นั่งทำงานเหลือบมองนาฬิกา...อ้าว สองทุ่มแล้วนี่

จึงเปลี่ยนอิริยบทเดินออกไปหน้าปากซอย เพื่อไปหาน้ำขิงร้อนๆ ดื่ม... ช่วงนี้ที่ร้านพี่นกคนเริ่มไม่เยอะแล้ว บางครั้งบางวันข้าพเจ้าก็เดินออกไปสองทุ่มถึงสามทุ่ม...แถวๆ บ้านพักนั้นค่อนข้างเงียบ แต่เมื่อเดินมาหน้าปากซอยคนจะพลุกพล่าน รถวิ่งจอแจ ... ร้านพี่นกนั้นเดินอ้อมไปทางหน้าร้าน CSK เป็นถนนที่เรียบรั้วมหาวิทยาลัยขอนแก่น

พักหลังมานี่จะมีน้องๆ มาช่วยพี่นกขาย  ชื่อ วิน...

พอได้พูดคุยกัน...ถึงได้ทราบว่า "วิน" เป็นอาจารย์อยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี และกำลังมาศึกษาต่อปริญญาเอกที มข. นี้ วินเล่าว่า มาช่วยแม่นกขาย ทำให้ relax ดี

ยิ่งได้คุยกับวินมากขึ้นทำให้ได้สัมผัสพลังแห่งความดีความงามแห่งจิตใจของวิน วินทำประโยชน์อย่างมากมายต่อโลกนี้ งานวิจัยที่มีคุณค่ามากของวินสมัยตั้งแต่เรียนปริญญาโทนั้น สามารถนำของที่ไร้ประโยชน์ที่ต้องนำไปทิ้งลงในทะเล แต่สามารถนำกลับมาใช้ประโยชน์ได้

วิน..เล่าด้วยแววตาแห่งมีความสุข ข้าพเจ้านั้นรู้สึกชื่นชมในงานวิจัยของวินมาก เพราะเป็นงานวิจัยที่ไม่ใช่เพียงขึ้นหิ้ง หากแต่สามารถนำไปใช้ได้จริงในวิถีแห่งความเป็นจริงในโลกมนุษย์นี้

นอกจากวินก็มีแป๊บอีกคนที่มาช่วยแม่นกขายของ

แป๊บเป็นนักศึกษาปริญญาโท เวลาที่แป๊บเล่าถึงโปรแกรมการท่องเที่ยวที่แป๊บกำลังสร้างความชำนาญและความเชี่ยวชาญให้กับตนเองในเรื่องนี้แววตาของแป๊บจะมีความสุขเป็นประกายของคนช่างฝัน

ค่ำคืนนี้ที่ข้าพเจ้าได้ทานน้ำขิงร้อนๆ คละเคล้าไปกับ...เรื่องราวดีดีของผู้คนที่มีจิตใจที่ดีงาม