วันนี้ข้าพเจ้าได้มีโอกาสอันงามที่ได้มาร่วมเวที กับ อ.แต้ม หรือ ดร.จรวยพร ศรีศศลักษณ์ ผู้จัดการงานวิจัย จาก สวรส. ข้าพเจ้าได้เห็นโอกาสอันงาม ของคนหน้างานทางด้านสุขภาพจิตและจิตเวช ที่มีพลังขับเคลื่อน พี่สำราญ ผู้จัดและผู้ประสานงาน เล่าให้ฟังว่าจริงๆ แล้วคาดหวังว่ามีเพียงห้าเรื่องเท่านั้นที่จะนำส่งเพื่อมาเข้าร่วม แต่พอประกาศออกไปให้มีเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ปรากฏว่ามีส่งมาทั้งหมด 21 เรื่อง ... ดำเนินการเสร็จสิ้นไปแล้ว 18 เรื่อง อีกสามเรื่องกำลังดำเนินการ...
บรรยากาศของผู้เข้าร่วมมีร้อยกว่าท่าน ซึ่งบุคลากรทั้งหมดของสถาบันฯ ประมาณร้อยห้าสิบถึงร้อยหกสิบท่าน ดังนั้นจึงถือว่าเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้ครั้งนี้ถือว่ามีบุคลากรเข้าร่วมเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์...
ข้าพเจ้ารู้สึกมีความสุข ... นับตั้งแต่ได้อ่าน paper ตั้งแต่พี่สำราญส่งข้อมูลไปให้ ที่มีความสุข นั้นเพราะว่า ลักษณะงานที่ทำนั้นเริ่มจากปัญหาหน้างาน แล้วคนทำงานหยิบขึ้นมาแก้ปัญหา หากว่าได้เพิ่มการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เล่างานที่ทำสู่กันฟัง
วันนี้ ดร.จรวยพร ได้พูดถึง R2R เพิ่มคุณค่า สร้างสรรค์ งานคุณภาพ...
ช่วงเช้าก่อนขึ้นพูด ดร.จรวยพรกับข้าพเจ้าได้ ลปรร. กันว่า ที่นี่แหละหัวใจคนทำงานเขายกมือขันอาสาแล้ว เราน่าจะถือโอกาสนี้ชงคนหน้างานเสริมต่อ
ในช่วงบรรยาย ดร.แต้ม (ดร.จรวยพร) บรรยายไป แจกของไปด้วย แบบบรรยากาศสบายๆ สไตล์กันเอง ... จากนั้นต่อด้วยข้าพเจ้าที่ปรารถนาอยากให้คนหน้างานเกิดพลังใจสร้างความสุขความสบายใจให้เกิดขึ้นต่อตนเองในการทำงาน แม้ว่างานที่อยู่ตรงหน้าจะมากมายหรือมีปัญหาอุปสรรคมากมายเพียงใดก็ตาม ก็สามารถนำโอกาสการทำงานนี้มาขัดเกลาจิตใจ ให้เกิดการทำงานด้วยจิตที่เบิกบาน
บรรยากาศในช่วงเช้าผ่านไปด้วยใจที่รื่นรมย์พอสมควร
ในตอนบ่ายเป็นการนำเล่าเรื่องงานวิจัยที่ทำสู่กันฟัง มีจำนวนผู้เข้าร่วมเพิ่มขึ้น บรรยากาศเราเน้นความเป็นกันเอง ต่อยอดความรู้ และค้นหาคุณค่าของงานที่ทำ ข้าพเจ้ารู้สึกประทับใจยิ่งนักว่าปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นที่นี่ทำให้สัมผัสได้ถึงพลังแห่งความสุข พลังของความดีงาม พลังของคนอยากทำงาน ที่ไม่มีการแบ่งกั้นระดับ หากแต่เป็นรู้สึกมีส่วนร่วม .... เป็นความโชคดีที่เวทีแลกเปลี่ยนครั้งนี้มีคุณพี่วิไล - นักจิตวิทยาจากกรมสุขภาพจิตมาร่วมเติมเต็มและต่อจิ๊กซอว์ภาพการทำงานของคนหน้างานทางด้านสุขภาพจิตและจิตเวชให้ชัดเจนยิ่งขึ้น
แม้แต่ผู้ช่วยเหลือคนไข้...
เจ้าหน้าที่ซ่อมบำรุง...
หรือบุคลากรทางด้านอื่นๆ...แพทย์ พยาบาล เภสัชกร นักกิจกรรมบำบัด ได้มาบอกเล่าการทำงานสู่กันฟังด้วยหัวใจอันชื่นมื่น เป็นมิติใหม่ที่ข้าพเจ้าอดไม่ได้ที่จะกระซิบบอกอาจารย์แต้มว่า ปรากฏการณ์นี้เราไม่สามารถมองผ่านไปได้เลยนะ ... มีคนกลุ่มหนึ่งที่มีพลัง สะท้อนถึงบรรยากาศขององค์กร ที่มีความพร้อม ซึ่งเป็นความพร้อมของหัวใจคนทำงานที่อยากลุกขึ้นมาพัฒนางานประจำของตนเองด้วยกระบวนการวิจัย ที่ไม่ใช่การนำวิจัยมาเป็นตัวตั้ง หากแต่นำมาเป็นกระบวนการหรือวิธีการ...
มีเรื่องเล่าของทีมผู้ช่วยเหลือคนไข้มาเล่าเรื่องการนำศิลปะมาใช้ในการเยียวยาผู้ป่วย ซึ่งสามารถอธิบายหรือบอกเล่าถึงการเปลี่ยนแปลงทางด้านอารมณ์ของผู้ป่วยได้ โดยสังเกตจากโทนสีที่ผู้ป่วยใช้ ... เป็นการศึกษาแบบง่ายๆ ตามวิถีของคนทำงานแต่สะท้อนถึงศักยภาพของจิตวิญญาณของความเป็นผู้มีความสังเกต ค้นหาปัญหาและคำตอบต่อการทำงานของตนเองได้...
และมีอีกหลายๆ เรื่องเล่าที่ข้าพเจ้า...อดที่จะบอกเล่าออกมาดังๆ ไม่ได้ว่า... “คุณค่า”... คุณค่าของงาน คือ สิ่งที่อยู่ในความตั้งใจของคนหน้างาน
และสิ่งที่ประทับใจข้าพเจ้ามาก คือ ... เวลาล่วงไปกว่าห้าโมงเย็นแล้วแต่บรรยากาศการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ยังคึกคัก มีผู้เข้าฟังนั่งอยู่เกือบเต็มห้องประชุม และเป็นการนั่งอยู่ด้วยความสมัครใจ ใบหน้ายังยิ้มแย้ม และข้าพเจ้ามาทราบทีหลังว่า ... เวทีการแลกเปลี่ยนความรู้นี้เสร็จสิ้นเมื่อเวลาหกโมงเย็น ซึ่ง ณ ตอนนั้นข้าพเจ้าได้ขอตัวเดินทางกลับเข้ากรุงเทพก่อนเพื่อขึ้นเครื่องกลับมาที่ขอนแก่น แต่ด้วยความที่ยังอยากอยู่ร่วมต่อ แต่ท่านผู้อำนวยการสถาบันฯ ท่านเสนอว่าเพื่อไม่เสี่ยงต่อการตกเครื่อง (ตกประจำ) ข้าพเจ้าควรจะออกเดินทางซึ่ง ณ ตอนนั้นคือ เวลาประมาณห้าโมงครึ่ง จึงเสียดายที่ข้าพเจ้าไม่ได้อยู่ร่วมถอดบทเรียนร่วมด้วย...
------------------------------------
ถอดบทเรียน
25 กันยายน 2551
สถาบันกัลยาณ์ราชนครินทร์
จดหมาย จากพี่สำราญถึงกะปุ๋ม
เรียนอาจารย์ กะปุ๋ม
กลับมายุ่งมากมั๊ยคะ อยากเล่าเรื่องความรู้สึก คืน 25 กย กลับไปบ้านนอนไม่หลับนะ ยังรู้สึกตื่นเต้นอยู่ มีความรู้สึก เหมือนถ่ายภาพในห้องประชุมไว้ในใจนะ เล่าใครเขาคงขำ คิดถึงน้องเขานำเสนอ คิดถึงหน้าอาจารย์สอน และ comment
เป็นความภูมิใจ เป้นอะไรที่มีควารู้สึกดี พี่ ๆ น้อง ๆทีมงานมานั่งคุยกันต่อจน 1 ทุ่มว่าจึงกลับ อิ่มใจกัน นั่งวางแนกันต่อจะทำ road map อย่างไร บรรเจิดมากเลยขอบอก
วันนั้นมี ประมาณ 3-4 - 5 คน ที่เดินมาบอกสำราญว่า เฮ้ย อย่าหยุดนะ ทำต่อ ช่วยดูต่อนะ อยยากทำต่อ เจอพี่ ๆ น้อง ๆ หน่วยงานที่ไม่ส่งก้บอก ปีนี้พี่จะทำ น้องจะทำ แล้วจะ Present ด้วย ไม่น่าเชื่อ เลย มันเกินความคาดหมายจริง ๆ
ตอนเย็นเราเลิก 18 นาฬิกา พอดี ทั้ง ผอ รองผอ นั่งอยู่กับเราตลอด รองผอ เนี่ย มาได้ 3 วันเอง OK เลย
ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องขอบคุณอาจารย์ อย่างแรงค่ะ บอกได้เลยว่ามีเหตุเราต้องทำบุญร่วมกันมา
จึงมีผลเป้นเช่นนี้
หลายคนชอบอาจารย์มาก ๆ อยากเจออีก พี่บอกชัวร์
มีเรื่องเล่าอีกมากมายค่ะ /////
------------------------------------------------------------------------------
หลังจากที่ข้าพเจ้าเดินทางกลับมาจากนครปฐม...พี่สำราญก็ส่ง e-mail ตามมา
ขอบพระคุณทุกท่านที่ให้การต้อนรับและดูแลเป็นอย่างดี
ในฐานะที่ถูกอ้างอิงก็จะบอกว่า........นี่อาจจะเป็นก้าวต่อ ๆ ไป ของคนกัลยาณ์ที่มีมีต้นทุนทางปัญญาอยู่บ้าง รอช่างเพชรฝีมือดีเจียรไนอีกหน่อยพวกเขาก็จะกล้าที่จะเล่าขานสิ่งที่ได้พัฒนาสู่สาธาณะ แล้วรอแลกเปลี่ยนกับคนทำงานจิตเวชที่สถาบันกัลยาณ์ราชนครินทร์ มีเรื่องเล่าของการทำงานอีกมากมาย ..............และจะมีความสุขมากขึ้น...หากอาจารย์แวะเวียนมาเยี่ยมเยือนเราบ้างบ่อย ๆ นะค่ะ
พี่ลานบุญคะ...
คนกัลยาณ์...มีความดีงามที่ซ่อนไว้อยู่อย่างมากมาย เราต้องร่วมกันนำพลังที่ดีงามนั้นออกมาสรรค์สร้างโลกกันนะคะ...และที่สำคัญ.. "พลังของผู้ที่เดินนำหน้า" นี้มีส่วนสำคัญ...กะปุ๋มอยากจะบอกพี่ลานบุญว่า...อย่าได้หยุดเดิน หากหยุดแต่เป็นเพียงการหยุดเพื่อการทบทวนไปสู่ก้าวที่มั่นต่อไป...
กะปุ๋มดีใจ ปิติ และซาบซึ้งมากที่ทางชาวกัลยาณ์ให้โอกาสกะปุ๋มได้เข้าไปร่วมเรียนรู้...ในส่วนหน้าที่ของกะปุ๋มเองก็จะพยายามทำให้เต็มตามกำลังความสามารถที่ตนเองมี...
ปรารถนากระทำตามความมุ่งหวัง คือ ช่วยโลก...ไปสู่ความรื่นรมย์ในทุกแง่งามของชีวิตค่ะ
(^___^)
ขอบพระคุณค่ะ
เรียนอาจารย์จรวยพร อาจารย์กะปุ๋ม พี่สำราญ
ผมได้แวะเข้ามาดูข้อมูลที่มีการพูดคุย ของอาจารย์แล้ว นึกถึงบรรยากาศวันที่ทำ R2R ผมมาใหม่ไม่ยักรู้ว่า มีสิ่งดีดีอีกมากมายที่เราจะรังสรร เก็บเกี่ยวนำมาใช้ในการทำงานของเรา ให้มีคุณค่ากับผู้รับบริการ และมองเห็นแนวทางที่จะพัฒนาสถาบันฯ ได้อีกหลายๆ ผมเข้ามาพบมุมนี้ช้าไปมาก แต่ก็ถือว่าโชคดี ที่มีผู้มาประศาสตร์วิชาความรู้ให้กับเรา โชคดีอีกประการคือเรามีบุคลากรที่มีความรู้ความสามารถอย่างพี่สำราญและอีกหลายๆ คน หากทุกคนคิดต่อยอดความรู้อยู่เสมอๆ เติมองค์ความรู้ให้กันและกัน อย่างที่อาจารย์กำลังทำอยู่ขณะนี้ เชื่อว่าผลประโยชน์สูงสุดคงตกอยู่ที่ตัวคนทำและผู้เกี่ยวข้องทั้งหลายทั้งปวง
คงต้องบอกว่า ขอสนับสนุนภารกิจสำคัญที่อาจารย์สานเริ่มต้นไว้ ให้สำเร็จลุล่วงและจะเป็นผู้ประสานงานให้ทุกหน่วยในสถาบันฯ เป็นหนึ่งเดียวในอันที่จะผลักดันองค์กรไปสู่ปลายทางของคำว่า " องค์กรภาครัฐที่ดี "
อย่าหยุดนะครับ แล้วจะพยายามตามให้ทัน ในฐานะน้องใหม่
ณัฏฐกร
สวัสดีค่ะคุณ ณัฏฐกร ประสาทศรี [IP: 124.121.16.71]
ดีใจมากเลยคะที่คนกัลยาณ์ แวะเวียนมาทักทาน...
ความศรัทธา...นั้นไม่เคยลดหากแต่จะมีเพิ่มขึ้น ศรัทธาต่อกระบวนการเรียนรู้ที่ไม่หยุดนิ่งภายใต้เงื่อนไขแห่งความเป็นมนุษย์ ที่ไร้ขอบเขตของความเป็นอิสระจากการผูกรั้งด้วยสิ่งใดใด
การทำ R2R เราไม่ได้มาช่วยกันผลิตงานวิจัย แต่เรามาช่วยกันขับเคลื่อนเรื่องของการพัฒนาค่ะ...พัฒนาภายในไปสู่ภายนอก...จากเล็กๆ และร่วมกันต่อจิ๊กซอว์ไปสู่ความยิ่งใหญ่แห่งภายในค่ะ
ขอบคุณนะคะที่แวะเวียนมา