ไฟดับ...

แต่ก็ยังตื่นมืดเช่นเดิม...ทำในสิ่งที่สามารถทำได้ในความมืด เช่น การทำสมาธิภาวนา การเคลื่อนไหว และการที่เราไม่ต้องใช้สายตามาก หากแต่ใช้ผัสสะอื่นเป็นเครื่องมือในการให้การดำรงชีวิตนี้ ดำรงไปได้...

เข้ามาอ่านเรื่องราวใน GotoKnow ได้เห็นบันทึก "สามี นอกใจ"...

มีใครมากมายที่มาให้ความเห็น ... นี่เป็นเพียงเสมือนการจำลองเท่านั้น

หากแต่ผู้คนที่ไม่ได้เข้ามาให้ความเห็น และมีมากมายที่ประสบกับเรื่องราวเช่นนี้...

สักพัก...ก็ออกไปเดิน เดินบริเวณบ้านพักนั่นแหละ ร่มรื่นและเงียบดี ได้ทักทายกับป้าที่มาส่งผ้า ได้ยืนฟังเสียงนกที่ทักทาย หรือสื่อสารกัน เดินมาสักพัก...

ได้เห็นซากแห่งร่างกายของคางคก...

ก็เลยหยุดพิจารณา...ก็เป็นเพียงแค่ซากแห่งร่างกายนี้เท่านั้นเอง

ซากนี้ต่างกันอย่างไรกับตอนมีชีวิตอยู่...

ตอนมีชีวิตอยู่ร่างกายนี้จะมีชีวิตชีวา ... แล้วอะไรเล่าทำให้ร่างกายนี้มีชีวิตชีวา...?

เครื่องจักรอันสำคัญ...หรือเป็นเครื่องมือที่สำคัญ...คือ "ลมหายใจ"

เพราะเมื่อไรที่เราปราศจากลมหายใจแล้ว...ร่างนี้ก็เป็นเพียงได้แค่ซาก...ซากแห่งร่างกาย

พอได้คิดเช่นนี้กับตนเอง...

ก็ได้เดินกลับเข้าบ้าน...และมานั่งบันทึกความที่ปรากฏในตนเองขึ้นมาทันที...