๑๑ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๓

เช้าอีกวัน...

วันนี้มีแสงแดด เป็นเช้าวันที่กลับมานอนบ้านที่ยโสธร... แสงแดดอุ่นมาก แม้จะมีอากาศเย็นเล็กน้อย ก่อนหน้านี้เช้ายังมืดอยู่ แสงแห่งตะวันยังไม่โผล่พ้นขอบฟ้า เรานั้นนั่งอยู่เงียบๆ อยู่กับลมหายใจ อันเป็นการเริ่มต้นของการเรียนรู้อีกครั้งของ "ลมหายใจ" ในเช้านี้...

ลมหายใจแต่ละห้วงเวลามักไม่เหมือนกัน "ความรู้ตัว" เท่านั้นที่จะทำให้เราสัมผัส "ลมหายใจ" ได้...ด้วยความเข้าใจ

ระหว่างที่อยู่กับลมหายใจนี้...รำลึกถึง... "ใจ" ของ อ.เหน่...

เห็นพลังบางอย่างซ่อนอยู่ภายใต้ความรู้ตัว คือ พลังชีวิต

อ.เหน่ยังมีพลังชีวิตที่เต็มเปี่ยม อันเป็นพลังชีวิตที่เปี่ยมด้วยความอ่อนโยน และเข้าใจเหตุแห่งความเป็นไปของสรรพสิ่งรอบด้าน พลังที่ว่านี้ หาก อ.เหน่ได้อยู่กับลมหายใจของตัวเอง อันเป็นลมหายใจที่รู้ตัว...รู้ตัวว่า ณ ขณะเรากำลังหายใจเข้า และเรากำลังหายใจออก ท่านจะสามารถสัมผัสพลังแห่งภายในนี้ได้ด้วยตัวท่านเอง...

เชื่อเช่นนั้น...

ลมหายใจ...ทำให้เราสามารถสัมผัสตัวเราได้ด้วยความอ่อนโยน...

ตัวเราที่เป็นทั้งด้านลบและด้านบวก...ไปพร้อมๆ กัน

และ "ลมหายใจ" อีกเช่นกันที่ทำให้เรามีความสามารถที่จะ...เลือกได้ว่า เราจะนำพาชีวิตเราด้านใดดี...และลมหายใจอีกเช่นเดียวกันที่มักนำให้เราได้ตัดสินใจ เลือกด้านบวก เพราะด้านบวกนั้นคือ...พลังชีวิตที่ดีงาม...ที่ทำให้เราสามารถดำรงอยู่ได้ท่ามกลางกระแสแห่งมรสุมของบททดสอบชีวิต...

เชื่อมั่น...มากว่า "การเรียนรู้"ครั้งนี้...อ.เหน่สามารถผ่านไปได้ และนำพาบุคคลอันเป็นที่รักของอาจารย์ให้ผ่านไปได้ด้วยเช่นกัน...เพราะท่านมีพลังแห่งความรักมากมายในชีวิต...

กะปุ๋ม

๐๗.๑๘ น.