พี่ไก่...กัญญา คือ "กำลังใจอันงดงาม"


การตายของพี่ออไม่สูญเปล่า เพราะเป็นครูสอนให้เราเห็นช่วงเวลาที่มีอยู่นั้นต้องเร่งทำความเพียรต่อการน้อมนำจิตใจนี้ให้เบิกบาน พร้อมรับความตายด้วยใจที่ยินดี

พี่ไก่...

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้นล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องราวที่ดี ... พี่ออ ได้เกิด ได้มาเรียนรู้ และได้มาดำรงอยู่ ... และดับร่างนี้ไป การดับไปแห่งร่างนี้ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด ณ วันหนึ่งทุกคนก็ต้องแตกดับร่างนี้กันไป ...

ความอาลัย ความห่วงหา..ทำให้ดวงจิตนี้เราเศร้าหมอง...การทำให้ความเศร้าหมองนี้ลดน้อยลง และแผ่เมตตาให้พี่ออ ด้วยจิตที่สงบและมองเห็นเหตุแห่งความเป็นไปตามจริงจะเป็นหนทางที่อาจพอได้ช่วยให้ดวงจิตของพี่ออไปสู่สุขคติได้...

ทุกอย่างไม่มีใครสามารถยุดยื้อได้...ความตายเท่านั้น คือ ความเที่ยงที่เป็นของจริงแน่แท้ พี่ออได้เกิดมาได้ฝากรอยความดี ความงดงามไว้ในการเกิดนี้อย่างมากมาย พี่ไก่อย่าได้เสียใจไปมากเกินกว่าที่จะใช้เวลาที่มีอยู่ของพี่ไก่ในการจดจำความดีงามของพี่ออ...

อย่างน้อยความตาย ณ วันนี้ของพี่ออ ทำให้พวกเราได้เรียนรู้ว่า ความตายนั้นอยู่เพียงแค่ปลายลมหายใจที่หายใจเข้าและออกนี้ ไม่ตั้งอยู่ในความประมาท ... น้อมใจใช้เรื่องราวของพี่ออเป็นครูสอนให้เราได้ระลึกถึงความตาย และเตรียมพร้อมเผชิญหน้าต่อทุกอย่างที่เกิดขึ้นนะคะ หากเราน้อมใจเราคิดได้ดั่งนี้ ความตายของพี่ออจะเป็นครูสอนเราที่เป็นกุศลยิ่งค่ะ ...

พี่ไก่...ภาวนานะคะ ให้ดำรงอยู่กับลมหายใจเข้าและออก เมื่อไรที่ความอาลัยเข้ามาเยือน..พี่ไก่น้อมใจลงอยู่กับลมหายใจนะคะ หายใจเข้าลึกยาว หายใจออกผ่อนคลาย และตามดูลมหายใจของตนเองไปจนกว่าดวงจิตแห่งความอาลัยนี้จะจางหายไป

กะปุ๋มเป็นกำลังใจให้พี่ไก่ และฝากกอดคุณแม่ท่านด้วยความเคารพรักอย่างยิ่ง...ทำหน้าที่สุดท้าย...ของพี่สาวที่พึงกระทำต่อน้องสุดที่รักนี้ให้ดีที่สุด สมศักดิ์ศรีของการได้เกิดมาของพี่ออนี้

ขอให้ดวงวิญญาณของพี่ออไปสู่สุขคติ...และได้พบแห่งหนทางที่นำไปสู่ความสว่างไสว...

เราร่วมกันส่งพลังแห่งความรักความเมตตานี้แผ่ไปสู่ดวงจิตพี่ออนะคะ...ภาวนาด้วยลมหายใจที่เรามีอยู่

 

 

ด้วยความเคารพ

กะปุ๋ม

 

 

จากบันทึก

เธอจากไปแล้ว

หมายเลขบันทึก: 292383เขียนเมื่อ 29 สิงหาคม 2009 22:19 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:25 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (18)

สวัสดีค่ะ

พอลล่าขอไว้อาลัย แด่ พี่ออ น้องสาวพี่ไก่ ขอให้สู่สุคติค่ะ

และให้กำลังใจพี่ไก่และครอบครัวค่ะ

นั่งอยู่กับลมหายใจของตนเองสักพักนะคะพอลล่า

แล้วเรามาร่วมส่งแรงใจถึงพี่ออ พี่ไก่ และครอบครัว...ค่ะ

พี่กะปุ๋มขอบพระคุณในความงดงามแห่งดวงจิตนี้ของพอลล่าเป็นอย่างยิ่ง...และขอบพระคุณพี่แก้ว..ที่มาบอกข่าวค่ะ

 

พี่ครูต้อย...เรามาภาวนา...ด้วยลมหายใจที่เรามีอยู่

เพื่อเป็นกำลังใจให้กับครอบครัว...พี่ไก่กันนะคะ...

เศร้าจัง.....แสดงความเสียใจด้วยจ๊ะ

ขอส่งกำลังใจให้พี่ไก่ค่ะ

ให้พี่ออไปสู่สุคติ ขอบคุณค่ะพี่กะปุ๋ม

ขอบพระคุณค่ะ... ครูตา ลป.

ความเศร้านั้นทำให้ใจเรามอง....หากแต่เมื่อเราได้ภาวนาเมื่อนั้น พลังแห่งดวงจิตอันเบิกบานนี้สามารถแผ่ไปสู่สรรพสิ่งต่างๆ ได้ อย่างน้อมนำให้ดวงวิญญาณไปสู่สุขคติ

เรามาร่วมกันภาวนานะคะครู

ขอบคุณค่ะน้องปู

เรามาร่วมภาวนา...ส่งกำลังใจให้ครอบครัวพี่ไก่นะคะ

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ

ไปค้นมาจากหนังสือที่อ่านค่ะ จึงนำมาฝากค่ะ

ทุกข์มาเพื่อให้ธรรมะเกิด

ความตาย

ตามแนวไตรลักษณ์นิยม เป็นเรื่องธรรมดาของสังขาล ต้องปลงให้ตก

ตามแนวกรรมนิยม เป็นเรื่องของบุญเก่า หรือทำบุญมาเพียงเท่านี้

ตามแนวมงคลนิยม เป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงของชีวิตผู้เกี่ยวข้องทั้งหลาย ให้เปลี่ยนอัปมงคลเป็นมงคล ทำสิ่งที่สร้างารรค์เกิดขึ้น ไม่ควรจมอยู่กับความเศร้าโศก

ดร.กะปุ๋ม กุ้งทราบข่าวการจากไปของพี่ออ ก็รู้สึกตกใจวันที่ 31 มีพิธีฌาปนกิจค่ะ

คิดว่าจะไปวันนั้น เคยไปใช้บริการที่ห้องตรวจทันตกรรมพี่ออน่ารักมาก ไม่คิดว่าจะเกิดความสูญเสียกับครอบครัวพี่ไก่ พี่เเก้วบอกว่าสงสารคุณเเม่มากค่ะ

เขียนไปก็ขนลุกไป วันก่อนกุ้งนิมนต์พระมาสอนธรรมะให้กับคนไข้ที่ตึกเเละครอบครัวสูญเสีย ท่านสอนให้ทำสมาธิเเละฝึกภาวนา การภาวนาถ้าเปรียบการเดินทางคือการนั่งเครื่องบินค่ะจะถึงเร็วท่านบอกการที่เรานั่งภาวนา กำหนดจิตวันนี้ลูกๆที่ล่วงลับไปได้รับเเล้ว

ยิ่งกุศลจากคนเป็นพ่อเเม่จะเเรงค่ะ เป็นกำลังใจให้พี่ไก่เเละครอบครัวค่ะ

กะปุ๋มแนะนำ.. ได้ดีเสมอ เป็นการเยียวยาพี่แก้วไปด้วย ทำให้คิดได้ เพราะพี่แก้วได้แนะนำไก่ ก่อนน้องออ..จะจากไป

ไก่ก็บอกว่า..นอนคุยกับน้องออทั้งคืน และได้ทำทุกอย่างเท่าที่ไก่จะทำได้ แต่ก็ยื้อเธอไว้ไม่ได้

แม่ของน้องออ บอกว่าจะไม่ร้องไห้อีกแล้ว จะได้ส่งน้องออไปในที่ที่ดีได้ 

ขอบพระคุณค่ะป้าแดง...

การภาวนา...ด้วยลมหายใจที่ตื่นรู้ทุกขณะจิต ตลอดเวลา

ทำให้ดวงจิตเราเบิกบาน เมื่อเราระลึกถึงใคร...ดวงจิตนั้นย่อมเบิกบานไปด้วย...

ขอบพระคุณพี่ใบบุญ

ที่นำธรรมะอันเป็นความรู้ที่เปิดโลกทางปัญญามาฝากที่บันทึกนี้

ทุกอย่างล้วนแล้วก็เป็นดั่งเช่นนั้นเอง...

น้อมนำภาวนาด้วยดวงจิตที่เบิกบานส่งให้สรรพสิ่งต่างๆ ร่วมกันนะคะ

ขอบคุณค่ะคุณกุ้ง

สำหรับแบ่งปันเรื่องราวและประสบการณ์ดีดี...งานที่คุณกุ้งทำ ณ ขณะนี้เป็นงานที่ดี และเยียวยาผู้คน ขอน้อมนำให้คุณกุ้งนำใจที่เบาเบา อันเกิดจากการภาวนาอยู่กับลมหายใจตลอดเวลา ทำการงานที่ทำอยู่ด้วยใจที่เบิกบาน มีเรื่องใดใดมากระทบ ก็ให้กลับมาที่ลมหายใจ

แล้ว...คุณกุ้งจะสามารถเรียกพลังแห่งการงานมาสู่ผู้ป่วยได้มากมายเลยค่ะ

ขอบพระคุณค่ะพี่แก้ว...

ที่ให้โอกาสกะปุ๋มได้แบ่งปันความรู้สึกนี้...ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องที่ดีเสมอ...เมื่อไรที่เราน้อมใจลงมองเห็นความตายของพี่ออเป็นครูสอนเรื่องมรณานุสติ...เมื่อนั้นน่ะเรียกว่าเราได้เป็นผู้มีดวงตาเห็นธรรม...

ขอน้อมเคารพในดวงจิตของพี่ออค่ะ

น้องกระปุ๋ม พี่บรรเลงเพลงชีวิต

ทุกชีวิตเกิดมา และต่างมีวาระเป็นของตนเอง

บนวาระนั้นคือภาระกิจที่ถูกมอบหมายให้ทำ

เมื่อสิ้นสุดภาระกิจตามวาระแล้ว เพลงชีวิตย่อมจากไป

ความเศร้าช่วยให้เรารับรู้และสะเทือนใจ

บทเพลงแห่งชีวิตนั้นหลีกเลี่ยงไม่พ้น

เรียนรู้ จดจำ และปล่อยวาง

มุ่งปฏิบัติภาวนา รับรูอย่างมีสติ กับลมหายใจ เข้าออก

บรรเลงเป็นบทเพลง พุท......โธ....ตามจังหวะแห่งลมหายใจ

ที่ยังมีอยู่ และรอวันจากไป

ด้วยจิตคารวะต่อดวงวิญญาณของน้องผู้จากไป

เพลงของน้องยังตรึงอยู่ในหัวใจของพี่และทุกคน

ขอบคุณค่ะ

เมื่อตอนเย็น...ไปวิ่ง และแหงนมองขึ้นไปบนท้องฟ้า...

และภาวนาต่อตนเองน้อมจิตส่งถึงดวงวิญญาณของพี่ออ...ไปสู่สุขคติค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท