ด้วยระยะทางที่เวลาเราขับรถนั้นอาจเร็วแป๊บเดียว และใช้เวลาไม่นานมาก แต่สำหรับข้าพเจ้าแล้วในหนึ่งเดือนกับการคว้าจักรยานออกไปปั่นในตอนเย็นในระยะทางกว่า ๒๒ กิโลเมตร เป็นอะไรที่กระตุ้นการทำงานของหัวใจได้ดีเยี่ยมเลย

แม้ว่า...

จะว่ายน้ำทุกวัน...วิ่งทุกเช้า และยืดเส้นคลายกล้ามเนื้อพร้อมรับรุ่งอรุณด้วยโยคะก็ตามแต่ก็ไม่ได้ทำให้การปั่นจักรยานทำได้ด้วยดี นั่นน่ะอาจเป็นเพราะว่าการทิ้งห้วงเวลาที่นานเกินไป กล้ามเนื้อในส่วนที่พึงใช้ในการปั่นจักรยานแทบไม่ได้ออกแรง

แต่...สิ่งหนึ่งที่ได้พบขณะที่ปั่นไปได้สักพัก คือ ...

การกลับมาอยู่ที่ลมหายใจ เมื่อเราได้กลับมาที่ลมหายใจ การทำความรู้จักกับการทำงานของร่างกายก็สามารถทำได้ดีขึ้น การควบคุมจังหวะของการหายใจเข้าให้สบาย หายใจออกให้สบายทำให้ความสามารถในการปรับตัวทำได้ดีและเร็วขึ้นกว่าเดิม

อาจเป็นเพราะว่า "หัวใจ" ได้ทำงานทุกวัน...อันเป็นการทำงานภายใต้เงื่อนไขของการออกกำลังกาย ==> นี่แหละ คือ ต้นทุนที่มีที่สะสมอยู่ทุกวัน

ช่วงแรกของการปั่น...จังหวะดี

แต่ได้รับการทักทายจากคนที่ขับมอเตอร์ไซต์ผ่านมา และขอสอบถามเรื่องจักรยานจึงได้หยุดพัก พอเริ่มต้นอีกครั้ง...เหตุการณ์เดิมก็ซ้ำอีกครั้ง

พอปั่นออกไปนอกเมือง จอดแวะที่บ้านหลังนอก เจ้าอะตอมกำลังล้างอ่างปลา กะว่าจะชวนไปด้วย จึงได้ปั่นไปคนเดียว สองข้างทางกำลังงามเพราะทุ่งนาเริ่มเขียวขึ้นมาบ้างจากการเริ่มทำนา แต่รถก็เยอะเหลือเกิน ผู้คนหลบหลีกมาใช้ทางเลี่ยงเมืองกันเยอะขึ้น

การปรับตัวในจุดเริ่มต้น ใช้เวลาไม่นานมาก ทุกอย่างก็เข้าที่เข้าทางไม่ว่าจะเป็นจังหวะของการปั่น หรือความคงทนของกล้ามเนื้อ และการหายใจที่พอไปได้แบบสบาย สบาย...

ออกปั่นจักรยาน ได้เห็นทั้งความรู้สึกภายใน เสียงของร่างกาย และการพูดคุยกับมโนภาพ...

การปั่นจักรยานในตอนเย็น...เสียอย่างเดียวว่าอากาศไม่บริสุทธิ์เท่าตอนเช้า เพราะรถราเยอะเหลือเกิน ควัน...ที่สูดดมเข้าไป ยิ่งไปเพิ่มให้ปอดเราต้องฟอกงานอย่างหนัก แต่...ก็พอไหวอยู่ ปกติก็ออกกำลังกายหลายประเภทคละๆ กันไป

ที่ยโสธร...หรือว่าที่ขอนแก่น ตามประสบการณ์ที่ตนเองได้เจอส่วนใหญ่จะชอบปั่นไปเป็นกลุ่ม แต่ก็มีบ้างที่ปั่นเดี่ยว สำหรับตัวเองก็ชอบปั่นไปคนเดียว หรืออย่างน้อยก็สอง เพราะไม่รุงรัง อยากจะไปเส้นทางไหน หรืออยากจะหยุด ก็ทำได้...เลือกที่จะไปคนเดียวเพราะนี่น่ะคือ ห้วงแห่งเวลาแห่งการพักผ่อนของตนเอง...

๒๙ พ.ค.๒๕๕๓

ปั่นจักรยาน