อารมณ์... คือ ผลการเชื่อมโลกกับจิต

จิตใดอยู่เหนืออารมณ์...จิตนั้นอยู่เหนือโลก

จิตใดอยู่เหนือโลก...จิตนั้นย่อมมีกำลัง

จิตที่มีกำลังย่อมเป็นอิสระยิ่งใหญ่

ความอยากในอารมณ์ไม่เคยสิ้นสุดในโลก

การเสพอารมณ์ ไม่เคยอิ่มในโลก

การระบายอารมณ์ เป็นการผ่อนคลายในโลก

การละอารมณ์เสียได้...เป็นสุขในโลก...

คำสอนของพ่อแม่ครูบาอาจารย์

___________________________________________________________________________________

http://gotoknow.org/blog/babyr2r/298733

จากบันทึกของท่านสุญญตา...

ผู้เป็นดั่งความงามในเส้นทางแห่งความสว่าง...

ทำให้ข้าพเจ้าได้คิดว่า...อืม...อะไรน๊า...ที่ทำให้ไม่อยากเข้ามาเปิด G2K เลย

อ้อ...ถึงได้รู้ว่า..เจ้าอารมณ์เรานี่เอง

ทำให้ตื่นเลย...ตื่นขึ้นมาเลย...การอยู่ใต้โลกใต้อารมณ์...ระหว่างที่อยู่ใต้โลกใต้อารมณ์นั้นก็มาเขียน เขียนแบบแกนๆ...แบบไม่มีพลังในตัวเอง เขียนแบบรู้ว่านี่คือหน้าที่หน้าที่ที่ต้องช่วยกันทำ ช่วยกันถอดบทเรียน ช่วยกันวางรอยของความรู้ฝังลึกที่เรามี อันเป็นความรู้ที่ผ่านการฝึกฝนการปฏิบัติที่เราดำเนินอยู่ในชีวิต ในวิถี...

เขียนไป...เขียนไป

ใครอ่านไม่อ่านเราไม่ได้ใส่ใจ เราไม่ได้ติดอยู่กับสถิติตัวเลขที่กำกับให้เห็นให้ลวงตาลวงใจว่าเรานั้นมีเสน่ห์...นั่นน่ะคือ ความลวง..

เราก็ยังเขียน เขียนเพราะเป็นหน้าที่

วันนี้ตื่น...ตื่นมา ตกใจ ผู้คนหายไปไหน ผู้คนที่ต่างมาร่วมกันถอดบทเรียน เหลือเพียงไม่มาก ที่ตั้งหน้าตั้งตาตั้งใจ เขียน...ต่อไปอีกหน่อยก็เหลือเพียงเวทีแห่งการเจาะแจ๊ะไปหรือเปล่า หรือว่าอย่างไรก็ยังงงๆ กับเป้าหมาย ตกลง...ยังเป็นพื้นที่แห่งการจัดการความรู้หรือเปล่าน๊า?

อืม...

วันนี้พลังกลับมาอีกครั้งล๊ะ...

เขียนได้...เขียนต่อไป เขียนอย่างที่เป็นความรู้สึกว่าเป็นหน้าที่

หน้าที่ที่ไม่มีใครมาสั่ง มาบอก มาขอร้อง

หากแต่เป็นหน้าที่...ที่ฝึกฝนตนแห่งการละตน

ฝึกฝน...ให้อยู่เหนืออารมณ์...

เมื่อใด...อยู่เหนืออารมณ์ได้ เมื่อนั้นล่ะ...

เราก้าวผ่านโลก...โลกอันครอบงำด้วยลาภ ยศ สรรเสริญ สุข...

ไม่ว่าที่นี่จะเปลี่ยนโฉมหน้าไป ดูสวยดูโมเดิ้ล แต่เราว่าเราก็น่าจะยังเขียนได้ หากว่าเจ้าของพื้นที่ไม่เตะเราออกไปก่อน เพราะเขียนตรงเกิน เขียนไม่ป้อยอ ...ก็หากว่าโดนเตะออกไป ก็คงต้องออกไปล่ะนะ แต่วันนี้ยังไม่โดนเตะออก เราก็เขียนต่อ เขียนต่อ...และเขียนต่อ ไม่ได้เขียนเพื่อ G2K ไม่ได้เขียนเพื่อทีมงาน...หากแต่เขียนเพื่อสรรพสิ่งที่อาจผ่านมาอ่านและมาเห็นก็เท่านั้นเอง