เมื่อเช้าตื่นขึ้นมา ... ใจนี้ปราศจากความง่วง แต่ก็ไม่ตื่นตัวแบบ alert  หากแต่เป็นความเบิกบาน ทำภารกิจที่พึงทำอันเป็นหน้าที่เฉกเช่นเดิม จากนั้นก็ดูแลภารกิจส่วนตัวที่เกี่ยวเนื่องกับสุขภาพนี้ ทำ Detox และเตรียมข้าวให้แม่ไปใส่บาตร

• ในส่วนของตัวเอง ก็เตรียมอาหาร เพื่อนำไปถวายที่วัด มีขนมเค้กธัญพืช ข้าวผัด ต้มยำเห็ดใส่ปลากระป๋อง... ผมไม้สองอย่าง ไส้กรอกทอด
• ออกจากบ้านเจ็ดโมง...ถึงวัดก็อีกประมาณยี่สิบนาทีแปดโมง ระยะทางจากวัดและบ้านนั้นห่างกันประมาณไม่ถึงยี่สิบกิโลเมตร...ให้เด็กสมาชิกศูนย์มาช่วยกันยกของลง เด็กๆ ดูสดชื่นและร่าเริงดีในเช้านี้ คือความเบิกบานนะ...

นึกถึง...เรื่องราวดีดีที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้

• เห็นเด็กๆ สมาชิกศูนย์เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี มีสติและปัญญา เพิ่มขึ้น
• พระธาตุที่ก่อนนำไปถวายพระอาจารย์ที่วัดมีจำนวนเพิ่มขึ้น
• พี่ชายเจ้าติ๋ว...ถวายตัวเสียสละเพื่อพุทธศาสนา
• เพื่อนที่รักที่สนิทกันอุทิศและเสียสละทรัพย์ และสิ่งของร่วมทำโรงทานของชมรมนักปั่น...ณ วังน้ำเขียว
• พี่ทาน โทรมาหา สงสัยว่าเงียบหายไปไหน แต่สัมผัสใจได้ว่า "เบิกบาน" การพูดคุยเต็มเปี่ยมด้วยเสียงหัวเราะ ...นี่แหละครูผู้ฝึกฝนให้หัดดัดตน

รุ่งอรุณที่ใช้ "ใจ" ตั้งไว้อย่างแน่วแน่ ต่อการทำอาหารถวายพระ เป็นการประกอบอาหารโดยไม่ต้องใช้เรี่ยวแรงของแม่ แม่เป็นเพียงผู้สนับสนุนและเอื้อให้การทำอาหารนี้ดำเนินไปได้อย่าง...ราบรื่น และเรียบร้อย เล่าให้แม่ฟังว่า นี่เป็นนิสัยที่ไปได้มาจากการไปฝึกไปหัดตน ... เป็นไปโดยอัตโนมัติ หนุนนำจากการที่ใจนี้แน่วแน่ และศรัทธา...

อาหารเสร็จเรียบร้อยนำขึ้นวางท้ายรถ...

ระหว่างสองข้างทางร่มรื่น ความงดงามของธรรมชาติยามเช้าทำให้ใจนี้เบิกบาน และร่มเย็น หายใจสบายๆ ... ใจเบาเบา พึงน้อมนำหน้าที่แห่งความเป็นมนุษย์ที่ได้เกิดมาในครั้งนี้ อันเป็นการเกิดที่ไม่อาจรู้ได้ว่า "ความตายจะมาถึงเมื่อไร"

ก้มลงกราบ...พระไตรลักษณ์

รู้สึกว่า "ใจ" นี้อ่อนโยนลงมาก ลงมากกว่าเดิม...

วันนี้เดิมทีตั้งใจจะภาวนาด้วยการอด เพราะรู้สึกเหมือนว่าไม่สบายเมื่อคืนนี้ เป็นสภาวะที่ toxin เยอะมากในร่างกาย แต่สายๆ หลังจากที่ร่างกายได้เยียวยาตนเอง น้อมระลึกถึงพระคุณแม่ ... ที่สำคัญได้รับกำลังใจอันเป็นบารมีหนุนนำ ใจนี้ปรารถนาอยากจะกลับเข้าบ้านไปทานข้าวกับแม่ "มื้อเที่ยง" จึงไม่รีรอที่จะกดโทรศัพท์ไปบอกแม่ แม่กำลังเตรียมอาหารพอดี เหมือนรู้ใจเลย ... ถึงบ้านไม่ช้านักเพราะระยะทางจากบ้านและที่ทำงานไม่ไกลกันมาก พอมีเวลาได้ทำผัดเห็ดให้แม่ทานด้วย...

ใจเบาเบา..ใจสบาย

อันเป็นใจหนุนนำใจ ...ให้มีกำลัง

อันเป็นกำลังแห่งดวงจิตดวงใจที่มาเกื้อหนุน...กันและกัน

ให้ได้น้อมนำทำสิ่งที่งดงาม...ของชีวิตและธรรม"ชาติ"นี้...