"คุณค่าและโอกาส"

คือ...คำที่ปรากฏขึ้นในห้วงแห่งมโนของข้าพเจ้าสองสามวัน แต่ก็รู้สึกว่ายังไม่ตกผลึกมากพอที่จะนำพาปรากฏการณ์นี้ผ่องถ่ายออกมา

หลายๆ ครั้งเรามักได้ยินว่าให้รักษาโอกาส แต่...ทำไมหลายๆ ครั้งเราก็ไม่สามารถรักษาโอกาสนั้นได้...

ณ ขณะนี้...ข้าพเจ้าผ่องและอยากถ่ายทอดออกมาในทัศนะของความเกี่ยวพันระหว่างสิ่งสองสิ่งคือ ==> "คุณค่า" และ "โอกาส"...

เมื่อไรก็ตามที่เรามองเห็น "คุณค่า" ของสิ่งของบางสิ่ง คนบางคน เรื่องบางเรื่อง เหตุการณ์บางเหตุการณ์...นั่นมักจะส่งผลให้เรา "รักษาโอกาส" แห่งการเผชิญกับสภาวะต่างๆ ณ ขณะนั้น... ซึ่งในที่นี่ไม่ได้แยกออกว่า "ดี" หรือ "ไม่ดี"... ไม่มีสภาวะของความเป็นสองขั้วมาคะคานกัน...

การรักษาโอกาส...คือ ดีทุกอย่างหรือทุกอย่างที่ปรากฏขึ้นนั้นดีเสมอ มันคือ การดำเนินไป เหมือนดั่งสายน้ำที่ไม่เคยมีคำว่าน้ำไหลเลื่อนไปได้ดี หรือไม่ดี ... มันคือ การไหลไปของสายน้ำเท่านั้นเอง ก็เช่นเดียวกัน "โอกาส" คือ การที่เรามองเห็นคุณค่าของความปรากฏต่อเรา ณ ปัจจุบัน อันเป็นเสี้ยวของการหายใจเข้าและออก และเราได้ตระหนักซึ้งลงไปในคุณค่านั้น เราจึงรักษาโอกาสและปฏิบัติต่อโอกาสนั้นอย่างเต็มที่ เต็มกำลังอันเปี่ยมด้วยความมี "สติสัมปชัญญะ"

บันทึกเก็บไว้

๒๓ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๕๓