ณ วันหนึ่งเมื่อปลายปี ๕๒
"ต้นไผ่" ๓ ต้น กำลังบอกอะไร ?
เป็นคำถามที่ปรากฏขึ้น "ในใจ"
ก้านยาวที่แผ่ออกมา เกี่ยวโยง"สัมพันธ์" กับสรรพสิ่ง
ทุกครา ณ ฟ้ารุ่งสาง...
ข้าพเจ้าจะนั่งตรงระเบียง หันหน้าไปทางทิศเหนือ
เบื้องหน้าที่ไกลลิบ คือ ทุ่งนาสีทอง...
แต่เมื่อเหลือบตาเข้ามา... ณ ตรงหน้า
ไผ่สาม...สหายนี้ ก็จะส่งเสียงยิ้มทักทาย ล้อเล่นกับริ้วลม
บ่งบอกว่า "ชีวิต"นี้ ยังดำรงอยู่
ระลึกถึง
ณ วัดป่าหนองไคร้
น่ารักจัง
พี่แก้วเห็นต้นไผ่ทีไร จะคิดถึงคุณตา
เพราะตอนเด็กๆ คุณตาจะเข้าไปปฏิบัติธรรมในสวนไผ่หลังบ้าน ในวันพระ
ยังจำได้จนวันนี้ ถึงแม้คุณตาพี่จะขึ้นสวรรค์ ตั้งแต่พี่อยู่ชั้นประถม 7
ขอบพระคุณค่ะพี่แก้ว...
เป็นความทรงจำที่งดงามนะคะ กะปุ๋มว่าเสียงต้นไผ่เสียดสีและเล่นกับริ้วลม นี่เป็นท่วงทำนองที่สะท้อนสภาวะแห่งความงามที่ปรากฏ ณ ขณะนั้น...
สุนทรียแห่งอารมณ์ที่คุณตาท่านสัมผัสในมิติแห่งความลุ่มลึก ยากที่ใครๆ จะได้รับโอกาสแห่งการสัมผัสสัมพันธ์นี้...เป็นความงามที่เป็นความสามารถเฉพาะบุคคลที่ต้องก้าวย่างเข้าไปสู่สิ่งนี้ด้วยตัวเอง