ข้าพเจ้านั้นโง่อยู่ได้ตั้งนานหลายปี
มีปัญหาเรื่องการแก้ไขผนังห้องที่ผ่านการติดภาพมานาน และเมื่อเราแกะออกจะมีร่องรอยของกระดาษกาวสองหน้าติดเต็มไปหมดเลย ดังนั้น เมื่ออยากจะปรับภูมิทัศน์ในห้องทำงาน ... ก็ทำไม่ได้ ก็คิดว่า คงต้องทาสีผนังห้องใหม่...
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา... พี่นุ คนงานที่ทำหน้าที่ทำความสะอาดพื้น บอกว่า
"จะยากอะไร ก็ใช้คัดเตอร์ขูดออกสิ"
"อ้าว แล้วสีมันจะลอกออกด้วยมั๊ย" ...
"ไม่ลอกหรอก"
"งั้นวันหลังพี่นุ มาทำให้ปุ๋มหน่อยนะ"
ข้าพเจ้าก็ตั้งใจว่าจะให้พี่นุมาช่วยทำ แต่เห็นภาระงานของพี่นุแล้วสงสาร เราทำเองได้อยู่แล้ว ไม่เห็นยาก ลองทำตามที่พี่นุบอกสิ...
ก็ค่อยๆ แกะภาพที่ติดตามผนังออก แล้วใช้คัดเตอร์...ค่อยๆ ขูดคราบกระดาษกาวสองหน้าออก โห...ไม่ยากเลย แถมได้ฝึกสมาธิไปในตัวด้วย
ค่อยๆ ทำไป ยิ่งทำก็ยิ่งรู้เทคนิค ... เมื่อรู้เทคนิคก็ทำให้ทำงานเร็วขึ้น โดยใช้คัดเตอร์แซะออกก่อน หากยังเหลือรอยอยู่ก็ค่อยขูดออก การแซะออกก่อนจะเร็วกว่าขูด...
และแล้ว ข้าพเจ้าก็ได้ผนังห้องใหม่ ไม่มีรอยกระดาษกาวสองหน้า... และได้ถือโอกาสตกแต่งห้องทำงานใหม่ตามสไตล์ความชอบของตนเองอีกด้วย...
ส สะสาง ได้ เยี่ยม เลยท่าน
ห้องสวยนี้ มีตำนานค่ะ ...... ต้องชวนแม่พลอยมาเล่า
ถ้าให้เจ๋ง ต้องดูที่ตารางการทำงาน ในปฏิทิน ค่ะ ...... ทำให้ระลึกถึงความกรุณาของท่านที่มอบให้หลายๆแห่ง ทุกคนคงรับรู้ ถึงยความรัก และจริงใจจากท่านเสมอ ที่ไม่ได้ช่วยงานเฉพาะในโรงพยาบาลที่ทำงานอยู่เท่านั้น แต่ห้องทำงานท่านกว้างใหญ่ เหลือเกิน ที่ดูให้ชัดอย่างละเอียด จะมีทั้ง จาก ตะวันออก อีสาน กลาง ใต้ ทั่วทิศ สมแล้วที่เป็นคนของแผ่นดิน เพื่อขยายเครือข่าย R2R ชนิด แทบไม่มีวันหยุด เลย.....
ไม่ได้ขอลายเซ็นต์ค่ะ แต่ติดต่อให้ไปช่วย งาน R2Rที่โรงพยาบาลที่ไหนสักแห่ง แต่ไม่เคยเห็นว่าท่านจะปฏิเสธ เลย แบบอย่างที่ดีเช่นนี้ ต้องยกนิ้วให้ .......
คำถามหนึ่งที่มักถูกถามเสมอว่า... "อาจารย์คิดค่าวิทยากรเท่าไร"... มันทำให้รู้สึกเศร้าใจทุกครั้ง เรานั้นคือ ข้ารับใช้แผ่นดินอย่างที่พี่โต๋เคยบอกใครต่อใคร...และตัวเองก็เห็นด้วยเช่นกัน ... มันเป็นการบ่มเพาะที่ได้สิ่งนี้มาจากพ่อผู้เสียชีวิตไปนานหลายปี พ่อที่เป็นต้นแบบแห่งการเสียสละและการทำเพื่อผู้อื่น ... โดยรากฐานเริ่มมาจากครอบครัว...
หากเราทุกคนคิดร่วมกันว่า...
เรานั้นเกิดมาเพื่อเรียนรู้ และไม่ทำให้ผู้อื่นและตนเดือดร้อน ทำการเพื่อสิ่งใดให้ผู้คนบรรเทาความทุกข์ได้ แม้เป็นเรี่ยวแรงอันเล็กน้อยยิ่งกว่ามด หากแต่เราช่วยโลกนี้ได้เป็นสิ่งที่น่ายินดีอย่างยิ่ง
ขอบพระคุณพี่โอ...อย่างยิ่งนะคะ
ซาบซึ้งใจในสิ่งที่ได้จากใจพี่โอค่ะ...