หากว่าผืนดินที่อยู่เบื้องหน้าเรานี้ เป็นผืนดินที่แห้งแล้ง

ตลอดระยะเวลาที่พยายามพลิกฟื้นบำรุงผืนดินนี้...บางคราแทบจะปลูกอะไรไม่ขึ้น

บางคราก็ขึ้นแต่ก็ได้ผลผลิตน้อยและไม่ดี...

ความเหนื่อย ความท้อเกาะกินอยู่ในใจ ทำให้หยุดใคร่ครวญ

จะพลิกฟื้น ฤา จะละทิ้ง...ก้าวย่างหาผืนแผ่นดินที่อุดมสมบูรณ์กว่านี้

หากเราละทิ้งไปหาผืนแผ่นดินอุดมสมบูรณ์กว่านี้...

เรานั้นก็จะเป็นเพียงผู้รับประโยชน์

หากเราดำรงอยู่เพื่อผลิกฟื้นแผ่นดินนี้ต่อ...

โลกเท่านั้นจะเป็นเพียงผู้รับประโยชน์...

๓๐ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๓