วันเกิด...รวมใจ และการแบ่งปัน ผ่องถ่ายจากพี่นก..สู่หมอเอกและน้องๆ
เมื่อวันอาทิตย์ที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ.2552
ค่ำคืนก่อนหน้านี้ข้าพเจ้าโทรหาพี่นก ... ว่าจะได้แวะเวียนมาหาข้าพเจ้าหรือเปล่า ถ้าหากได้มาจะฝากซื้อขนมจีบ เพื่อที่จะนำมานึ่งให้กับน้องๆ สมาชิกที่ศูนย์ฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด แต่พี่นกแบ่งรับแบ่งสู้ เพราะว่าจะต้องเดินทางไปจังหวัดมุกดาหาร...ที่ไปเยี่ยมลูกสาวคนโตที่ไปเรียนโรงเรียนประจำที่นั่น...
ประมาณสี่ทุ่มกว่าพี่นกโทรกลับมาอีกครั้ง...พร้อมบอกว่า พี่นกส่งลูกหมูมาช่วยเป็นธุระให้ อ.กะปุ๋มแล้วนะ... นั่นก็คือ หมอเอกและน้องตาล ที่เดินทางกลับบ้านที่จังหวัดอุบลราชธานี... จะเดินทางมาที่ศูนย์ฯในตอนเช้า พร้อมเสบียงทั้งหมด...
ด้วยกุศโลบาย...ใจ อันปรารถนาที่อยากจะชวนพี่นกมาทำบุญที่วัดพร้อมคุณแม่
แต่ด้วยใจที่มุ่งมั่น พี่นกบอกว่าจะรีบไปและรีบกลับมาให้ทัน ...
แม้ว่าพี่นกจะไม่ได้มาด้วยตนเอง แต่พี่นกก็พยายามบริหารจัดการเสมือนหาตัวแทนมาเกื้อหนุนการทำกิจกรรมของ อ.กะปุ๋ม ตามที่ใจของพี่นกปวารณาว่าจะขอเกื้อหนุน อ.กะปุ๋มในการทำกิจกรรมต่างๆ...
เป็นความประทับใจอย่างมาก ของรูปแบบแห่งการส่งใจถึงใจ ... ใจจากพี่นกที่ส่งถึงน้องตาลและหมอเอก - วันอาทิตย์น่าจะเป็นวันที่ต้องพักผ่อน แต่ทั้งสองท่านกลับเสียสละขับรถมาจากจังหวัดอุบลราชธานี...มาเพื่อแบ่งปันเวลาอันผ่อนคลายให้กับผู้คนที่โดนตราว่า "เป็นผู้ติดยาเสพติด"
กระบวนการ...ช่วยกันทำกับข้าว ... และล้อมวงนั่งกับพื้นทานข้าวร่วมกัน
โดยมีหมอดาวมาสมทบ พร้อมกับขับรถกลับไปรับน้องแพนลูกสาวคนเล็กของพี่นก ... มาร่วมวงด้วย บรรยากาศแห่งความเป็นกันเอง ความอบอุ่น ความรู้สึกของความเป็นพี่เป็นน้อง... หมอเอก - นอนเอกเขนกอย่างสบายอารมณ์ ไม่มีช่องว่างทางสังคมใดใด ความเพลิดเพลิน...นำมามาสู่ความอิ่มเอมใจ พี่นกส่งเสียงผ่านสายมาว่า จะรีบมาให้ทัน จะแวะมาที่วัดก่อนกลับบ้าน ... พระอาจารย์ต้อเมตตามาก ท่านทำปรมัตร "ลาบเนย" ไว้ให้เพราะด้วยความที่พี่สงสัยว่าปรมัตรหน้าตานั้นเป็นเช่นไร ท่านจึงถือโอกาสเมตตาเหล่ากัลยาณมิตร...
ทุกคนรอคอยพี่นก...
แต่ด้วยความว่ามีภารกิจต่อ...พี่นกคาดว่าจะมาไม่ทัน ทุกคนจึงขอแยกย้ายกันกลับ...
ข้าพเจ้าได้น้องสาว คือ หมอดาวและน้องแพนมาช่วยกันกวาดศาลา และมาล้างถ้วยชามให้ ก่อนที่นำปรมัตรถือกลับไปฝากพี่นกที่บ้าน...
ความตั้งใจที่ดี ... เพราะพี่นกทราบว่า "วันนี้คือ วันเกิดของน้องๆ สมาชิกศูนย์" พี่นกแม้ตัวเองมาไม่ได้ แต่ใจก็ปรารถนาที่อยากจะมาช่วย และน้องๆ ทุกคนต่างๆ ก็มาช่วยพี่นกด้วยใจที่ยินดีอย่างยิ่ง สัมผัสด้วยแรงใจที่ส่งสื่อถึงกัน
วันนั้นอาหารเป็น "ขนมจีบ" ... ซาลาเปา
และอาหารง่ายๆ ตามวิถีเด็กๆ ... วันนั้นมาถึงวันนี้ห่างไกลไม่นาน แต่ความทรงจำอันประทับใจ "พี่นก"... ผู้คอยส่งเสียงมาทักทายประมาณวิงวอนว่าขอให้พี่นกได้ร่วมในกิจกรรมที่เรามองเห็นว่าพี่นกมีประโยชน์ขอให้บอก และพี่นกจะช่วยเหลืออย่างเต็มที่ และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องราว...ที่พีนก...ได้เกื้อหนุนแห่งการงานของข้าพเจ้า
ความเห็น (8)
หากว่าเราน้อมรับเรื่องการตายและการจากไป...คือ ความเบิกบานแล้วล่ะก็
เราจะทำหน้าที่สุดท้ายที่พึงกระทำต่อกันได้ในฐานะที่เราเป็นเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน...
น้อมรับด้วยความเบิกบานและมาตามอ่านความเบิกบานของผู้ที่จากไปด้วยการคิดดีทำดีก่อนละทิ้งร่างกายสู่สุขคติค่ะอาจารย์Kapoom
การจากครั้งนี้...เป็นเพียงการจากร่างกายนี้เท่านั้น
แต่ในดวงจิตดวงใจของทุกคนพี่นก...ยังอยู่พร้อมด้วยจิตแห่งความเบิกบาน...ที่เราพร้อม "ภาวนา" ให้กับพี่นก
สวัสดีค่ะ
อนุโมทนากับทุกท่านเลยค่ะ
น่าชื่นใจจัง
เข้ามาอีกครั้งค่ะ อ่านบันทึกนี้ก่อน จึงแสดงความเห็นไว้โดยที่ไม่ทราบว่าการเดินทางของคุณนกได้สิ้นสุดลงแล้ว
ที่ทราบเพราะเห็นชื่อบันทึกที่เก่ากว่า จึงได้ย้อนเข้าไปอ่าน
สัมผัสได้ถึงความสว่างในใจคุณนก
ที่จะระลึกถึง
...ขอให้ดวงวิญญาณของ คุณนก ไปสู่สัมปรายภพ..มีทุกข์ก็ขอให้พ้นทุกข์ ถ้ามีความสุขก็ขอให้พบกับความสุขยิ่ง ๆ ขึ้น....
และขอเป็นกำลังใจให้ ครอบครัว(สามี และลูก ๆ)ของคุณนก..จงเข้มแข็ง
วันนี้ พี่แก้วอยู่เวรตรวจการวันอาทิตย์ ได้รับรายงานจากคุณไก่ กัญญา ที่ส่งเวร บอกว่า น้องนกและลูกสาวนั่งรถไป มีมอเตอร์ไซด์ตัดหน้า จึงเกิดเหตุ
หน่วย EMS พี่ไก่ กัญญา ช่วยรับมา น้องนกร่างกายเสมือนคนนอนหลับ แทบจะไม่เห็นการบาดเจ็บ
พี่จินตนา บุญจันทร์ หัวหน้าพยาบาล พี่ศิริพร มงคลถาวรชัย และอาจารย์แพทย์ รองผู้อำนวยการฯ ผู้บริหาร รพ เรา มาดูแลเต็มที่ระหว่างช่วยชีวิต แต่ไม่สามารถผ่านไปได้ค่ะ
ส่วนลูกสาวน้องนก ตั้งสติได้ดีค่ะ พี่ๆผู้บริหารช่วยดูแลจนคุณพ่อมารับลูกสาวกลับพร้อมคุณแม่นก เวลา 24.00น.ของวันศุกร์ ค่ะ
กลับมาอ่านอีกครั้งค่ะ อ่านครั้งใดคิดถึงพี่นก และ ภาพของพี่นก เสมอค่ะ
ขอให้พี่นกจงสู่สุคติค่ะ
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ทุกคน
สวัสดีค่ะน้องกะปุ๋ม
พี่อ้วนเห็นด้วยกับน้องอ้อยเล็กค่ะ
ขอดวงวิญญาณของน้องนกไปสู่สัมปรายภพ. พบสุขยิ่งขึ้น