สงสารหลานเมื่อไม่สบาย "น้องเกรซ"
น้องเกรซ เป็นลูกของน้องสาว "เจ้าเพ็ญ"...
เพ็ญเป็นลูกของอาขวัญ - ที่เลี้ยงข้าพเจ้าตอนเกิดและตอนเป็นเด็กแบเบาะ ... วันที่น้องเกรซไม่สบาย มีไข้สูงและชักนั้น ข้าพเจ้าต้องเลือกระหว่างทำกลุ่มบำบัดในผู้ป่วยฆ่าตัวตายหรือจะรีบไปดูหลาน แต่เมื่อพี่ป้อมทราบข่าวแล้วข้าพเจ้าก็เลือกที่จะทำงานต่อ เพราะพี่ป้อม - พี่สาวคนเดียวของข้าพเจ้านั้นสามารถจัดการทุกอย่างได้อย่างเรียบร้อย พี่ป้อมนั้นเป็นพยาบาลที่เป็นพยาบาล อย่างไม่ต้องหานิยามใดมาอธิบายได้
เป็นความภูมิใจของพ่อ..ที่ลูกสาวของท่านสองคนได้เป็นพยาบาล
อาจเป็นเพราะเราเป็นลูกผู้หญิง พ่อไม่อยากให้ทำงานโลดโผน และภาพของพ่อที่มองต่ออาชีพพยาบาล คือ เป็นอาชีพที่ดีงามแห่งการเสียสละ... พ่อจึงภูมิใจมากที่ลูกสองคนของพ่อเป็นพยาบาล พ่อไม่เคยมองอาชีพอื่นให้ลูกเลย นอกจาก "พยาบาล" สิบกว่าปีมานี่จึงเป็นบทพิสูจน์ความเชื่อ ความคิดของพ่อได้ว่าลูกสองคนของพ่อนั้นไม่ได้ทำให้พ่อผิดหวังเลย...
พี่ป้อม...นั้นเป็นที่พึ่งต่อใครๆ ได้มากว่าข้าพเจ้า ดังนั้นเมื่อโทรบอกพี่ป้อมเรื่องน้องเกรซ เท่านั้นแหละความโล่งใจที่จะทำงานต่อก็มีได้
ทุกเย็นข้าพเจ้าจะเดินไปดูน้องเกรซที่ตึกเด็ก...
เห็นหลานแล้วรู้สึกสงสาร...ที่สำคัญสงสารน้องสาว
เพ็ญห่างจากข้าพเจ้าสองปี แต่ข้าพเจ้าก็เห็นน้องเป็นเด็กอยู่เสมอ ข้าพเจ้าเลือกที่จะนั่งอยู่ข้างๆ น้องแทนการที่จะรีบกลับไปออกกำลังกาย นั่งนานเท่าที่ญาติคนอื่นๆ จะมาอยู่เป็นเพื่อน...
เห็นสภาพขอน้องที่นอนเฝ้าไข้ลูก เพราะไม่สามารถย้ายเข้าห้องได้เนื่องด้วยเหตุผลเพียงแค่ว่า แพทย์ไม่เข้าไปตรวจ... การปูเสื่อนอนใต้เตียงของน้องเขย และเจ้าเพ็ญขึ้นนอนบนเตียงกับลูก นี่แหละคือ สภาพของโรงพยาบาลประจำจังหวัดทั่วไปในประเทศไทย ที่ต่างวิ่งแข่งเพื่อให้ได้มาซึ่งคุณภาพที่ถูกปั๊มด้วยคำว่า HA ... แต่พลังแห่งชีวิตและความเห็นอกเห็นใจกันไม่มี
หรือว่าข้าพเจ้าสงสารน้องมากเกินไป...?
อาการของน้องเกรซไข้สูงมาก นอนซม และครางเบาๆ ข้าพเจ้าได้ช่วยน้องเช็ดตัวลดไข้....
เป็นนานมากกว่าน้องเกรซจะสร่างไข้...
ปกติน้องเกรซจะแข็งแรง ไม่ค่อยป่วยไข้ แต่เมื่อเป็นจึงดูเหมือนหนัก... พี่ป้อมนำสีระบายและกระดาษวาดรูปมาให้น้องเกรซ...เวลาที่เธอฟื้นไข้และลุกนั่งได้
ข้าพเจ้านั่งดูสภาพแห่งชีวิตของน้องแล้ว...สงสาร
"เพ็ญรู้แล้วล่ะว่าห่วงนี่มันเป็นอย่างไร" ... เป็นประโยคที่น้องปรารภกับข้าพเจ้า สะท้อนสภาวะแห่งความมีดวงตาเห็นธรรม...แต่เธอก็น้อมรับด้วยใจที่นอบน้อมมากกว่าการคร่ำครวญ เมื่อมองเห็นแล้วเธอก็พยายามทำสภาวะปัจจุบันให้ดีที่สุด
ข้าพเจ้ามองว่า "น้องสาว" ของข้าพเจ้ามีสภาวะแห่งการเติบโตภายในมากขึ้น
๑๘ สิงหาคม ๒๕๕๒
ความเห็น (5)
เวลาที่ลูกหลานไม่สบาย เราจะรู้สึกทุกข์ใจไปด้วย อย่างมากจริงๆ
หลานเกรซหน้าตาน่ารักมากนะคะ ขอให้หายป่วยและแข็งแรงเร็วๆค่ะ
การมีลูกจะสุข สุดๆ เมื่อเห็นพัฒนาการของลูก และจะทุกข์สุดๆ เมื่อลูกไม่สบายค่ะ
พี่พอ น้องเพียง ขอให้ หายป่วย ไว ไว นะคะ
เมื่อคนที่เรารักป่วยไข้ หน้าที่ต่อการดูแลแก้ไขให้แต่ละนาทีผ่านไปโดยปลอดภัย มากที่สุดเท่าที่เราจะทำได้จะทำให้เราลืมที่จะทุกข์ค่ะ แล้วเราจะรู้สึกตัวอีกทีเมื่อ ภาวะคุกคามมันผ่านไปแล้ว ขอส่งกำลังใจมาช่วยให้หลานเกรซหายป่วยในเร็ววันค่ะ
โอม เพี๊ยง....หายไว ๆ นะคะคนเก่ง
- ความรัก ความผูกพัน ย่อมก่อเกิดสายใยแห่ง
ความห่วงใยไม่มีที่สิ้นสุด - ความรักของแม่ยิ่งใหญ่เสมอ
- มาเป็นกำลังใจให้น้องเกรซ และทุกคนที่ใกล้ชิดค่ะ
- ขอให้หายเร็ว ๆ นะคะ