AAR : R2R สถาบันกัลยาณ์ราชนครินทร์


ความสุขที่ก่อเกิด คือ ความสุขจากการทำงานอย่างมีคุณค่า และมีความหมาย

วันนี้ข้าพเจ้าได้มีโอกาสอันงามที่ได้มาร่วมเวที กับ อ.แต้ม หรือ ดร.จรวยพร  ศรีศศลักษณ์ ผู้จัดการงานวิจัย จาก สวรส. ข้าพเจ้าได้เห็นโอกาสอันงาม ของคนหน้างานทางด้านสุขภาพจิตและจิตเวช ที่มีพลังขับเคลื่อน พี่สำราญ ผู้จัดและผู้ประสานงาน เล่าให้ฟังว่าจริงๆ แล้วคาดหวังว่ามีเพียงห้าเรื่องเท่านั้นที่จะนำส่งเพื่อมาเข้าร่วม แต่พอประกาศออกไปให้มีเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ปรากฏว่ามีส่งมาทั้งหมด 21 เรื่อง ...  ดำเนินการเสร็จสิ้นไปแล้ว 18 เรื่อง อีกสามเรื่องกำลังดำเนินการ...

 

บรรยากาศของผู้เข้าร่วมมีร้อยกว่าท่าน ซึ่งบุคลากรทั้งหมดของสถาบันฯ ประมาณร้อยห้าสิบถึงร้อยหกสิบท่าน ดังนั้นจึงถือว่าเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้ครั้งนี้ถือว่ามีบุคลากรเข้าร่วมเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์...

 

ข้าพเจ้ารู้สึกมีความสุข ... นับตั้งแต่ได้อ่าน paper ตั้งแต่พี่สำราญส่งข้อมูลไปให้ ที่มีความสุข นั้นเพราะว่า ลักษณะงานที่ทำนั้นเริ่มจากปัญหาหน้างาน แล้วคนทำงานหยิบขึ้นมาแก้ปัญหา หากว่าได้เพิ่มการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เล่างานที่ทำสู่กันฟัง

 

วันนี้ ดร.จรวยพร ได้พูดถึง R2R เพิ่มคุณค่า สร้างสรรค์ งานคุณภาพ...

ช่วงเช้าก่อนขึ้นพูด ดร.จรวยพรกับข้าพเจ้าได้ ลปรร. กันว่า ที่นี่แหละหัวใจคนทำงานเขายกมือขันอาสาแล้ว เราน่าจะถือโอกาสนี้ชงคนหน้างานเสริมต่อ

 

ในช่วงบรรยาย ดร.แต้ม (ดร.จรวยพร) บรรยายไป แจกของไปด้วย แบบบรรยากาศสบายๆ สไตล์กันเอง ...  จากนั้นต่อด้วยข้าพเจ้าที่ปรารถนาอยากให้คนหน้างานเกิดพลังใจสร้างความสุขความสบายใจให้เกิดขึ้นต่อตนเองในการทำงาน แม้ว่างานที่อยู่ตรงหน้าจะมากมายหรือมีปัญหาอุปสรรคมากมายเพียงใดก็ตาม ก็สามารถนำโอกาสการทำงานนี้มาขัดเกลาจิตใจ ให้เกิดการทำงานด้วยจิตที่เบิกบาน

 

บรรยากาศในช่วงเช้าผ่านไปด้วยใจที่รื่นรมย์พอสมควร

ในตอนบ่ายเป็นการนำเล่าเรื่องงานวิจัยที่ทำสู่กันฟัง มีจำนวนผู้เข้าร่วมเพิ่มขึ้น บรรยากาศเราเน้นความเป็นกันเอง ต่อยอดความรู้ และค้นหาคุณค่าของงานที่ทำ ข้าพเจ้ารู้สึกประทับใจยิ่งนักว่าปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นที่นี่ทำให้สัมผัสได้ถึงพลังแห่งความสุข พลังของความดีงาม พลังของคนอยากทำงาน ที่ไม่มีการแบ่งกั้นระดับ หากแต่เป็นรู้สึกมีส่วนร่วม .... เป็นความโชคดีที่เวทีแลกเปลี่ยนครั้งนี้มีคุณพี่วิไล - นักจิตวิทยาจากกรมสุขภาพจิตมาร่วมเติมเต็มและต่อจิ๊กซอว์ภาพการทำงานของคนหน้างานทางด้านสุขภาพจิตและจิตเวชให้ชัดเจนยิ่งขึ้น

 

แม้แต่ผู้ช่วยเหลือคนไข้...

เจ้าหน้าที่ซ่อมบำรุง...

หรือบุคลากรทางด้านอื่นๆ...แพทย์ พยาบาล เภสัชกร นักกิจกรรมบำบัด ได้มาบอกเล่าการทำงานสู่กันฟังด้วยหัวใจอันชื่นมื่น เป็นมิติใหม่ที่ข้าพเจ้าอดไม่ได้ที่จะกระซิบบอกอาจารย์แต้มว่า ปรากฏการณ์นี้เราไม่สามารถมองผ่านไปได้เลยนะ ... มีคนกลุ่มหนึ่งที่มีพลัง สะท้อนถึงบรรยากาศขององค์กร ที่มีความพร้อม ซึ่งเป็นความพร้อมของหัวใจคนทำงานที่อยากลุกขึ้นมาพัฒนางานประจำของตนเองด้วยกระบวนการวิจัย ที่ไม่ใช่การนำวิจัยมาเป็นตัวตั้ง หากแต่นำมาเป็นกระบวนการหรือวิธีการ...

 

มีเรื่องเล่าของทีมผู้ช่วยเหลือคนไข้มาเล่าเรื่องการนำศิลปะมาใช้ในการเยียวยาผู้ป่วย ซึ่งสามารถอธิบายหรือบอกเล่าถึงการเปลี่ยนแปลงทางด้านอารมณ์ของผู้ป่วยได้ โดยสังเกตจากโทนสีที่ผู้ป่วยใช้ ... เป็นการศึกษาแบบง่ายๆ ตามวิถีของคนทำงานแต่สะท้อนถึงศักยภาพของจิตวิญญาณของความเป็นผู้มีความสังเกต ค้นหาปัญหาและคำตอบต่อการทำงานของตนเองได้...

 

และมีอีกหลายๆ เรื่องเล่าที่ข้าพเจ้า...อดที่จะบอกเล่าออกมาดังๆ ไม่ได้ว่า... คุณค่า... คุณค่าของงาน คือ สิ่งที่อยู่ในความตั้งใจของคนหน้างาน

 

และสิ่งที่ประทับใจข้าพเจ้ามาก คือ ... เวลาล่วงไปกว่าห้าโมงเย็นแล้วแต่บรรยากาศการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ยังคึกคัก มีผู้เข้าฟังนั่งอยู่เกือบเต็มห้องประชุม และเป็นการนั่งอยู่ด้วยความสมัครใจ ใบหน้ายังยิ้มแย้ม และข้าพเจ้ามาทราบทีหลังว่า ... เวทีการแลกเปลี่ยนความรู้นี้เสร็จสิ้นเมื่อเวลาหกโมงเย็น ซึ่ง ณ ตอนนั้นข้าพเจ้าได้ขอตัวเดินทางกลับเข้ากรุงเทพก่อนเพื่อขึ้นเครื่องกลับมาที่ขอนแก่น แต่ด้วยความที่ยังอยากอยู่ร่วมต่อ แต่ท่านผู้อำนวยการสถาบันฯ ท่านเสนอว่าเพื่อไม่เสี่ยงต่อการตกเครื่อง (ตกประจำ) ข้าพเจ้าควรจะออกเดินทางซึ่ง ณ ตอนนั้นคือ เวลาประมาณห้าโมงครึ่ง จึงเสียดายที่ข้าพเจ้าไม่ได้อยู่ร่วมถอดบทเรียนร่วมด้วย...

 

 

------------------------------------

ถอดบทเรียน

25 กันยายน 2551

สถาบันกัลยาณ์ราชนครินทร์

หมายเลขบันทึก: 212318เขียนเมื่อ 27 กันยายน 2008 20:47 น. ()แก้ไขเมื่อ 29 ตุลาคม 2013 06:50 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)

จดหมาย จากพี่สำราญถึงกะปุ๋ม

เรียนอาจารย์ กะปุ๋ม
 
                กลับมายุ่งมากมั๊ยคะ   อยากเล่าเรื่องความรู้สึก  คืน 25 กย  กลับไปบ้านนอนไม่หลับนะ  ยังรู้สึกตื่นเต้นอยู่  มีความรู้สึก  เหมือนถ่ายภาพในห้องประชุมไว้ในใจนะ  เล่าใครเขาคงขำ  คิดถึงน้องเขานำเสนอ  คิดถึงหน้าอาจารย์สอน  และ comment 
 
                 เป็นความภูมิใจ  เป้นอะไรที่มีควารู้สึกดี  พี่ ๆ  น้อง ๆทีมงานมานั่งคุยกันต่อจน 1 ทุ่มว่าจึงกลับ  อิ่มใจกัน  นั่งวางแนกันต่อจะทำ  road  map  อย่างไร  บรรเจิดมากเลยขอบอก
 
                 วันนั้นมี ประมาณ 3-4 - 5 คน  ที่เดินมาบอกสำราญว่า   เฮ้ย อย่าหยุดนะ  ทำต่อ  ช่วยดูต่อนะ   อยยากทำต่อ   เจอพี่ ๆ น้อง ๆ  หน่วยงานที่ไม่ส่งก้บอก  ปีนี้พี่จะทำ  น้องจะทำ  แล้วจะ  Present  ด้วย  ไม่น่าเชื่อ เลย   มันเกินความคาดหมายจริง ๆ 
 
                 ตอนเย็นเราเลิก 18 นาฬิกา  พอดี  ทั้ง ผอ  รองผอ  นั่งอยู่กับเราตลอด  รองผอ เนี่ย  มาได้  3  วันเอง  OK  เลย 
 
                 ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องขอบคุณอาจารย์  อย่างแรงค่ะ  บอกได้เลยว่ามีเหตุเราต้องทำบุญร่วมกันมา
จึงมีผลเป้นเช่นนี้
 
                 หลายคนชอบอาจารย์มาก ๆ   อยากเจออีก  พี่บอกชัวร์ 
 
                            มีเรื่องเล่าอีกมากมายค่ะ   ///// 

------------------------------------------------------------------------------

หลังจากที่ข้าพเจ้าเดินทางกลับมาจากนครปฐม...พี่สำราญก็ส่ง e-mail ตามมา

ขอบพระคุณทุกท่านที่ให้การต้อนรับและดูแลเป็นอย่างดี

 ในฐานะที่ถูกอ้างอิงก็จะบอกว่า........นี่อาจจะเป็นก้าวต่อ ๆ ไป ของคนกัลยาณ์ที่มีมีต้นทุนทางปัญญาอยู่บ้าง   รอช่างเพชรฝีมือดีเจียรไนอีกหน่อยพวกเขาก็จะกล้าที่จะเล่าขานสิ่งที่ได้พัฒนาสู่สาธาณะ     แล้วรอแลกเปลี่ยนกับคนทำงานจิตเวชที่สถาบันกัลยาณ์ราชนครินทร์   มีเรื่องเล่าของการทำงานอีกมากมาย ..............และจะมีความสุขมากขึ้น...หากอาจารย์แวะเวียนมาเยี่ยมเยือนเราบ้างบ่อย ๆ นะค่ะ  

 

พี่ลานบุญคะ...

คนกัลยาณ์...มีความดีงามที่ซ่อนไว้อยู่อย่างมากมาย เราต้องร่วมกันนำพลังที่ดีงามนั้นออกมาสรรค์สร้างโลกกันนะคะ...และที่สำคัญ.. "พลังของผู้ที่เดินนำหน้า" นี้มีส่วนสำคัญ...กะปุ๋มอยากจะบอกพี่ลานบุญว่า...อย่าได้หยุดเดิน หากหยุดแต่เป็นเพียงการหยุดเพื่อการทบทวนไปสู่ก้าวที่มั่นต่อไป...

กะปุ๋มดีใจ ปิติ และซาบซึ้งมากที่ทางชาวกัลยาณ์ให้โอกาสกะปุ๋มได้เข้าไปร่วมเรียนรู้...ในส่วนหน้าที่ของกะปุ๋มเองก็จะพยายามทำให้เต็มตามกำลังความสามารถที่ตนเองมี...

ปรารถนากระทำตามความมุ่งหวัง คือ ช่วยโลก...ไปสู่ความรื่นรมย์ในทุกแง่งามของชีวิตค่ะ

(^___^)

ขอบพระคุณค่ะ

 

เรียนอาจารย์จรวยพร อาจารย์กะปุ๋ม พี่สำราญ

ผมได้แวะเข้ามาดูข้อมูลที่มีการพูดคุย ของอาจารย์แล้ว นึกถึงบรรยากาศวันที่ทำ R2R ผมมาใหม่ไม่ยักรู้ว่า มีสิ่งดีดีอีกมากมายที่เราจะรังสรร เก็บเกี่ยวนำมาใช้ในการทำงานของเรา ให้มีคุณค่ากับผู้รับบริการ และมองเห็นแนวทางที่จะพัฒนาสถาบันฯ ได้อีกหลายๆ ผมเข้ามาพบมุมนี้ช้าไปมาก แต่ก็ถือว่าโชคดี ที่มีผู้มาประศาสตร์วิชาความรู้ให้กับเรา โชคดีอีกประการคือเรามีบุคลากรที่มีความรู้ความสามารถอย่างพี่สำราญและอีกหลายๆ คน หากทุกคนคิดต่อยอดความรู้อยู่เสมอๆ เติมองค์ความรู้ให้กันและกัน อย่างที่อาจารย์กำลังทำอยู่ขณะนี้ เชื่อว่าผลประโยชน์สูงสุดคงตกอยู่ที่ตัวคนทำและผู้เกี่ยวข้องทั้งหลายทั้งปวง

คงต้องบอกว่า ขอสนับสนุนภารกิจสำคัญที่อาจารย์สานเริ่มต้นไว้ ให้สำเร็จลุล่วงและจะเป็นผู้ประสานงานให้ทุกหน่วยในสถาบันฯ เป็นหนึ่งเดียวในอันที่จะผลักดันองค์กรไปสู่ปลายทางของคำว่า " องค์กรภาครัฐที่ดี "

อย่าหยุดนะครับ แล้วจะพยายามตามให้ทัน ในฐานะน้องใหม่

ณัฏฐกร

สวัสดีค่ะคุณไม่มีรูป ณัฏฐกร ประสาทศรี [IP: 124.121.16.71] 

ดีใจมากเลยคะที่คนกัลยาณ์ แวะเวียนมาทักทาน...

ความศรัทธา...นั้นไม่เคยลดหากแต่จะมีเพิ่มขึ้น ศรัทธาต่อกระบวนการเรียนรู้ที่ไม่หยุดนิ่งภายใต้เงื่อนไขแห่งความเป็นมนุษย์ ที่ไร้ขอบเขตของความเป็นอิสระจากการผูกรั้งด้วยสิ่งใดใด

การทำ R2R เราไม่ได้มาช่วยกันผลิตงานวิจัย แต่เรามาช่วยกันขับเคลื่อนเรื่องของการพัฒนาค่ะ...พัฒนาภายในไปสู่ภายนอก...จากเล็กๆ และร่วมกันต่อจิ๊กซอว์ไปสู่ความยิ่งใหญ่แห่งภายในค่ะ

ขอบคุณนะคะที่แวะเวียนมา

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท