วันนี้ครบรอบวันเกิด ๖๔ ปีของแม่


ได้ยินเสียงแม่ตื่นตั้งแต่เช้า...ข้าพเจ้างีบต่อนิดหนึ่ง ประมาณตีสี่เกือบตีห้าก็ลงมาเห็นแม่ก็กำลังง่วนกับการเตรียมตัวไปวัด น้าติ๋มกับน้าตุ๊ก(เพื่อนแม่)ชวนแม่ไปทำบุญครบรอบวันเกิดหลวงปู่สรวงที่วัดศรีฐาน...แม่ถือโอกาสได้ทำบุญให้ตนเองด้วยในวันนี้

เห็นแม่เตรียมของเรียบร้อย...ข้าพเจ้าออกไปวิ่งก่อน ฟ้าสางคนเริ่มมีประปราย การได้วิ่งวันนี้เต็มที่เมื่อวานรู้สึกตัวเหมือนจะไม่สบายแต่วันนี้สดชื่นขึ้น ได้เหงื่อเยอะดี กลับเข้ามาที่บ้านอีกครั้งแม่ยังรอน้าตุ๊กกับน้าติ๋ม คาดการณ์ก็น่าประมาณหกโมงครึ่ง...

เรานัดกันว่าบ่ายๆ หรือไม่ก็ตอนเย็นจะไปทานข้าวรวมเครือญาติกัน โดยวันนี้ข้าพเจ้าร่วมเป็นเจ้าภาพเพราะเมื่อคืนนี้พี่ป้อม รับอาสาเป็นเจ้ามือเลี้ยง MK โดยมีเจ้าวรรณด้วย เจ้าวรรณนี่เกิดวันที่ ๒ มิถุนายน ทุกปีจะได้ร่วมกันสังสรรค์ครบรอบวันเกิดพร้อมกับแม่

ปีนี้แม่อายุ ๖๔ ปี ยังดูแข็งแรง...

Picture_14-10-49%20010%20copy

แม่เลี้ยงพวกเรามาสิบห้าปีกว่า หลังจากพ่อเสียชีวิต แม่คือ ครูสอนธรรม"ชาติ"แก่ข้าพเจ้า ให้ได้ก้าวเข้าไปสู่การเรียนรู้แห่งภายใน อันเป็นเรื่องลึกซึ้งทางจิตวิญญาณ วิธีการสอนของแม่คือ การสอนแบบไม่ได้สอน... ข้าพเจ้าซาบซึ้งลงไปในใจอย่างยิ่งที่ได้เกิดมาครั้งนี้เป็นลูกสาวของแม่และพ่อ การดำรงอยู่ ณ ปัจจุบันนี้คือ การที่แม่และพ่อให้โอกาสอย่างมากมาย...

ตลอดเวลาของเส้นทางการเรียนรู้ "ชีวิต" แม่ได้สอนถึงความเข้มแข็งและอ่อนโยน อันเป็นเรื่องปัจเจคบุคคล สำหรับพ่อแล้ว...การมีสัมพันธ์ต่อสรรพสิ่งต่างๆ คือ หน่อเนื้อที่พ่อได้ถ่ายโอนมาในจิตวิญญาณของลูก ทุกๆ อณูของการดำรงชีวิตครั้งนี้ มาจากการร่วมบ่มเพาะเมล็ดพันธุ์จากแม่และพ่อทั้งสิ้น...

ตั้งแต่ปี...๒๕๔๘ ที่เสร็จสิ้นจากภาระกิจการเรียน ข้าพเจ้ากลับมาใช้ชีวิตอยู่กับแม่ หลังจากแม่ให้โอกาสลูกได้เดินทางไปสู่เส้นทางแห่งการเรียนรู้อย่างเต็มที่ และเป็นช่วงหลังของชีวิตข้าพเจ้าเช่นกันที่ได้ใช้ชีวิตอยู่กับแม่อย่างเต็มที่ อันเป็นการใช้ชีวิตในเรื่องแห่งปัจเจค ไปพร้อมๆ กับการรับใช้ต่อสังคมและโลกนั่นก็คือ การทำงานตามหน้าที่ที่ได้ประสบ...

การอยู่ดูแลแม่ในช่วงหลังของชีวิต ไม่ใช้การยึดหากแต่เป็นการแสดงออกซึ่งการตอบแทนพระคุณทั้งแม่และพี่สาว ซึ่งพี่สาวนั้นดูแลแม่อย่างดีหลังจากที่ข้าพเจ้าไปตะลอนๆเรียนหนังสือ ระหว่างที่อยู่เรามีหน้าที่ทำอะไรก็ทำไป ข้าพเจ้าก็ฆ่าเวลาด้วยการเรียนปริญญาเอกอีกสาขาและอาสาทำงานต่างๆ เท่าที่ผู้อื่นจะเห็นควรว่าข้าพเจ้ามีประโยชน์ เป็นช่วงเวลาที่ดีของชีวิต

เมื่อคืนพี่ป้อมพูดถึงเรื่องความตาย...หากแม่ตาย พี่ป้อมตาย พี่ตุ้ยตาย เจ้าอะตอมจะดำรงอยู่เช่นไรนะ ณ ขณะนั้นข้าพเจ้าเงยหน้ามองแม่ อืม...แม่ดูสดใสจัง ข้าพเจ้าบอกพี่สาวไปว่า "เอาเข้าจริงอะตอมอาจตายก่อนพวกเรา หรือเราอาจตายพร้อมกัน" ... เป็นการพูดถึงมรณานุสติอย่างเตรียมพร้อม... จำได้ว่าเมื่อปีที่แล้วแม่ได้เขียนบอกพวกเราไว้ว่าหลังจากแม่ตายนั้นพวกเราควรจะจัดการอะไรอย่างไรบ้าง...

มันเป็นเรื่องที่ดีเสมอ...ที่เราได้พูดคุยกันเรื่องความตาย...

เมื่อหลายปีก่อนข้าพเจ้าสุ่มเสี่ยงต่อการป่วยเป็นมะเร็ง ณ ตอนนั้นข้าพเจ้าบอกตนเองว่า "ยังตายไม่ได้" ยังมีเรื่องค้างคาอยู่... แต่พอมาถึง ณ วันนี้สิ่งที่ปรารถนาอยากจะทำก็ได้ทำแล้ว...หากจะตายก็พร้อมตายได้ทุกขณะจิต แต่อย่างไรก็ตามเราก็ยังอยากเป็นผู้จัดงานศพให้แม่ ไม่อยากให้แม่มาจัดงานศพให้เรา แต่ก็ช่างเถอะทุกอย่างนั้นล้วนเป็นอนิจจัง... ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเรานั้นพร้อมรับเสมอ...

สัปดาห์หน้า...แม่ชวนไปเที่ยวดูทุ่งดอกกระเจียว...

เป็นการดีที่หลายปีไม่ได้ไปเที่ยวกับแม่เลย...

Picture%2006951

 

พระคุณแม่ คือ ชีวิต

๖ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๕๓

หมายเลขบันทึก: 364324เขียนเมื่อ 6 มิถุนายน 2010 08:36 น. ()แก้ไขเมื่อ 17 ตุลาคม 2013 22:39 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (9)

แวะมาทักทายค่ะ คุณแม่ยังแข็งแรง สดชื่น ดูแล้วอายุยืนค่ะ ไม่เป็นอะไรง่ายๆ หรอกค่ะ ขอให้คุณแม่มีความสุขในวันครบรอบวันเกิดนะค่ะ

สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดคุณแม่พี่กะปุ๋ม ขออาราธนาคุณพระฯ และสิ๋งศักดิ์สิทธิ์ ให้คุณแม่สุขภาพแข็งแรง ค่ะ

ถ่ายภาพคู่กับเจ้าวรรณ ... ปีนี้วรรณพรอายุ ๓๑ ปี...ยังน่ารักสำหรับพี่ๆ เสมอ มีน้ำจิตน้ำใจคอยช่วยเหลือทุกคนอย่างดี งานไหนมีวรรณพร งานนั้นพี่ๆ ได้นั่งสบายทุกทีเพราะเธอนั้นช่างเป็น ผู้ take care ผู้คน

แม่ถ่ายภาพคู่กับ...น้องกันต์ ลูกชายคนโตของเจ้าเพ็ญ (ยืนข้างๆ) คนนี้น่ะหลานรักของป้ากะปุ๋ม แต่ไม่ชอบเรียกเราว่าป้า มักเรียกป้ากะปุ๋มว่า "หัวหน้า"...เวลาที่เราเจอกันจะสวมกอดอย่างแนบแน่น แรงดีกว่าป้า(พลังเยอะ) ครั้งหนึ่งป้ากะปุ๋มเคยตั้งใจจะให้น้องกันต์ขี่หลัง หลานรักถามป้าว่า "ป้าไหวไหม...น้องกันต์ว่าป้าไม่ไหวแน่ๆ " และก็ไม่ไหวจริงๆ ค่ะ ตัวหนักป้ากะปุ๋มแบกขึ้นไม่ไหวเลย...

มากันเพียบเลย...ทานกันตั้งแต่บ่ายจนเกือบถึงย่ำค่ำ...

งานนี้อาดอน...รับผิดชอบหอบขนมเค้กมาหลายกล่อง เป็นที่เอร็ดอร่อยของทุกคน อาทัยเป็นโรคเบาหวานก็ยังอดใจไม่ไหว ขอชิม รสชาติดีเยี่ยมเลย

น้องเบส อาดอน น้องวรรณ และแม่...สาละวนกับขนมเค้กและวิพากษ์วิจารณ์ เราต้องคั่นรายการทานขนมเค้กกันก่อน แล้วค่อยต่อด้วยอาหารคาวรอบสอง เจ้าภาพผู้เป่าเค้กก็หนีไม่พ้นน้องเกรซและน้องกันต์...

นั่งคุยกันสบายๆ หลังอิ่มหนำสำราญ...

นั่งหัวโต๊ะ คือ อาทัย-น้องสาวผู้เกิดถัดจากพ่อ นั่งข้างแม่คือน้าเข็ม - น้องสาวผู้เกิดถัดจากแม่ และน้าแดง - น้าเขยนั่งตรงข้ามน้าเข็ม มาพร้อมเจ้านกน้อย..น้องสาวเกิดถัดจากข้าพเจ้าหนึ่งปี (ลูกคนโตน้าเข็มและน้าแดง)

ฝากสุขสันต์วันเกิดคุณแม่พี่ปุ๋มด้วยนะคะ

ขอให้ท่านมีสุขภาพแข็งแรงคะ (^_^)

สังเกตจากภาพถ่ายคงเป็นอาหารมื้อที่เบิกบาน อบอุ่นเป็นกันเองจนรู้สึกได้เลยค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท