเรียนห้องใหญ่สำหรับข้าพเจ้าในการเรียนรู้เรื่องจิตแห่งภายในของความเป็นมนุษย์...

วันนี้น้ำเต้าฮวยที่ทานเข้าไปจึงเป็นอีกหนึ่งคุณค่า...