น่ารักมากครับอาจารย์

555 ดีใจค่ะที่ เสียงเล็กๆ فؤاد  ชอบ...น่ารักไหมคะ

คุณพ่อหายหรือยัง...เป็นกำลังใจให้นะคะ

 
พี่กะปุ๋ม

สวัสดีครับ ท่านอาจารย์

• แวะมาเยี่ยมเยือน ประทับใจกับภาพแมวน้อยสวยๆ ครับ
• ได้ข้อคิดดีๆ ด้วยครับ ที่ว่า "เรานั้นไม่สามารถเหมือนใครได้  เรา...เป็นได้แค่ "ธรรมชาติ" อย่างที่เราเป็น" 
• ขอบพระคุณนะครับ

สวัสดีค่ะคุณณัฐ...

เรื่องนี้มีพี่ได้เรียนรู้แห่งการบอกว่า ... เรานั้นต่างมี "ความเป็นธรรมชาติ" ของเราที่แตกต่างและไม่เหมือน และไม่คล้าย หากแต่ความเหมือนและความต่าง ทำให้เราดำรงอยู่ร่วมกันได้ จนเกือบจะเหมือนหรือคล้าย...จนเราหลงว่า เราเหมือนกัน หรือคล้ายกัน

หากที่จริงแล้วเรานั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ธรรมชาติให้ความเป็น "ธรรมชาติ" มาหนึ่งเดียวเท่านั้นเอง

แวะมาอ่านอีกครับพี่กะปุ๋ม

• กลับมาอ่านอีกครั้งนะครับ อ่านแล้วทำให้ได้ข้อคิดที่ว่า มนุษย์แสวงหาธรรมชาติเข้ามาครอบครอง คิดเลียนแบบธรรมชาติ คือตั้งใจทำให้เหมือน จนคิดไปว่า มันเหมือนหรือมันคือธรรมชาติ แท้จริงแตกต่างกัน ความเป็นธรรมชาติที่มนุษย์อยากเข้าถึง ถึงจะทำให้ใกล้เคียงกับธรรมชาติเท่าใด ใจก็ยิ่งหลงคิดว่านี่คือธรรมชาติที่สร้างมาก็คิดเอาสมมติว่าเหมือนจริง แต่จริงแล้วก็ไม่ใช่ธรรมชาติที่แท้จริง เป็นสิ่งที่สร้างเลียนแบบหรือสมมติขึ้นนั่นเอง
• ขอบพระคุณอีกครั้งนะครับที่ให้ข้อแนะนำดีๆ ครับ

555...เยี่ยม...เยี่ยมค่ะ

ใจนี้...หัวเราะเลยค่ะ

พี่ว่า...เหมือนค่ำคืนนี้ ได้นักกวี มานั่งแลกเปลี่ยนบนเส้นทางถนนสายสุนทรีย์

ไม่ได้ทักทายนานแล้วค่ะ

 เอาอาหารมาฝากค่ะ

หนูรู้สึกว่า จะมีเสียงประมาณบันทึกที่พี่ปุ๋มเขียนทุกครั้งที่ รู้สึกเหมือนโดนขัดใจ บางทีหนูก็ขาดสติจนเกิดความโกรธ เบา ๆ หน่อยก็จะขุ่นมัวไม่พอใจ แต่พอมีสตินำมาใคร่ครวญ ตามสิ่งที่มากระทบ หลายครั้งช่วยให้หนูก้าวผ่านข้อบกพร่องหลายอย่างมาได้

แต่รูปแมวตัวเล็ก ๆ น่ารักนี่ ทำให้คิดถึง เจ้าจูเนียร์ขึ้นมาเลยค่ะ ตอนแรกติ๋วนึกว่ารูปเจ้าจูเนียร์ซะอีกค่ะ

ขอบคุณค่ะ...คุณberger0123
สำหรับ...อาหารที่นำมาฝาก...ค่ะ

ทำไมใบไม้ร้องเพลง  ต้องขัดเคืองใจหรือโกรธ...ล่ะ?

ไม่ค่อยเข้าใจในความเห็นที่สื่อออกมาค่ะ...